🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۲/۰۲/۱۸ |
| تعداد شعر: | 52 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۰۵/۰۳ |
ای شیخِ نصیحت گو ، مارا چه به هشیاری
گویا که نباشد جز اندرز تو را کاری
وَللَه بکنم توبه از شرب مدام مِی
گر توبه کنی تنها یک دم ز ریاکاری
این توبه مرا سهل است اما به یقین دانم
بر تو نشود ممکن هرچند به دشواری
صد عیب درون تو، یک عیب درون ماست
صد را نتوان بینی، یک را به نظر آری
در شیشه ی ما باده، در شیشه ی تو خون است
این را تو نجس دانی و آن را چو یمی جاری
در بیع و شرا دایم هستی و مباح توست
خونی که ز هر خَلقی میریزی و می خواری
هر چند یکی هستی در مکر ، هزاران را
لب تشنه بری دریا، آنگونه که باز آری
هر مدعی از اسرار آگاه نمیگردد
در غفلتی از خویش و محجوب از اسراری
چون دستِ کسی گیری ، دست تو خدا گیرد
گر دست به تسبیحی یا دست به زُناری
سوگند به مِی نوشان، مستان همه رستانند
کز عُجب و ریا عاری ، بخشیده شود آری
مهدی شریفی زاده
باقی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (5):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (8):
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
سلام هشتم تیر ۱۴۰۳ یعنی چهار روز پیش این نفیسه را شما به اشتراک گذاشته و‌حقیر
دوست عزیز که با نام بی سواد تشریف آوردید درود بر شما. و بنده نیز چنان
