مرگِ هر هنرمند، همواره مرا در این فکر غرق می‌کند که برخی از هنرمندان در دوران حیاتِ خویش و در جنگ با دژخیمِ افسارسازِ حاکمان، با چه دریافت‌های دهشتناکی روبرو شده‌اند؛ تا جایی که خود را پیش از مرگ «مُرده» پنداشتند و “جامه‌فروخته و عریان” در اتاق‌های گورمانندِ خود خلیدند تا نوبتِ کفن‌پوشیِ آن‌ها فرا رسد و در نهایت از شرِ یوغ تحقیر، دشنام و بی‌اعتنایی‌ها رها شوند.

شما که اَنگ‌ها را به بُزاق نشاندید و به سر و صورتِ هنرمندان پرتاب کردید، آن‌ها را پیش از مرگ به خاک سپرده‌ بودید.
«عزاداران! #سپید بپوشید که از موعدِ این عزا، روزها و سالیانِ درازی گذشته است.»

منبع: پی.او.وی

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند (3):

مدیر سایت

طلعت خیاط پیشه

محمدرضا نعمت پور

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

رفتی و نگاه خسته را غَم تَر کرد
حال من دلشکسته را بدتَر کرد

چون باد خزان به هستی ام پنجه گشود
شاخه گُلِ امید مرا پَرپَر کرد

این دفتر نانوشته را بست به قَهر
این قصه یِ ناشنیده را آخَر کرد

دل گفت که بی تو می دهد جان هر دم
جان داد که رفتن تو را باوَر کرد

شبگرد دل از فراغ تو پُر خون شد
رفتی و نگاه خسته را غم تَر کرد

« محمد رضا شرعی »
شبگرد

تازه ترین نقدها