🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 تحفه ..

(ثبت: 3888) فروردین 31, 1396 

بسمه تعالی

 

یک قدم بردار در عالم   به پای بیخودی

خضردانا  می کند جان را  فدای بیخودی

 

شانه خالی کن که آنجا عرصه ی بخت و قضاست

تا نهم  بر شانه ات  فرّ همای بیخودی

 

عقده ی دل را نبر در سینه ی خود زیر خاک

باز کن  با ناخن  مشگل گشای بیخودی

 

کوه آهن بسته ای بر ریشه ی موی های خود

چون کَنَد از جا تو را پس   کهربای بیخودی ؟

 

رو سفیدی  تحفه ی هر دانه  در این آسیاست

وای اگر  دیگر نچرخد آسیای بیخودی

 

می کنم دل را سرای تو ، ندانم کیستی

گاه خود را می کنم بی خود برای بیخودی

 

در مسیر عشق هرگز گم نمی گردد کسی

عشق باشد در سر انجام ، ابتدای بیخودی

 

سالها در تنگنای این جهان  گم گشته ای

ساعتی در یاب خود را در فضای بیخودی

 

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):