ولی تعلق بر حق ضرورت است و « وجود »
« بری شده » بر آن همیشه « مازاد » است
من و توئیم همه زاده های این کشور … ؟!
« وطنپرست » کجا در جهانش آزاد است ؟
که « ملٌت » ی شده تشکیل و مردمانی جمع
« جماعت » ی به تمام جهات را زاده ست
تمام عضوِ چنان ملٌت اند « مسوولان … »
وظیفه ای است که با « شهروند » همزاد است
که بایدش بشود در « تصدیِ » هر امر …
که جز « تصدی مردم » فجایعی زاده ست
ببین به حق ٌ و « بخیز » و تو اعتبار بکار !
که با « کهولت ما » هر مسیر در باد ! است
قدم جلو بنه و کن وکالتی به درست …
که مملکت به « درستان نیک » آباد است
وگر نه رای بده هوشیار ! بر « مُشرِف »
که « کار داند » و از کاراو جهان شاد است
که اصلح است و به تقوا و در امور « خبیر »
نه آنکه در توٌهم محض از ثمود یا عاد است !
چنین امور بزرگی نه کوچک است عزیز
اگرچه نزد کهولان « امور مازاد ! » است
ولی تعلق بر حق ضرورت است و به حق :
« بری شده » بر آن همیشه « مازاد ! » است

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (29):

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

شراب چشم قشنگت خمار خانه ی من
تمام سهم منی از جهان: سرانه ی من

به بوی موی تو جان می دهم نسیم بهشت
همیشه مقصد من بوده ای: کرانه ی من

که گفت؟ جان مرا آتشی زده ست رقیب
که شعله می کشد از جان و تن زبانه ی من

شریک دزد شدی با رفیق قافله ها
به خال می‌خورد این تیرتان کمانه ی من

پری بکش به هوایم، بیا خراب نکن!
قفس به عشق تو بوده ست آشیانه ی من

شبیه حسرت فرهاد و تیشه ی کُندش
صدای کوه گرفته ست با ترانه ی من

صدای پای تو پیچید و بوی یار آمد
شنیده ام که دلت شد شبی روانه ی من

« معصومه بیرانوند »

تازه ترین نقدها