🕊 یـــــک زیــــــرخـــاکـــــــی 47ســـــالـــــه 🕊

امروز در زیر و رو کردن و بررسی کاغذ پاره های دوران جوانی ام به غزل «بعد از جدایی» برخوردم که آن را پشت مقوای زرد رنگ «چای جهان»با نقش «فانوس» نوشته بودم.تجدید خاطره ای شد…خوب به یاد دارم که این غزل را تحت تأثیر غزل معروف استاد مهرداد اوستا سروده بودم که می گوید:

وفا نکردی و کردم ، خطا ندیدی و دیدم
شکستی و نشکستم ، بُریدی و نبریدم

اگر ز خلق ملامت ، و گر ز کرده ندامت
کشیدم از تو کشیدم ، شنیدم از تو شنیدم

کی‌ام؟ شکوفه‌ی اشکی که در هوای تو هر شب
ز چشم ناله شکفتم ، به روی شِکوه دویدم….

غزل با صدای دلنشین بانو «روشنک» از رادیو ترانزیستوری ای که ننه آقام از مشهد مقدس برایم سوغات آورده بود پخش می شدو شاید در برنامه ای از «گلهای رنگارنگ» بود… تاریخ سرودن شعر 9 آبان ماه 1355 شمسی است که من 18 ساله بودم….:

🥀بعد از جدایی ….🥀

ترک یاری کردی و رفتی ، مگر از من چه دیدی؟
بی وفا! حرفی مگر از گل تو نازکتر شنیدی؟

خواستم گلبوسه ای از گلشن رویت بچینم
در گلو بغضم شکستی ، بر جگر خارم خلیدی

پا کشیدی از من و هنگام رفتن یادم آمد
روزهایی را که دستی بر سر ما می کشیدی

بعد از این سر زیر پر خواهم فرو برد از تألّم
ای همای آسمان پرواز کز بامم پریدی

بی وفایی چون تو را ایام در خاطر ندارد
تا رمیدی از بر من با رقیبم آرمیدی

ساقیا! امشب مرا ساغر ز می لبریزتر کن
خوب هنگامی به فریاد دل زارم رسیدی

شرمسار همدمی های توام ای اشک گلگون
در شبان بی کسی چون اختر از چشمم چکیدی

روز و شب بعد از جدایی بگذرانم زندگی را
باچه شوقی؟ باچه شوری؟ باچه احساس و امیدی؟

🕊 عباس خوش عمل کاشانی 🕊
1355 شمسی ـ نهم آبان ماه (18 سالگی) -کاشان