🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
تقدیم به مراد و رهبرم
سُخن ات فروغِ آتش، به خمود و خام باشد
نِگهت چراغ ِ روشن ، به شب تمام با شد
ز هنر نمایی تو ، دل دشمنان فرو ریخت
ز تراشه ی کلامت ،همه کس غلام با شد
به ترانه ی خلوصت ،دل سنگ موم گردد
به نسیمِ مهربانت ، دل شعله رام با شد
به دو طیف در رقابت ، غزلت کنایه می زد
که هوایِ خودپرستی، هوسِ حرام باشد
تو فقط، تو یی نمونه ، به مرام و مهر ورزی
سخنانِ دل نشینت ، غزل مدام با شد
تو کمی خراش خوردی ،همه شهر شد پریشان
به اشاره ی نگاهت، همه جا قیا م باشد
نکند امیرگلها ، سخن از خزان بگویی
که بهار سرخ گلها ،ز تو با دوام باشد
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (10):