🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
بانوی من
سرزمین مقدس ام
به شکوه و آرامش
بیستون می مانی
و ابروانت
طاق بستان ساسانی است
تندیس تنت
گنج نامه من است
که سر از هگمتانه در آورده است
و قامت بلندت
به درختان بلوط
زاگرس می ماند
و من،
به غربت کوردستان می مانم
مهجور و ناشناخته و پر از درد.
سعید فلاحی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
آبان 21, 1398
بانویی که نماد کوردستان است و عشقی که در سراسر این خاک عزیز و این وجود نازنین پیچیده است .
بسیار زیبا و قابل احترام نیز…
درود بر شما
پاسخ
آبان 24, 1398
درودتان
کوردستان مادر ما کوردها است و همیشه عزیز و محترم
پاسخ
آبان 21, 1398
درودبرشما جناب فلاحی
زیبا رقصیده قلم
ولی اگرقدبلندمعشوقه رابه چیزی دیگرتشبیه می کردین منطقی تربود چراکه درخت بلوط به بلندی معروف نیست
استوارهست وسربلندولی بلندنه البته اگرمنظورعمربلوط باشه وطبع بلندش درسته
خسته نباشید دوست داشتم شعرتون رو🌻🌼🌼
پاسخ
آبان 24, 1398
درودتان
قامت بلند استعاره ای از تاریخ پر بار سرزمینم، کردستان
و سرزمین کردستان همیشه با بلوط های کهن سالش شناخته می شود
پاسخ
آبان 21, 1398
عاشقانه ای زیباست جناب فلاحی گرامی قدر
درودتان باد 🌺
پاسخ
آبان 24, 1398
درودتان بانوی مهربان
🙏🙏🙏🙏در پناه خدا
پاسخ
بستن فرم