کارگاه سوم

تا ما بجای ریشه تنها ریش داریم
روز قیامت نیز، سر در پیش داریم

گر نام اهل البیت(ع)را بردیم هرجا
تنها مراد از اهل بیت خویش داریم

وقتی امام خویش را یاری نکردیم
ما نیز همچون کوفیان تشویش داریم

وقتی که فرزندانمان بر ما امیرند؛
ویلا، فلان جا، خانه در تجریش داریم

اشرافیت را تا جماران! می کشانیم
جایی که ذهنی مصلحت اندیش داریم

هرجا که با تدبیر سوء خویش…یدیم!
بر دولت قبلی هزاران نیش داریم!

با اینهمه فرصت که سوزاندیم،اما
تنها بهانه، خصم بد اندیش داریم

دشمن بجای خود،کسی هم منکرش نیست
اما چرا اینقدر دست پیش داریم؟!

دست خدا را گوئیا باور نکردیم
از کدخدا چون، اینهمه تشویش داریم

با این همه ثروت که در ایران خدا، داد
والله ننگ است اینهمه درویش داریم

96/01/20 مرتکب شدم…ر.زم
#رضا_زمانیان_قوژدی

می بینم تو را
این فضاتغییر خواهد کرد، می بینم تورا!
ناله ها تاثیر خواهد کرد، می بینم تورا!

تا سوار گرده ی مایی…کمی آرام تر
چون زبررا،زیرخواهدکرد، می بینم تورا!

هرچه میخواهی بگو،کج کن دهان خویش را
پایت آخر، گیرخواهد کرد، می بینم تورا!

خوی اشرافی گری ازدولتت سرریز شد
این!،تورا درگیرخواهد کرد، می بینم تورا!

زهربرجامت،اگر درجام ماخون ریخته ست؛
مادرش را پیرخواهد کرد، می بینم تورا!

باش…تا این پرده ی تزویرمی ماند بجا!
جای ما تغییر خواهد کرد، می بینم تورا!

آشنایی می کنی با کدخدایی بی خدا!
ناقلا تزویر خواهد کرد، می بینم تورا!

از”قضا”خیری نمی بینیم در این روزگار!
کارما،”تقدیر” خواهدکرد، می بینم تورا!

گر بر آید آفتاب طالع … “خالو”ی ما!
با شما توفیر خواهد کرد، می بینم تورا!

ششم اردیبهشت1396 مرتکب شدم…
#رضا_زمانیان_قوژدی

سلام آقای رضا پور
باعث افتخار است شرکت در چنین کارگاه هایی.
سپاس از لطف و مهرتون💐

