بیست و پنج رباعی

@۱-
کو؟ کو؟ آن کو بود چو تو مشکل گشا؟
دارد آیا مگر کَرَمت انتها؟

آوردم حالیا به درت التجا
واجعل یا رب رزقک لی واسعا
@۲-
ای عشق بساط عیش کم گستردی
در دل چه بجز بساط غم گستردی

تقدیرِ مرا رقم زدی بد ای عشق
بر هستی من چه جز عدم گستردی
@۳-
ای عشق چرا به ماتمم بنشاندی
در سینه‌ی من همیشه غم افشاندی

در من که منی نمانده دیگر ای عشق
شیرازه‌ی من ز من نه کم پاشاندی؟
@۴-
دیدمش که آیینه بر او خیره شده‌است
شوقش به دل روشن او چیره شده‌است

پی‌جستم و پی‌بردم از این راز که باز
با خویشتنش رابطه‌اش تیره شده‌است؟
@۵-
گفتا: جز من دلت کسی را دارد؟
یا جا دیگر برای جز ما دارد؟

گفتم هیهات جز تو دل بگزیند
این دل تنها تو را تمنّا دارد
@۶-
جانت به هوس دچار هرگز نشود
چون عیش تو برقرار هرگز نشود

باید بکُشیم نفسِ خود را که گر این
سگ هار شود مهار هرگز نشود
@۷-
گفتم که: به من بِدَم بِدَم بِدَم از نَفَسَت
حالا که منم منم منم در قَفَسَت

جان از چه سبب چنینم آزرده کنی؟
گفت: از چه سبب منم منم من هوست؟
@۸-
ای خدایی که هستی توانا
هَبْ لِيَ الْجِدَّ فِي خَشْيَتِك تا

نور ذاتت بتابد بر این دل
از صفا جان شود عالم آرا
@۹-
ای عشق ای عشق بنوشان الم
جان را جانانه بجوشان کرم

بسپارم تا که به فرمانت دل
بردارم تا که خروشان قدم
@۱۰-
مهتاب به فاز ناز چشمان تو نیست
خورشید، نه همطراز چشمان تو نیست

عیب است؟ نه البته که حسن است، دریغ
یک جرعه به ما نیاز چشمان تو نیست
@۱۱-
ای ماه فقط اسیرمت، ها به خدا
بگذار که پیش میرمت، ها به خدا

بی رحم نگو که از تو پا پس بکشم
می‌میرم اگر نگیرمت، ها به خدا
@۱۲-
دیدمت و گفت دلم:《یا خدا》
می‌کنی‌اش خوب تماشا؟ خدا؟

گفتَمَتَم فاصله_ گفتی که هیچ_
از تو چقدر است مگر تا خدا؟
@۱۳-
دیدمش و گفت دلم:《یا خدا》
هیچ جز اینمت تقاضا خدا

نیست به ذات احدی‌ّات قسم
لطف کن و گو که: بفرما، خدا
@۱۴-
دیدمش و گفت دلم:《محشر است》
از همه خوبان جهان این سر است

هر که به این  ماهِ دل افروز، دل
باخته الحق که بلند اختر است
@۱۵-
چون آینه‌ای که روبروتم
دلبسته‌ی موی و بوی و خوتم

ای ماه چه می‌شود که باشد
لبهای تو قوتِ لایَمُوتم
@۱۶-
از خود ز چه روم می‌کنی طرد
رحمیم دلت چرا نیاورد؟

وقتی که تو با منی چنین سرد
بی‌حدّ دل من پر است از درد
@۱۷-
با عشق تو بی‌نقاب شد سایه‌ی ما
بی‌خواب‌تر از حباب شد سایه‌ی ما

مستوجب این عذاب شد سایه‌ی ما
آبستن از آفتاب شد سایه‌ی ما
@۱۸-
کی از دل من عذاب برمی‌داری
این ماتم بی‌حساب بر‌می‌داری

بی‌‌رحم بگو چرا نه حتّی یک بار؟
از چهره‌‌ات آن نقاب بر‌می‌داری
@۱۹-
گفتمشم جان و دلی، گفت: خُب؟
حیف که تخس و زبِلی، گفت: خُب؟

ناب‌تر از چشم تو چشمانِ کس
دل نَبَرَد این مُدِلی!  گفت: خُب؟
@۲۰-
از چشم تو باید که پناهم به خداوند
با بیم و امید است نگاهم به خداوند

بی دغدغه از خون‌جگری‌های منی، کی؟
کی می‌رسد از دست تو آهم به خداوند؟
@۲۱-
ما از تو بغیر از تو نخواهیم، خدایا
بی لطف تو البته تباهیم خدایا

اینگونه که ما غرق گناهیم خدایا
جز تو به که آیا بپناهیم؟ خدایا؟
@۲۲-
هر چند که بی‌چندم و بی‌چُون زده بر دل
البته شبیخونِ همایون زده بر دل

زین فتنه گریزی و گزیریم مگر هست؟
چشمان تو بد جور شبیخون زده بر دل
@۲۳-
جانِ من پُر – ز غمت – تب‌تر کن
دلم اینگونه مهذّب‌تر کن

از من ای دار و ندارم تو فقط
جان اگر می‌طلبی لب تر کن
@۲۴-
هم ماهم و هم ستاره‌ام بودی تو
هستیّ‌ِ هزار باره‌ام بودی تو

رفتی تو و این جز این ندارد معنی
بیچاره شدم چو چاره‌ام بودی تو
@۲۵-
ای که بُردی سرم از راه بدر
شرّ تو خیر و همه خیر تو شرّ

جز تو کس کرده مرا رام چنین؟
جز تو کی کرده مرا خون به جگر؟