کوتاه سروده ی بهاری «ترانه خوان بهار» را با رویکردی به یک غزل کوتاه و شیوا از «گابریل دانونزیو» شاعر و نویسنده ی برجسته ی ایتالیایی سروده ام.«دانونزیو» گذشته از شعر با رمانهای گیرا و بلندش همچون «فرزند هوس» و «آتش» توانست نام خود را جهانگیر کند.او که در سال 1863 .م به دنیا آمده بود پس از 75 سال زندگی در سال 1938.م درگذشت.

**********************************************************

بهاری که سرمست از راه آمد

و سرمست رفت

دلی را به عشقی نپیوست رفت

*

قناری کنار گل کاغذی

نشست و گریست

در این شهر ، تصنیف خوان بهار

چو پیرار و پار

غزلنوش و شاداب و سرمست نیست.

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (5):

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (9):

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

گلباره دلم نگار عشق است!
این باره ی نور بارِ عشق است

تصمیم گرفته شد بکوبند
فردی که طلایه دارِ عشق است

استاد ادب چه خوب فرمود :
این واقعه پاک، کارِ عشق است

ظلمی شده کودکان ما را
بازار اگر که زارِ عشق است

پای سفرت دلیر گردد
گر رنجه همو به خارِ عشق است

با درد غمش بساز ، بی شک
بر اوج رسی ، قرارِ عشق است

بَد نیست به کُنه پاک‌ِ ذرّات
این حرفِ نه من ، شعارِ عشق است

هرجا که تو راست راحتِ جان
تردید مکن ، دیارِ عشق است

«من عاشق آن دمی» که جانم
رفت از بَر و در کنارِ عشق است

جان بر تن و عشقِ پاک‌ بَر جان
دادارِ جهان، سوارِ عشق است

« طارق خراسانی »

تازه ترین نقدها