مخمس با تضمین غزلی زیبا اثر استاد سید مجید باقری

آتشی سوزان و گرمم سرد و عاطل نیستم
هرم آهی آتشینم سُست و کاهل نیستم
در مسیر عشق‌ورزی گرچه کامل نیستم

من شراب بی غشم زهر هلاهل نیستم
خون تاکم در رگ پیمانه قاتل نیستم

گر چه در اعماق بحرم میستایم اوج را
گوهر یکدانه هستم بر نتابم زوج را
از بهای خویشتن ارزش گذارم دُرج را

گوهر سیراب ژرف اغوش بحرم موج را
مرده‌ریگ‌اندیش یم، کف نوش ساحل نیستم

خون پاک لاله‌ها را میپرستم در سجود
ژاله میبارم به دامان از دو رنگیها چو رود
عشق پاکم زآفت زهد دروغین شد خمود

داغ پیشانی به دل دارم ز داغ جبهه سود
برطریق مهرورزی مهر باطل نیستم

چون مناجاتم شده توصیف رخسار نگار
کم کمک شد واژه های عشق بر من آشکار
قبله گاه طاعتم منزلگه آن شهریار

در نماز واجب عشق، ایستادم رو به یار
وز دل در تاب هجران بی نوافل نیستم

بلبل شوریده حالم مست و خندان آمدم
ضجّه ها مجنون صفت از فرقت لیلا زدم
تا ثمر داده ست صبر با شکوه و بی حدم

من نسیم زلف معشوقم که در رقص آرَدَم
سرو آزادم چه خوانی پای در گل نیستم

همچو بسمل بی قرارم مات و مجنونم که ام
گاه گاهی شادم و گه گاه دلخونم که ام
حاضرم یا غائبی از جمع بیرونم که ام

عاشقم دیوانه ام مسحور و مفتونم که ام
هرکه هستم زین میان دانم که عاقل نیستم

گر نباشی گردش این چرخ گردان را چه سود
دور باشی تا ابد از آفت چشم حسود
حسن سیمایت زلیخای جهان شیدا نمود

تار مژگان تو صد ره بر فسونم دل گشود
ای کمان ابرو بچشم غیر مایل نیستم