قسم به عشق دلم در خـیـالِ خدمت بود

هـنــوز در دلِ زارم، غـمـی گـــران باشد

                         برون شــود ز دلــم، گـر خـدا بر آن باشد

قسم به عشق دلم در خـیـالِ خدمت بود

                         کــه درد آمــد و پــاداش دل چـنـان باشد

گلـه زِ یار؟!  نگـارم جنـایـتِ محـض است

                         که شُکرِ نعمتِ غم، کـارِ عاشـقان باشد

بـه صبـر بایـد و اینـم بشـارتِ یـار است

                         که صبر تلخ و به پایان شِکر دهـان باشد

رفیــق خـــوبِ خـــدا از بـــلا نـپرهـیـزد

                          بــه آتـشش بکشانند، در امـان باشد

تـو ناصحــا بَـرِ نان بـاش و من پی دلبـر

                         مرا همین بِه و بِه بـرِ تو خود همان باشد

به ناتـوان تو مَبَـر دستِ زور ، آگـه باش

                         خـداسـت دستِ دلِ آن که نـاتـوان باشد

دلت ز تنــگی زندانِ عقل اگر خونست

                         به بحرِ عشق دل آور، که بی کران باشد

بهــار می رســد آخر، کمـی تـأمل کن

                         هَـزارِ بوسـه ی من، گر تو را خزان باشد

دروغ مصلــحت آمـیـــز از ریـا خـیـــــزد

                          تو صوف پوشی و زیرش که پرنیان باشد؟!

مَلول حافظ و من همچو او مَلول از آن

                           رقـیـبِ دلـبرِ مـا بـس عـذابِ جـان باشد

            زِ مَــه رُخــان نکـشد پـای خـود، اگــر روزی

                              که پشتِ طارقِ سرگشته چون کمان باشد

۱۶ دی ۱۳۹۱طارق خراسانی