پست مدرن

.

تو، هم ، چپ مپ نداری ؟  راستش  هست ؟ 

اگر ! خشکیده  شیرش ؛  ماست اش ،هست 

من  ! و  درویش !؟  اَ زین  گـــونه  ؟ جسارات 

به شخص  هـــر دو  مان   ،  ریـزد ؛  خسارات 

غرض  …. یک دولتی……  مردود و گم  بود 

کجـا !  درویش  من  !  تق اش ،  تـروم  بود ؟ 

اگر ،  درویش  هست ا ِش ؟ دولت اِش  کو ؟

اگر که ، دولت است اِ ش ؟  ملت  اش ،  کو؟ 

تو  ، نــــــــــور  چشم  امی ؛ درویشِ  بر حق 

ز .. دلّ  ،  دولت   شود  ؛ مصـدور  و  مشتق 

دل م  ،  روشـن  شد  ؛  از  دیــدار  درویش 

امیـــــــر المــــؤمنین است ؛  یار  درویش 

خــبــــر داری   کمی  ؟  از مهــــر بانـــــــو 

که صبـر من  ،  نشست  ؛  امـا ، به زانــــو 

پرستار است  ؛ و  « مهــدی یار  »  یار اش 

آجــی بادام  مغــــــــزی  !  کار و بار  اش 

…………………………………………..

مسحور تماشای  نوهء خوشگلش . 

درود بر شما پسرم . 

ممنونم. 

.

.

یک  جهـانی  ست سحر؛ شور و صفا 

ملکی  ، بسته  به فتــراک ؛  بهشت  

کلبــــــه ی کوچک و  محدود  ؛ پدر 

محضــر  دختــر دلپــــاک  ، بهشت 

بیخودی ، نیست ؛ یقه  کندن من  !؟

دیده  ام ؛  در کره ء خاک ،  بهشت 

غزلی را که ، سروده است ؛ دل  م 

آردم ؛ زان ســوی  افلاک  ، بهشت 

هرکه،این موهبتش نیست؛یقین 

در تمیز ش ،نه ؛ زخاشاک،بهشت 

…………………………………………
ممنونم گرامیدختم . 
سپاس ها بزرگمهرم . 

درود
.

.

 بال  در بال ، می کنیم  ؛ پرواز 

همگنانیم و همدلان ؛  همـراز 

همنوایی و همـسرایی هاست

ملــودی ، پایـه  ریزدش ؛ آواز

تو حسینی ؛ و من حسن ،اسماً

هردو سیمیم؛ مرتعش درساز

من  ، کهن سالم ؛ و جـوانی ؛ تو 

اختـلافی  است  ؛ در  سرِ آغـاز

ور نه، دوشاعریم ؛ هم منـزل 

هردو سرتیپ وهردوتا سرباز

مهربانی ،دوسویه  داریم ؛ مـا

لازم  آیـد؛ گهی  ، کنیم  ؛ ابـراز 

پس،پژوهنده جان!مگو؛ پشّه 

 حسنی ،  با حسین شد؛ انبـاز 

………………………………….

سپاس بیکرانه . 

ممنونم.پسرم . 

درود 

.

.

باز ، با مــا ،  نساخت  ؛   این طارق 

گاه گاهی ست ؛ نقطه چین طارق

من که، سوسوی  اندکم ، مانده 

نصّ آیه  است ؛ بر یمین ، طارق

فرض ، گیریم ؛ مشعـلی ، باشم 

شعـله افـروز ،شد یقین ؛ طارق 

کوچک  ام  ؛از اهالی این سایت 

شبنم ام ؛ ابر فـرودین ؛ طـارق

تو  ،  ولیعهـــد  بر حقِ  شعـــری 

برخـراسان رسول ، بین ؛ طارق 

…………………………………..

سپاسمندم . بزرگمهر بزرگوارم 
درودها . 
ممنونم پسرم . 

.

.

صبح روشن ، چنین ! خدای آرد 

دیده، بر روی دلکشان ، روشن 

از  ملاقـــات  دوســتـان ، باشد

چلچراغی ، به عمق جان، روشن 

خیــرمقـدم ! جــواد مهـدی پور 

 خوروشی تافت ؛ نا گهان،روشن 

مقدم ات  را ،  سپاس  می دارم 

بهر شکرانه ،« چشممان روشن »!