درود ها
سپاس از لطف شما
« عفو خداي »
از محمد(ص) لطف حق ،اندر عرب تكرار شد
از محمد(ص) دين حق ، اندر عرب بسيار شد
آخر اي مذهب شناسان، من دَم از مذهب زنم
مذهب ما بر حقس ، گوياي اين اسرار شد
اي خدا در حيرتم از دين ، كه دينداران چرا
هر كسي ديندار شد، چون صيد در كفّار شد
هر کسی عنوان زِ حق بنمود و ناحق بُد خطاس
هر که هر فعلـش حق شد ، از خطا بیزار شد
هر کسی تا دین ندارد،باریش اندر دوش نیست
هرکه دیندارس ،گرانتـر بارش از هر بار شد
هر که در هر جا تجاوز کرد،بر مخلوقِ حق
مورد قهر عذابِ خالق جبّار1 شد
هر که بر خلق خدایش، خدمتی شایسته کرد
مورد عفــو خـدای قـادر ستّـار شد
قوم نوح(ع) از رأی نوح و دین حق فاقد شدن
تا به نـفرینش ، زمینـش فاقد دیّار2 شد
مردمان شهر لوط، از دین حق رفتن برون
شهرشان وارونه شد ، لطف خدا قهّار3 شد
ای خوش آن فردی که بر توحید باشد معتقد
خاتم پیغمبران (ص) رهبر به ما زین کار شد
صحبت ازحق کردن وگفتار حق دشوار نیست
هرکس از حق شد مقرب ، لایق گفتار شد
حرف حق را گفتن و اندر عمل ناری4 خطاس
آنچنان گوینده حرفـش ، قابل انکار شد
حرف حق را باید از حق گفتن و راوی5 حق
هرکس از خود حق در آرَد،حق از آن بیزار شد
در طریق حق، برادر خودسری کردن خطاس
خودسری ، رسم طریق مردم تاتار6 شد
در طریق حق ، نـباشد خود نمایی و غرور
هر سخن با حکمتـس ، آن لایق گفتار شد
آنچه در فکرت نمی گنجد،نتوان بحق پیوند زد
با رضای حق نـبود ، طبق حق انکار شد
هرکه حقگو شد،چو منصورسخن ازحق بگفت
تا سخن گوید زِ حق، جسمش فراز دار شد
هرکه در این ره قدم بنهاد ، تا آخر برفت
منزلش فردوس اعلي7، جنت النهار8 شد
هرکه بردین شد نگهبان،لطف حق بر وی رسید
قابل بخشایـش ، لطف همان غفّار شد
عیب ملت را مگو، غیبت مکن بر مسلمین
امر و نهی است این بما، از خالق ستّار9 شد
عاقبت کار بشـر ، وارونه می گردد بشـر
تا مگر لطف خدایی ، شامل این کار شد
کارت اَر10وارونه گردد ،ای بشر رُسوا شوی
این نظامـش بی دغل، از خالق جبّار شد
داد از آن وقتی که کار هـر بشـر رسوا شود
تا بشر خود بنگرد، در کار خود بدکار شد
عاقبت دنیای ما راهی بُوَد11در هیچ و پوچ
راه دیگر نیست بر ما ، جز بـرِ ستّار شد
ای خوش آن فردی که بر دنیا نـباشد معتقد
آنچنان کس ، قابل بخشایـش ستّار شد
کی تو راه عزت 1خود را نگهداری که حق
بهـر تو در عزتـت ، شاید نگهدار شد
ای بشر خود عزت خود را نگه می دار تا
بـر تو رحم آرَد خدا و بر تو عزت بار شد
ای بشر گر فطرتت بر حق بُوَد ، ثابت بکن
هر که با حق آشنا شد ، فطرتـش بیدار شد
ای خوش آن فرد نکوکاری که در پیرای2 کار
کار نیکش مرکز معمار ، در هر کار شد
آخر ای نامردمان ، این مذهب ما حق بُوَد
طبع من بر حق بُد و گویای این اشعار شد
در طریق حق ، اگر ثابت قدم ماندی حسن
تا که ثابت شد طریقت ، قابل گفتار شد
٭٭٭
1- مسلط – قاهر 2- كس -كسي 3- چيره شونده 4- نیاوری 5- روايت كننده 6- قوم مغول 7- بهشت برين 8- بهشتي كه نهرها در آن روان است 9- پرده پوش – صفت خداوند 10- اگر 11- باشد
1- كرامت 2- پرداختن- مستعد کردن
حسن مصطفایی دهنوی

سلام به شما بزرگواران
بنده خوشحالم از حرکتهای بزرگان در ایجاد این کارگاه
اما خواستم توضیح بیشتری در باره قالب سروش بفرمایید
که قالبی جدیدی است
موفق باشید🌺

