زیارتگه رندان جهان

حافظ از حکیمان و اندیشه ورزان بزرگ تاریخ فرهنگ ایرانی و اسلامی ماست که از شعر و زبانش بوی زندگی به مشام می رسد

بر خلاف معلمان بزرگ اخلاق که مُهر باطل بر سر شادمانی و زندگی پر نشاط می کوبند و به بهانه خلوص در قیامت، حس سرزندگی در این جهان را محکوم می کنند، برای حافظ، زندگیِ شیرین و پر از نشاط در این سوی جهان، رمز بختیاری و رهایی در سوی دیگر هستی است و انسانی که فرصت زیبا زیستن بر روی کره خاکی را از کف بدهد، پس از مرگ و ایستادن در آن سوی وجود، هرگز فرصت جبران عمر هدر رفته را پیدا نخواهد کرد چه رسد به اینکه شادمانه زندگی کند
🍃چو بر روی زمین باشی توانایی غنیمت دان
که دوران ناتوانی ها بسی زیر زمین دارد🍃

برای دستیابی به چنین زندگی درخشانی، حافظ معتقد است، عبادات خشک و بی روح و زهد همراه با ریا و سالوس، راه شناخت و انس با خداوند را نمی گشاید و محکم ترین و مطمئن ترین طریق همنشینی با خدا نگاه عاشقانه و درک محبت آمیز به اوست
🍃 در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن
شرط اول قدم آن است که مجنون باشی🍃

پیشنهاد دوم حافظ، انتخاب شیوه اي از زندگی است که با آهنگ رندی و یک رنگی تنظیم می شود زیرا آدمیان یا اسیر داشته های خود هستند و دلشان را با عنوان و منصب و نام و رنگ خوش کرده اند، یا برای دلربایی از دیگران وانمود می کنند که از سهم بیشتری از انسانیت برخوردارند و یا خود را فریب نمی دهند و باطن و ظاهر آنها یکی است و همواره و صادقانه خودشان هستند
حافظ آن دو گروه نخست را سرزنش و خود بودن و از ریا و دو رنگی دور بودن را ستایش می کند زیرا چنین حالتی آرامش روان را افزون و حُرّیت نفس را تضمین می کند
🍃 عاشق و رند و نظر بازم و می گویم فاش
تا بدانی که به چندین هنر آراسته ام 🍃

و راه مهم دیگری که حافظ برای دستیابی به زندگی پر شور و گرم پیشنهاد می دهد شستن چشم از بد دیدن و پرهیز از تاختن به حرمت دیگران و نواختن ساز شوم خصومت گرایی و خشونت خواهی است
اگر زندگی ارزشی دارد و اگر قرار است آدمی نزد خداوند از رتبه بلندی برخوردار شود سِرّ آن در محبت به انسانها، مروت به دوستان و مدارا با دشمنان است و این هرگز بدست نمی آید مگر آنکه آدمی، دیگران را نیز مانند خود، انسان ببیند و هر آنچه به خود نمی پسندد بر دیگران روا مدارد
🍃 منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن 🍃

بد دیدن یعنی خود را سرور و بقیه را فرو مایه انگاشتن
خود را هدف و بقیه انسانها را ابزار و وسایل، دیدن و خود را محور حق و سایرین را دنباله رو خویش باور داشتن
چنین نگاهی بساط جهنم را درهمین سوی جهان پهن می کند و شراب زندگی پاک و عادلانه را به شوکران تلخ و درد آور بدل می سازد
حافظ اعتقاد دارد شرط یک زندگی پاک این است که
🍃 ما نگوییم بد و میل به نا حق نکنیم
جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم
عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است
کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم 🍃

اگر كسی در این جهان، پر شور و شادمان زندگی نکند، از نظر حافظ در جهان بعدی سهمی از زندگی پر شور و شادی نخواهد داشت
بودن در این جهان موهبت بزرگی است که باید لحظه به لحظه ی آن را صرف خرسندی و آسودگی جان کرد
فردا دیر است

🍃 حاصل از حیات ای جان
این دم است تا دانی🍃

به قلم: دکتر ناصر مهدوي