*….برنگردم

*تولدها و درگذشتهای امروز 23 تیر ماه……………………..

*تولد «استاد محمود محمودی خوانساری»خواننده ی بزرگ موسیقی سنتی ایران (1313.ش)

*تولد «گوستاو کلیمت»نقاش نمادگرای اتریشی (1862.م)

*تولد «ایروینگ استون» نویسنده ی برجسته ی امریکایی (1903.م)

*تولد «ناتالیا گینزبرگ»نویسنده ی برجسته ی ایتالیایی (1916.م)

*تولد «اینگمار برگمان» کارگردان ونویسنده ی بزرگ سوئدی (1918.م)

*درگذشت «استاد دکتر مهدی حمیدی شیرازی» ادیب و شاعر و منقّد و محقق بزرگ معاصر (1365.ش)

*درگذشت «استاد عبدالهادی حائری» مورخ و روزنامه نگار برجسته ی معاصر (1372.ش)

*درگذشت «استاد امانوئل ملیک اصلانیان» پیانیست بزرگ ارمنی ـ ایرانی (1382.ش)

*درگذشت «مهتاب نوروزی» استاد بلوچ رشته ی سوزن دوزی (1391.ش)

*درگذشت «خاسینتو بناونته» نمایشنامه نویس بزرگ اسپانیایی (1954.م).

*شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد ……………………….

استاد دکتر مهدی حمیدی شیرازی در سال 1293 خورشیدی در شیراز چشم به جهان هستی گشود. پدرش سید محمدحسن ثقةالاسلام از بازرگانان معروف شیراز بود که در دوره‌های اول مجلس شورای ملی، از آن شهر به نمایندگی مجلس انتخاب گردید. مادرش بانو سکینه آغازی ارسنجانی از خاندان ابراهیمی ارسنجان و از زنان دانشمند و تربیت‌شده و اصیل بود که خود شاعری سخن‌سنج به‌شمار می‌رفت که اولین مدرسه‌ی دخترانه را در شیراز با نام “عفتیه” بنا نهاد و زمینه‌ی تحصیل دختران شیرازی را فراهم کرد.
مهدی بیش از دو سال و نیم نداشت که پدرش درگذشت و تربیت او به مادرش محول شد. تحصیلات ابتدایی را در مدرسه‌ی شعاعیه و دوره‌ی متوسطه را در دبیرستان سلطانی شیراز به پایان رسانید و در سال 1313 برای ادامه‌ی تحصیلات به تهران آمد و به دانشسرای عالی وارد شد. در سال 1316 در رشته‌ی ادبیات فارسی با رتبه‌ی اول به اخذ لیسانس نائل گردید. شعرسرایی را از حدود سال 1313 شروع کرد.
استاد حمیدی پس از اخذ لیسانس به کارمندی وز ارت فرهنگ درآمد و برای انجام خدمت سربازی به تهران مراجعت کرد و به دانشکده‌ی افسری وارد شد و یک سال بعد با درجه‌ی ستوان دومی برای خدمت افسری به شیراز برگشت. او در سال 1325 از دانشگاه تهران در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی موفق به اخذ دکترا شد و سپس در دانشکده‌ی الهیات به تدریس پرداخت و سال‌ها در دانشگاه تهران به تدریس زبان و ادبیات فارسی مشغول بود.
دهه‌ی اول حیات شاعرانه‌ی حمیدی در عوالم عاطفی و رویاهای ایام جوانی گذشت ؛ بنابراین موضوع شعرش عموماً عشق و غزل بود. در سه مجموعه‌ی پرشور و عاطفی وی، یعنی: “شکوفه‌ها” “پس از یک سال” و “اشک معشوق” تمایل روشنی به سبک خراسانی نشان داده‌ شده است. اولین مجموعه‌ی شعرش را در سال 1321 با عنوان «از یاد رفته» منتشر کرد که تماماً در قالب غزل بود.

حمیدی شاعری بود که در جبهه‌ی مخالف نیما یوشیج و نوگرایان ایستاد و در پایان سال 1321 دومین دفتر شعرش را به نام “عصیان” به دست چاپ سپرد.

