🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 ای که ذرّاتِ جهان سائیده ای

(ثبت: 1480) اردیبهشت 26, 1395 
ای که ذرّاتِ جهان سائیده ای

ای که ذرّاتِ جهان سائیده ای

وی که از ذرّه جهان اَفریده ای

کهکشان در کهکشان خورشید ها

در گلستان فضا پاشیده ای

دیده شد منظومه ی شمسیِ ما

در مقامِ کهکشان نادیده ای

آیه های نور و القدوس را

از کرامت بر جهان باریده ای

گر بشر پوئیده راهِ آسمان

این تو خود بودی که خود پوئیده ای

عارفی انوار رخسارِ تو دید

یارب آخر کی تو آن نادیده ای؟

دل شفا از چشم تو بگرفته، باز

با نگاهی نسخه اش پیچیده ای

در ترازوی عدالت بی گمان

قدرِ ذره  خیر و شر سنجیده ای

وایِ آن کس تو  کز او آزرده ای

شادِمان آن کس تو آمُرزیده ای

الحَذر از نفس دون، دانم که هست

دوسِتان یک پاچه وَر مالیده ای

ابتدا، بَر شادمانی خوش بَرَد

انتها، زان تا اَبَد رنجیده ای

ای که پرسی کیست طارق؟ بشنو این

خاک راهی، عاشِقی، ژولیده ای

۵ تیر ماه ۱۳۹۲طارق خراسانی