ماهی

حوضکی کوچک ميانِ خانه بود
طفلکی ماهی ميانِ لانه بود
گربه های بي حيا , دائم به هوش
دزدکی دائم به دنبالش خموش
ماهی بيچاره گردش می کند
در ميانِ حوض نرمش می کند
سنگ در قلبش کمی هم آب بود
کم کمک ماهی دچار خواب بود
شب چراغ خانه خاموشی گرفت
طفلکی ماهی دگر ديدش گرفت
بال بالی زد به روی آب شد
تا شب آمد روز او بی تاب شد
ماهی کوچک دلش از آب بود
عشق او در شب همی مهتاب بود
لحظه ها با شعله ی مهتاب زيست
بر نگاه بچه ها تنها گريست
اشک او بر شبنم افلاک بود
ناله هايش اندرون آب بود
لرزش اندام او آرام بود
در دلش صدها کلام ناب بود
در حصار روشن آبی آب
ماهی کوچک دلش گرديد کباب
خواب او در روز و شب پُر دام بود
گفته های او درونِ کام بود
ما تماشای نگاه او شديم
غافل از گفتار و گفتگو شديم
رودها ر ا ما جدا کرديم ما
در حصارِ حفره ها کرديم ما
در ميانِ رودها مأوای او
در ميانِ قلب دريا جای او
طفلکی قوتش ز آبِ ناب بود
قلب او هم عاشقِ مهتاب بود
چون ستونِ استخوانش آب بود
قلب او از چلچراغ ناب بود
او ز آتشها دلش آسوده بود
چون که در آبیِ آب بی کينه بود
نرمی جسمش به نرمیِ حباب
گرمی جانش مثالِ آفتاب
شستشوئی داد بال و صورتش
تا وضو گيرد برایِ حاجتش
گفت من همواره در پاکیِ آب
مسح می کردم ميانِ آن حباب
با وضو هستم هردم لحظه ای
گر تو در احوال روزت خسته ای
چون به يک لحظه چراغ از ديده رفت
روشنی در چشمِ آئينه شکست
چشمهايم پر ز خوابِ ناز شد
قلبم از عشق الهی دور شد
بالک من چرخشِ معکوس زد
بخت ِبد بر قلب من ناقوس زد