یک تلنگر مستحب در مکروه !

یک تلنگر مستحب در مکروه !

شعر گر در انقلاب روی باشد خوی ما ست
اشک شوق از چشم یک دلجوی باشد جوی ما ست

اندر این عمق زمستان و سیاهی ، شاعران !
آرزو های خوشی اندر تک و در پوی ما ست

انقلاب ارچه ز الله رحیم است و کریم
انقلاب مردمی هم وجهی از کند و ی ما ست

پرچم « الله اکبر » را به پا کردیم ، جمع
یا محمٌد « یا علی » چون تاج بر گیسوی ما است

لاله ها دادیم تا لاله بکاریم و به باغ
آوریم هر آن که در عشق خدا همبوی ما ست

نیٌت خیر تمام خلق اندر راه او
مردم چشمِ شب اندر طاقی ابروی ما ست

ما برای خیر جنگیدیم و خوبیها ، حبیب
چون کلام الله در خیر بشر الگوی ما ست

جنگ در قاموس ما هرگز نمی گنجید و شرٌ
سودجوئی های بعضی هم نه در پستوی ما ست

جنگ خیر و شرٌ دراین دنیا همیشه بوده است
« انقلابی » که تکاپو می کند همسوی ما ست

هیچ عالم فاقد شرٌ گشت تا گویم : چه پاک ؟!
عصمت و پاکی در این دنیای دون آهوی ما ست

پس نباید آرمانی شد به هر شعری ، عزیز !
شمع شعر مهر در قاموس حق بانوی ماست

قلب را باید بشوئی ، چشم را بندی به جزء
کلٌ عالَم نه فرا سو که همه این سوی ما ست

نقد کردن از جهانِ ناکسان خیر است ، خیر
شرٌ تباید کرد ! این بازیچه و این گوی ما ست

پس بپا خیزیم و بازوئی گشائیم و حریف
سر بکوبیمش اگر بدخواه بر مینوی ما ست

کندن هر مو زهر خرس جفاکاری رواست
بهتر از صدشعر کاین کک ها چرا در موی ما ست

گو عزیزم آنچه که باید بخیزاند به شام
صبحگاهان هر جوانی که چنین در کوی ما ست

گفتن از حق ٌ و تلاش توسعه در راه راست
این مسیر ما ست ؛ نقدِ صِرف یک تابوی ما ست

راه بنما ! گر که سیر الحق ٌ تو از این ره است
ور نه هر شعر سیه تنها ز های و هوی ما ست

من خودم یک ناقدم در خرده گیری ها شهیر
لیک این مام وطن هر روز چون زائوی ما ست