🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
مادرم شاعر بود!
وقتِ صبحانه پساز چیدنِ یکسفره امید
مینشست از نَفَسِ اوّلِ روز
باز در آینهٔ چشمِ پدر
با دوبیتی و غزل!
با نمکپاشِ سلام
واژه واژه میریخت
در نگاهِ من و سارا خورشید!
پدرم میخندید
مادرم میخندید
من و سارا بهخدا
سرِ آن سفره چه دارا بودیم!
ـــــــــــــــــــــــ
سیدمحمدرضا لاهیجی
ساکوتی.هند
ـــــــــــــــــــــــ
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (8):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (11):
بستن فرم