🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
هرکه خدمت کرد فُحشَش داده ایم
کار ما این است در طولِ زمان
«هرچه می خوهد دلِ تنگت بگو»
نکته ها دیده حکیمِ نکته دان
چهارم مرداد 1402
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (7):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (11):
مرداد 7, 1402
درود استاد طارق بزرگوار
سراسر نکته سنجی و بهتر است بگویم درد دارن این شعر ..
متاسفانه همین است ..هر کس خدمتی کند طلبکارش نیز می شویم ..از سطح بالا در راس امور مملکت که بگذریم ..در زندگی روزمره هم اغلب مردم طوری شدند که اگر کاری برایشان کنی طلبکارت می شوند و تصویر می کنند وظیفه ت است .
پاینده باشید 🌸🌺🌷🌹
پاسخ
مرداد 7, 1402
سلام عادل جان
درست میفرمایید
عزیزی به من گفت اگر می خواهی به دشمنانت بیفزایی تا می توانی به افراد خوبی کن داستان سزای نیکی بدی ست.
انسان های حق شناس خیلی اندک هستند
این دوبیت به صورت بداهه سروده شد
و شیخ اجل حضرت سعدی چه خوب سروده است :
الا گر بختمند و هوشیاری
به قول هوشمندان گوش داری
شنیدم کاسب سلطانی خطا کرد
بپیوست از زمین بر آسمان گرد
شه مسکین از اسب افتاد مدهوش
چو پیلش سر نمیگردید در دوش
خردمندان نظر بسیار کردند
ز درمانش به عجز اقرار کردند
حکیمی باز پیچانید رویش
مفاصل نرم کرد از هر دو سویش
دگر روز آمدش پویان به درگاه
به بوی آنکه تمکینش کند شاه
شنیدم کان مخالف طبع بدخوی
به بیشکری بگردانید ازو روی
حکیم از بخت بی سامان برآشفت
برون از بارگه میرفت و میگفت
سرش برتافتم تا عافیت یافت
سر از من عاقبت بدبخت برتافت
چو از چاهش برآوردی و نشناخت
دگر واجب کند در چاهش انداخت
غلامش را گیاهی داد و فرمود
که امشب در شبستانش کنی دود
وز آنجا کرد عزم رخت بستن
که حکمت نیست بیحرمت نشستن
شهنشه بامداد از خواب برخاست
نه روی از چپ همی گشتش نه از راست
طلب کردند مرد کاردان را
کجا بینی دگر برق جهان را؟
پریشان از جفا میگفت هر دم
که بد کردم که نیکویی نکردم
چو به بودی طبیب از خود میازار
که بیماری توان بودن دگر بار
چو باران رفت بارانی میفکن
چو میوه سیر خوردی شاخ مشکن
چو خرمن برگرفتی گاو مفروش
که دون همت کند منت فراموش
منه بر روشنایی دل به یک بار
چراغ از بهر تاریکی نگه دار
نشاید کآدمی چون کرهٔ خر
چو سیر آمد نگردد گرد مادر
وفاداری کن و نعمت شناسی
که بد فرجامی آرد نا سپاسی
جزای مردمی جز مردمی نیست
هر آنکو حق نداند آدمی نیست
وگر دانی که بدخویی کند یار
تو خوی خوب خویش از دست مگذار
الا بر مزاج و طبع عامی
نگویی ترک خیر و نیکنامی
من این رمز و مثال از خود نگفتم
دری پیش من آوردند سفتم
ز خردی تا بدین غایت که هستم
حدیث دیگری بر خود نبستم
حکیمی این حکایت بر زبان راند
دریغ آمد مرا مهمل فرو ماند
به نظم آوردمش تا دیر ماند
خردمند آفرین بر وی بخواند
الا ای نیکرای نیک تدبیر
جوانمرد و جوان طبع و جهانگیر
شنیدم قصههای دلفروزت
مبارک باد سال و ماه روزت
ندانستند قدر فضل و رایت
وگرنه سر نهادندی به پایت
تو نیکویی کن و در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز
که پیش از ما چو تو بسیار بودند
که نیکاندیش و بدکردار بودند
بدی کردند و نیکی با تن خویش
تو نیکوکار باش و بد میندیش
شنیدم هر چه در شیراز گویند
به هفت اقلیم عالم باز گویند
که سعدی هر چه گوید پند باشد
حریص پند دولتمند باشد
خدایت ناصر و دولت معین باد
دعای نیک خواهانت قرین باد
مراد و کام و بختت همنشین باد
تو را و هر که گوید همچنین باد
در پناه خدا 🌱🙏❤️🌱
پاسخ
مرداد 7, 1402
درود استاد
با آرزوی سلامتی و توفیق الهی در پناه حضرت حق 🌷🌷
پاسخ
مرداد 27, 1402
سلام و درود
سپاس از مهر حضورتان
در پناه خدا 🌿🌹🙏🌿
پاسخ
مرداد 7, 1402
درودها جناب خراسانی بزرگوار🌹🌹🌹🌹
پاسخ
مرداد 27, 1402
سلام نور چشمم
سپاس از مهر حضور تان
در پناه خدا 🌿🙏🌹🌿
پاسخ
مرداد 8, 1402
درود استاد طارق گرامی
پر معنی و ارزشمند
🌺🌺🌺❤️❤️❤️
پاسخ
مرداد 27, 1402
سلام برهان عزیزم
سپاس از مهر نگاهت
در پناه خدا 🌿🙏🌹🌿
پاسخ
مرداد 8, 1402
سلان استاد جان
رسم روزگار این است
آموزنده و حرف دل
موفق و مؤید باشید
🌹
پاسخ
مرداد 27, 1402
سلامجناب خوشروی عزیز
سپاس از مهر نگاهتان
در پناه خدا 🌿🙏🌹🌿
پاسخ
بستن فرم