🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۲/۰۳/۱۵ |
| تعداد شعر: | 133 |
| تعداد مطالب: | 3 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۰۷/۲۸ |
چوب خشکی است نحیف
ریشه اش در خاک است
و به امید خدایی است که از حال دلش
با خبر است
نور خورشید دمید
سر به هر سوی کشید
شاخه را پیدا کرد
و بر او تابانید
آنچه از عشق در او جاری جاری بود
خاک هم سفره خود را گسترد
تا که آن شاخه خشک حس غربت نکند
آنچه از عشق شد ارزانی او
ریشه اش راجان داد
و پس از چند بهار
دیگرآن چوب نحیف
تکدرختی خوش بود
و به شکرانه ز خاک و خورشید
میوه داد و سایه
ساخت لانه روی آن
مرغ شد همسایه
و پس از چند صباح
چوب شد تخته سیاه
و نوشتند بر آن
بچه ها آنچه به عشق
خاک و خورشید به آنها میداد
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
شهریور 26, 1402
باسلام خدمت همه ی عزیزان
مهرداد جان ،قبل از اینکه کسی نقدی بنویسه بنظرت این کار رو میشه شعر سپید دونست
ممنونم
پاسخ
شهریور 26, 1402
درود سلیم جان
شعر روایی زیبا و هدفمندی را رقم زدید
دستمریزاد
🌺🌺🌺❤️🌺🌺🌺
پاسخ
شهریور 26, 1402
استاد برهان جاوید عزیز
یک دنیا ممنونم که همیشه میای و بهم دلگرمی میدی،🌹🌹🌹
پاسخ
بستن فرم