…………………………………….

ممنونم. بزرگمهر پسرم . 

درودها  برایتان 

با بیکرانه سپاس ها

.

.

سلام دختر م .

گرامیدختم خانم  زهر ه خسروی بزرگمهرم 

………………..

دخترم این غزل  در پاسخ . کسی که نوشته بود در جایی …..

اسکولاستیکی پست مدرن را ، نمیتواند بفهمد . 

اسکولاستیک او را هم من نفهمیدم . دانشگاه فردوسی سال 45

دکتر شریعتی . همه روزه ..دکتر رجایی  متینی یوسفی مشکو|ة. و..و… 

اینا … اسکولاستیک شونه .؟ 

از قضا دبیر ادبیاتمون هم دکتر علی بود . 

تا ما وارد دانشگاه شدیم . استادیاری ایشون هم تایید شد . چهارسال هم اونجا 

عاشقش بودم . در تمام کلاسهای  رشته های دیگه  هم . می رفتم . می نشستم . 

………………….

دخترم برای بر رسی کل قضیه پای همین غزل  در اون سایت پی بگیرید 

بسیار مفصل است . 

و بخش یازدهم زیبایی شناسی هم پیرو .  دو روز دیگه 

همون تعبیر شما درست است . 

می ترسیدم فقط مشهدی باشد اصطلاح چپ .

به مفهوم سرمایه و پس انداز و توان مالی 
……….
نه ، منظور این است . که اگر دولتی مخالف و منتقد نداشته باشد . مستبد می شود . 

ودیدیم ثمره اش را . بعد مخالف کشی ها …. چه خلسه ای  رفتند ! 

هنوز هم خارج نشدند . 

چپ ، از پارلمان فرانسه باب شد . 

یک روز مخالف موافق را  در دو طرف نشاندند .و مخالف ها چون سمت چپ بودند 

هنوز ، مصطلح عالم است . چپی = مخالف 

………………………………………

مایه مباهات است حضورتان . 

درود و سپاس 

.

تقدیم پسرم ..

…………………

کار ، بسیار  و  فـر صت است ؛ اندک 

با عــــزیــــــزان  ، سرِ  سـخـن  دارم  

قرن  ها …. رفت ؛  تا ،  رسـد ؛  بابک 

حیف … !! افشین  بی  و طـن  دارم 

دین ِبه ِ  رفت ؛  و محو شد ؛ مـزدک  

باز …،  بر خویش ، سو ء ظـن  دارم 

کی  « رها » می شود؛  تکی ؟  از  تک  

جامه ی دشمن ، ار ،  به تن ، دارم !

ارمـک  طـارق  است ؛  چون بـزمـک 

اسفـــا !!! جنگ تن به تن ،  دارم 

بر جگـــرگاه   دوسـت ،  افتد ؛ لک 

گذر گرگ ، تا ………..  وطن دارم 

………………………………………

ممنونم بزرگوار بزرگمهرم . 

درود و سپاس 

.

.

 سلامی  ، دوباره  ، به قصد گزاره

نه ؛  از نوع احساسی  و  دل نگاره 

زمان ، گفتم ات اندک است . و مضیقت

همین  آتش  است . می کشد .هی … شراره 

غرض  « یادمانی » است ؛  تا .. بعد ها 

گهی ، یادی آید ؛ به  ایما ، اشاره 

که – یادش به خیر ً- !  آن کهنسال ،  گفت :

چنین  و  چنان ! یک  ،  نه ، ده ها ، هزاره 

بشر ، دوست دارد ؛  مداوم  شدن را 

پس از خود؛  به فرزند  و میراث خواره 

رهاورد من ، بر « رها »  چیست ؟ جز  این

فقط ، چشمکی ، هدیه  دارد ؛ ستاره 

………………………………………………

درودتان پسرم .

ممنونم از بزرگواری تان . 

سلامت . طول عمر  توفیق  همراه !

.

سلام بزرگوارم 

ممنونم از حضور مبارک . 

درود و سپاس