جمعی پیری را گفتند: از چه‌روی هر شام شبگردی کنی و نَخُـسبی؟ پیر گفت: دنبالِ نانِ حلال روزها می‌گردم و پیِ هِلالِ رویِ دوستِ محبوب هر شب، که اوّلی چون ثانی نباشد به‌راهِ حرام رود و رسد، وَ دُیومی اگر به مهر خواند و به کرم پذیرد و نگاهی از سرِ لطف کند، مرا کفایت‌ست و عینِ عنایت!

قناعت می‌کنم به‌غنایِ قضایِ نعمتِ لیل‌ و نهار که گِردِ ربِّ حیِّ هُو به‌‌سماعِ دل چرخم، شاید آنی دیگر به‌ توانِ زی نباشم و نمانم و خالی‌دست، به‌ خاک به‌ خواب روم!

ـــــــــــــــــــــــ
✍
سیدمحمدرضا لاهیجی
ـــــــــــــــــــــــ
🎤 اجرا:
سرکارخانم شهلا رضاپور
ـــــــــــــــــــــــ
🎼 میکس:
جنابِ آقایِ شیـــراوند
ـــــــــــــــــــــــ

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (5):

علی معصومی

مریم محبوب

طلعت خیاط پیشه

الیاس امیرحسنی

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (11):

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

بی تو هرگز دل نخواهم داد ننگ و نام را
سر نخواهم کرد بی تو دولت ایام را

کعبه آمال خود را از دو چشمت یافتم
غمزه ای کن تا ببندی بر تنم احرام را

رخ نما از راز و رمز نام لیلی گوشه ای
تشنه تر کن خاطر مجنون ناآرام را

حکمتی از من یزید عشق و مافیها بگو
تا بسوزانی به شوقت خلوت بسطام را

هرکه از دردی کشان دلبر دردانه نیست
گو به نزد ما نگوید بعد از این پیغام را

کاش می شد روزگاری در کنارت طی کنم
تا بریزم زیر پایت فرش صبح و شام را

لا به لای فتنه های تو گرفتارت شوم
هر دم از شهد شکرخندت بگیرم جام را

کفتر جلد تو هستم شوق پروازی بده
تا بگیرم از نگاهت گوشه ای از بام را

« علی معصومی »

تازه ترین نقدها