از آن روزی که زهرا خورد سیلی
کنار گونه اش شد زرد و نیلی
علی در خانه ی خود گشت محصور
و از حق خودش گردید او دور
حسن شد شاهد توهین به مادر
و مادر ضربه دید در پشت آن در
دری که جبرئیل وحی یزدان
نمی شد بی اجازه وارد آن
نماند دیگر صراط مستقیمی
به عالم شد بپا درد عظیمی
شد ارکان هدایت سست و لرزان
خلایق بی هدایت گیج و حیران
از آن لحظه جهان در انتظارست
همیشه بی سکون و بی قرارست
نموده با خودش هر یار عهدی
که باشد منتظر در راه مهدی
بیاید آن شه و با تیغ بُراّ
بگیرد انتقام مادرش را
بیا مهدی و نور این جهان باش
و در هم کوب جمع دشمنان باش
بیا و انتقام از ناکسان گیر
دل مادر بکن شاد ای یل شیر

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (5):

حسـین رضـائی

عظیمه ایرانپور

زانا کوردستانی

مازیار نژادیان

علی احمدی

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (9):

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

ای که چیدی به جفاکاری خود این خوان را
بسته عشقت به چنین معرکه ای دستان را

پهلوانی من آن است که در مسلک عشق
بی دریغی به تو تقدیم کنم این جان را

من و دریوزه ای از ناز طبیبان هیهات
دردمند تو عزیزم چه کند درمان را

این روا نیست که حتی به گمانت برسد
که من از جور و جفا می شکنم پیمان را

ناز کن باز که ناز تو خریدن دارد
کن پریشان سر آن گیسوی جانفشان را

پاک شو دفتر از این اشک که افشا نکنی
پیش دلدار تو داغ دل بی سامان را

مهدی از جور تو لب بسته ولی جان دلم
بشنو از قعر غزل درد دل نالان را

« مهدی رستگاری »

تازه ترین نقدها