یواش

درود و سپاس از مهر حضورتان استاد معصومی گرانقدر

🌷🌷🌷🌷🌷

درود و سپاس از مهر حضورتان

🌷🌷🌷🌷🌷

درود استاد خراسانی گرانقدر

سپاسگزارم از مهر حضور و همراهی ارجمندتان

🌷🌷🌷🌷🌷

سلام جناب فیضی گرانقدر
سپاسگزارم از مهر حضور و دریافت نظر ارجمندتان
حق با شماست
اگرچه شعر در روز شعر ادب و فارسی آن سال برای قشر شاعر سروده شده، ولی محتوا قابل تعمیم است به همه اقشار جامعه که غم نان دارند. لذا با نقد شما و پیشنهاد حذف پانوشت موافقم.
در نسخه ویرایش شده پانوشت را حذف کردم.
همچنین بند یواش غم را کلا تغییر دادم.
که البته هنوز این ویرایش تایید نشده
ولی یک سوال هم با توجه به بازنویسی تان از بند اول برایم پیش آمد: آیا شعر از نظر شما در همان بند اول از نظر شما و بهتر است در پایان همین بند خاتمه یابد؟
سپاس بسیار از هم اندیشی و همفکریتان
🌷🌷🌷🌷🌷

سلام محبوبه سرجوقیان عزیز

سپاسگزارم از مهر حضور و همراهی ارجمند،
و به اشتراک گذاشتن بند انتخابی تان

🌷🌷🌷🌷🌷

درود و سپاس بسیار از مهر حضورتان

طبیعی است نیازهای فیزیولوژیک و ایمنی یعنی غذا و سرپناه بر نیازهای روانی اخلاقی انسانی مثل وجدان غالبند مگر اینکه فردی عامدانه ممارست کند و ریاضت کشد تا از نیازهای اولیه عبور کند و به نیازهای سطح بالاتر ، و مراتب کمال برسد که البته برای طی این راه هم الزاما باید تنها و مجرد باشد وگرنه اگر حتی از نیازهای اولیه خود عبور کند عبور اینچنینی از نیازهای اولیه خانواده امکانش نیست

با درودی دیگر 🌷🌷🌷🌷

درود و سپاس
قناعت یعنی به نیازهای اولیه بسنده کردن و زیاده خواهی نکردن. بحث بر سر تامین نبودن نیازهای اولیه است. در حال حاضر طبق آخرین آمار سازمان بهزیستی کشور ، در کشور ما 65% آمار فرار از خانه در سالهای اخیر مربوط به مردان بوده است مردانی که در ماکزیمم قناعت پیشگی قادر نیستند نیازهای اولیه خانواده خود از جمله اجاره مسکن و هزینه خورد و خوراک اولیه را تامین کنند. لذا فکر میکنم به این سادگی ها نمی توان در این مورد قضاوت کرد.

درود و سپاس از مهر حضورتان جناب یزدانی گرانقدر

و سپاسی دیگر بابت دریافت نظر ارجمندتان

که راهنما و راهگشاست چون همیشه

🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷

درود و سپاس از مهر حضورتان جناب حسنی گرانقدر
🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷

سلام و سپاس خانم فتحی عزیز
🌷🍃🌷