🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۴/۰۷/۱۵ |
| تعداد شعر: | 1005 |
| تعداد مطالب: | 114 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۲۸ |
پَری ، پَرپَر، پری رویی نمانده ست
ز شادی، برج و بارویی نمانده ست
دلم خون بود از غم روزگاری
که از آدم چرا بویی نمانده ست؟
سپاری گِردکان را نزد قاضی؟
روی ، گوید که گردویی نمانده ست!!
غمِ دل را به زاهد از چه گویی؟
مگو، دیگر که دلجویی نمانده ست
به هر سویی که رفتم، بسته دَر بود
فلک پیما شدم، ، سویی نمانده ست
به بوی عاشقی با دل دویدیم
دگر از عاشقان بویی نمانده ست
به قصدِ چشم آهویی دویدم
به دشتِ عشق، آهویی نمانده ست
به آمو رفته تا ریگی زنم من
به بختم، ریگِ آمویی نمانده ست
نه من گویم، که خلقی می سرودند
بجز زشتی دگر خویی نمانده ست
زِ خاقانی شنیدم طارقا من
« وفا را زورِ بازویی نمانده سـت
فلک جایی به موی آویخت جانم
کز آنجا تا اجل مویی نمانده ست[1]»
13 آذر 1391
[1] . از خاقانی شروانی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (12):
سلام مانا جان این صفحه متعلق به دخترم سارا ست هنوز لینگ را برایش ارسال نکرده
سلام اول از سارا بگویم که نام خواهر من نیز هست و از جانب ایشان
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب سپاسگزارم
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب امیدوارم حالتون خوب باشه و قطعآ انسان در سختی آفریده شده ممنونم بابت
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام مانا جان بزرگواری شما برایمان مسجل است اگر بعید می دانید پس احتمالا اشکال از حقیر
