این حرف های من
کدامین درد از نبودنت را نقاشی می کند
که تمامِ پیکرم را تکه تکه کرده
اما باز
امتداد آغوش و نگاهت را می بیند
و چرا این خیالت
با همدستی ماه
صحنه ی تاریک شب را پنهان می کند
و مرا حبس می کند
در غم و دایره ی بسته یِ ذهنِ بی طرفِ شعرهای سپیدم!

من خوب بوی زندگی را حس می کنم
و استشمام می کنم
حتی در کوتاه ترین شعر سپید
و تو این را بدان، زندگی زیباست
حتی اگر گل های بنفشه را دوست نداشته باشیم…

محمدرضانعمت پور

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند (3):

محمدرضا نعمت پور

مدیر سایت

زانا کوردستانی

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

خنده ی یار قشنگ است… بخندانیدش
اخم زیبنده ی او نیست… نرنجاندیش

بگذارید رها باشد و آشفته و باز
موی او را به دلِ باد بیافشانیدش

از عذاب و تَشَر و حشر نگویید مدام
از خدایی که کریم است نترسانیدش

بگذارید که بی واهمه شادی بکند
به شر و شور و تب و تاب برقصانیدش

هر زمان خسته شد از درد و گرفتاری و غم
سفت در گرمیِ آغوش بچسبانیدش

شانه ی امن و رفیق و پر پرواز شوید
هرکجا حرفِ قفس بود بپیچانیدش

عشقِ او را همه جا پیش همه داد زنید
هرکسی بُخل و حسد داشت، بسوزانیدش

عشق، نور است نه تاریکی و تردید و غبار
مثل خورشید بتابید و بتابانیدش

« حمیدرضا گلشن »

تازه ترین نقدها