حمیدی در سال 1324 قصیده‌ی “مصاحبه با نیما پیشوای نوپردازان” را منتشر کرده بود که در جبهه‌ی شعرای کلاسیک و مخالفان نیما یوشیج در صف اول قرار گرفت. او بعد از شهریور 1320 با قصاید حماسی‌ پیرامون شرایط نابسامان سیاسی و اجتماعی ایران و در حمله به اشغالگران بیگانه و جدایی‌خواهان آذربایجان، مورد توجه خاص و عام واقع شد و به او لقب «شاعر ملی» دادند.
پس از سال 1324 تدریجاً گرایشی به مضامین اجتماعی و وطنی و تاریخی پیدا کرد. از دفترهای شعر این دوره از کار و شاعری حمیدی، مجموعه‌ی “سال‌های سیاه” بیشتر حاوی اشعار وطنی، سیاسی و انتقادی و “طلسم شکسته” شامل اشعار وی است که در شیوه‌های نو و سرانجام “زمزمه‌ی بهشت” مراحل برتری از پختگی شعر وی را نشان می‌دهد و او را به عنوان یکی از شاعران مسلم معرفی می‌کند.
حمیدی از استادان مسلم شعر در روزگار خویش بود و از برترین قصیده‌ سرایان معاصر به شمار می‌آید و چون یکی از مخالفین سرسخت شعر نیمایی بود در این راه سرزنش‌های بسیاری را از طرفداران شعر نیمایی به جان خرید.

حمیدی علاوه بر مجموعه‌های شعرش در زمینه‌های دیگر ادبی نیز صاحب تالیفاتی است. مهمترین کتاب او مجموعه‌ی سه جلدی «دریای گوهر» است که حاوی منتخبی از آثار نویسندگان، مترجمان و شاعران معاصر است. دو کتاب دیگر او: «عروض حمیدی» و «فنون شعر و کالبدهای پولادین آن» گویای آشنایی وی به مباحث فنی ادبی است. از نوشته‌های منثور استاد دکتر حمیدی مجموعه‌های سبکسریهای قلم، عشق در بدر (در سه جلد)، شاعر در آسمان و فرشتگان در زمین به چاپ رسیده‌است.
*** *** ***
استاد بی بدیل شعر و ادب پارسی سرانجام در 23 تیرماه سال 1365 خورشیدی در تهران درگذشت و پیکرش در حافظیه‌ی شیراز به خاک سپرده شد.
روحش شاد و یاد و نامش گرامی باد.

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

*مرگ قو

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
فریبنده زاد و فریبا بمیرد

شب مرگ تنها نشیند به موجی
رود گوشه ای دور و تنها بمیرد

در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب
که خود در میان غزل ها بمیرد

گروهی بر آنند کاین مرغ شیدا
کجا عاشقی کرد ، آنجا بمیرد

شب مرگ از بیم آنجا شتابد
که از مرگ غافل شود تا بمیرد

من این نکته گیرم که باور نکردم
ندیدم که قویی به صحرا بمیرد

چو روزی ز آغوش دریا برآمد
شبی هم در آغوش دریا بمیرد

تو دریای من بودی آغوش وا کن
که می‌خواهد این قوی زیبا بمیرد.

ان شاالله سالیان سال در سلامتی و دور از ناملایمات زندگی کنید شاعر شیدا …
👏👏👏💐💐💐

درود استاد ارجمند جناب خوش عمل گرامی
چه اثر زیبا و پر احساس و دردمندی
دستمریزاد
لذت بردم
و
شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
سپاس از نشر این مطالب
این غزل یکی از ماندگار ترین غزل های فارسی است که من به شخصه خیلی دوستش دارم
روحشان شاد

🌹🌹🌹👏👏👏❤️❤️❤️

جهان زیباست لیکن معنی اش را
به جز سلول صد محبس ندیدم

میان ساکنان سرزمینش
به غیر از مشت دلواپس ندیدم

در این تالاب لبریز مگس ها
حریر زنبق و اطلس ندیدم

سپیداری نمی رود در اینحا
که حتی ساقه ای نارس ندیدم

از این باغی که تاوان بهشت است!
به غیر از میوه های گس ندیدم
✍بداهه

سلام و درود و خدا قوت
شاد و پر سرور باشید در پناه یگانه ی مهربان

سلام و‌درود بر عزیزجان

از خداوند همیشه خواسته و‌می خواهم دل استادم‌شاد و‌ غم آن دور باشد

بایت یادآوری موارد تاریخی با تمام وجود از شما تشکر می کنم
و خداوند رحمت کند استاد حمیدی را که افتخار شعر و‌ادب ایران بوده و‌هست

در پناه خدا 🌱♥️♥️♥️♥️♥️🌱