نهال وصال«آرکاداش»

سلام و درود،
شعر خوبی است. خدا قوت.
لطفاً دقت داشته باشید که هر شعر سه لَختی، شعری در قالب سه گانی نیست.
قالب این شعرتان سروش است و سه گانی نیست به دلایلی از جمله:

1. در نزدیک به کلّ اشعار سروشی که لَخت های یکم و دوم بصورت همقافیه می آیند، لَخت پایانی، بدون قافیه است اما این مورد در سه گانی فقط در حدود 5 تا 10درصد یا نهایتا کمی بیش تر است.

2. گذشته از توجه سروش و سه گانی به آرایه ها و ترفندهای معنوی،
سه گانی گرایش دارد به زبان ساده و توجه چندانی به آرایه های لفظی ندارد اما سروش، گرایش بسیاری دارد به آرایه های لفظی.
در سروش شما، کاربرد سجع یا قافیه ی درونی در “ایام و بالام” و “نهال و وصال” نمونه هایی از آرایه های لفظی اند و همچنین واج آرایی در همزه و الف در لَخت ها و شاید مورد یا مواردی دیگر.

3. در سه گانی، وزن پردازی یا بصورت سنتی است یا نیمایی یا سپید؛ ولی در سروش، افزون بر اینها، وزن پردازی پیشرو هم داریم‌؛ یعنی می توان سروش را با وزن پردازی سنتی(عروض رسمی) آغاز کرد و در ادامه، وزن را تغییر داد یا این که مثلا با شیوه ی دیگری شروع کرد و در ادامه به وزن سنتی یا نسبتا سنتی رسید.
ورود از شیوه ای وزنی به شیوه ای دیگر در وزن پردازی پیشرو البته باید طبیعی و قابل پذیرش باشد و در این راه، شاعر باید تلاش فراوان کند و ارتباطاتی قوی با وزن و آهنگ برقرار نماید.
در سروش شما بطور کلی این شیوه ی وزن پردازی به کار رفته است هرچند درباره ی کیفیت ماهرانه استفاده کردن از آن در شعرتان سخن نمی گوییم و تنها درباره ی کلیت انجام این فن، سخن می گوییم.
چنان که می بینیم وزن لخت دوم شعرتان برپایه ی مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است.

درودو سپاس بزرگوار دستمریزاد

🙏🙏🙏