چوبه ی دار

با درود و عرض ادب خدمت شاعر گرانقدر و روشن ضمیر جناب آقای احمد محسنی اصل، طبعتان همیشه جوشان، از خواندن اشعار شما لذت می‌برم…
جناب محسنی جسارت مرا ببخشید فقط چند نکته در مورد قوافی سروده ی شما هست که می خواستم خدمت شما عارض شوم، امیدوارم که مفید واقع گردد :

یکی از مباحثی که در قافیه اغلب مطرح می‌شود در مورد آن قوافی‌ست که به ( ه ) ختم می‌گردند …
در تعریف قافیه گفته شده است که آخرین حرف اصلی واژه‌های قافیه را که در آخر همه‌ی ابیات تکرار می‌شود حرف رَویّ می‌گویند مانند حرف «ز» در واژهای( آغاز و باز ) امّا آیا در مورد واژه‌ای که به ( ه ) ختم می‌گردد نیز چنین است ؟
در تعریف بالا گفتیم آخرین «حرف» اصلی و نه آخرین «حرکت» ، از آنجایی که (های) غیر ملفوظ «ه» نقش حرکت را دارد و به همین خاطر به آن «های» بیان حرکت می‌گویند نمی‌تواند رَویّ باشد. مثلا «ولیمه» را با «مدینه» و یا «خانه» را با«خامه» نمی‌شود قافیه کرد .
در مورد قوافی سروده شما نیز باید عرض کنم ( ی ) که در پایان چوبه، حلقه، گوشه و غیره آورده اید حرف الحاقی ست و جزوی از قافیه محسوب نمی گردد، لذا قوافی سروده شما میشود : چوبه، گوشه، حلقه،سینه،بوسه، باده، آلوده، و شعله …
باده را می توان با کلماتی مثل ساده و زاده و …هم قافیه کرد
آلوده را نیز می توان با کلماتی مثل دوده و روده هم قافیه کرد
شعله را نیز با اغماض می توان با حوله هم قافیه نمود

البته عروض دانان قدیم حتی بر هم قافیه کردن یک حرف با (های) غیر ملفوظ نیز ایراد می گرفتند اما در علم عروض جدید کلماتی مثل حاشیه، قافیه،مرضیه،زاویه و ثانیه را مانعی ندارد که قافیه کنیم …

باز هم از بابت جسارتم عذرخواهی می کنم …
براتان بهترین ها را آرزومندم …

درود بر جناب محسنی عزیز و بزرگوار
سپاس از شعر زیبایتان
قلم هنرمندتان پاینده و برقرار
وجودتان سبز و ماندگار🌺🌺🌺💐💐💐

درود جناب محسنی گرامی
اثر زیبا و ارزشمندی را قلم زدید
در مورد قوافی هم بنده با نظر اقای حجت موافقم
پاینده و پیروز باشید
و در پناه حق
🌺🌺🌺👏👏❤️❤️