برخی از ویژگی های قالب شعری سروش، ازاین قرارند:
1- سروش، قالبی در میانه ی شعر سنتی و شعر نو است؛ یعنی هم به شکل سنتی و هم به شکل نو می تواند به کار برود؛ برهمین اساس، طول مصراع(واره ها) ی آن گاهی ثابت و گاهی کوتاه و بلند است.
2- در حالت اصلی و معمول، دارای 3 تا 5 لَخت(مصراع/ مصراع واره) است؛ البته گاهی دو و گاهی بیش از پنج لَخت دارد.
3- می تواند بدون قافیه هم به کار برود؛ اما ترجیحا همه یا بیش تر لَخت های غیر پایانی آن، همقافیه اند و در این حالت برای کوبش پایانی(برجسته کردن آخرشعر)، لَخت آخر، بدون قافیه می آید.
4- می تواند در وزن های مختلف بیاید؛ اما به دلایل متعددی-که در برخی پایگاه های ادبی قابل مطالعه است-
وزن فاعلاتن مفاعلن فعلن (تَن تَتَن تَن. تَتَن تَتَن. تَن تَن)، وزن اصلی و ترجیحی آن است.
(پیوستار زیر برای مطالعه ی بیش تر:)
http://sherepaak.com/8145/—-
نکته: مطالب فنی تر ازجمله این که از نظر پردازش هنری، سروش، چه جایگاهی نسبت به دوبیتی، رباعی، سه گانی، پریسکه، هایکوواره و… دارد، در قسمت مقالات این سایت و برخی پایگاه های ادبی کشور هست
و بر همین اساس، قالب شعری سروش را
تا حدود زیادی، پیوند دهنده و جامع قالب هایی مانند دوبیتی، رباعی و سه گانی و بطورکلی، پلی در میانه ی شعر سنتی و شعر نو
دانسته ایم. (پیوستار زیر برای مطالعه ی بیش تر:)
http://sherepaak.com/8179/———-12
نمونه اشعار در قالب سروش، همراه با توضیحات بیش تر
(در پیوستار زیر:)
http://sherepaak.com/211169/—-
همچنین علاوه بر سروش کوتاه، ممکن است چند سروش مربوط به هم، یکجا جمع شده، بصورت سروش پیوسته بیایند؛ یعنی قالب کلی سروش در 2 نوع سروش کوتاه و سروش پیوسته می آید(پیوستار زیر:)
http://sherepaak.com/213814/——

سلام و احترام
و تشکر از بزرگوارانی که ما را در برگزاری این کارگاه، مورد لطف خود قرار می دهند.
در کارگاه سوم، ارسال اشعار قبلی شاعر برای شرکت در مسابقه، مورد پذیرش است؛ اما ترجیح بر اشعار تازه سرایش شده می باشد.
همچنین، ارسال شعر با ذکر نام شاعر، مُجاز است؛ ولی ارسال بدون نام، در اولویت است.
سپاس

سلام و
سپاس فراوان از مدیریت گرانقدر کارگاه سوم
جناب آقای رضاپور که فرصتی برای هم سرایی و هم اندیشی دوستان فراهم کردند
تا در کنار هم بنویسیم، بخوانیم و بیاموزیم
تقاضا دارم عزیزان هم در ارسال آثار و هم در درج دیدگاه یاریگر کارگاه ها باشند
نوشتن درک و دریافت شخصی از هر سروده علاوه بر این که توان تحلیل و بررسی اشعار را افزایش می دهد به سراینده نیز کمک می کند تا خارج از فضای تعارفات مرسوم
از کم و کیف تاثیر تلاش خود، شناختی واقعی تر پیدا کند
در هیچ نقدی هیچ بایدی وجود ندارد
و در این انجمن هیچ کسی استاد هیچ کسی نیست
همه در کنار هم و در موضعی برابر به عنوان خوانندگان اشعار یکدیگر حق اظهار نظر آزاد و محترمانه داریم و این بیان دیدگاه ها تمرین خوبی است در جهت درک نظرات مخالف
که در بلند مدت منجر به بهتر سرودن و انتقال قوی تر پیام شاعر می شود
مشتاقانه منتظر خواندن از قلم دوستانی که در دو کارگاه قبلی
فقط خواننده بوده اند هستم
🍃🌸🍃

خانم بخر.. بخر آقا.. حراج شد
گل های خاطره، یکجا حراج شد

آتش به کودکی ام زد، عذاب فقر
شعر و ترانه و رویا حراج شد

قد م به شیشه ی دودی نمی رسد
دستان شرم تقاضا حراج شد

خانم بخر، بخر آقا گرسنه ام
رویای مشق الفبا حراج شد

نانی نمانده در این سفره های نفت
لبخند تلخ تماشا حراج شد

فرزند خاک پر از گوهرم، ولی
سهمم به حکم معما حراج شد

پشت شمارش معکوس هر چراغ
بغضم میان تمنا حراج شد

اسفند و فال و دعا، چسب زخم و گل
غوغای درد تقلا حراج شد

من زخم شهرم و درمان نمی شوم
کبریت می خری آقا؟ حراج شد

زمزمه امام زمان عج
شاعر رسول چهارمحالی(ساقی)
بانی روضه ی شاه شهدا ادرکنی
آ خرین منتقم خون خدا ادرکنی
ما همه غرق عزائیم عزای شه دین
یادگار خلف آ ل عبا ادرکنی
غیبت ودوری از ماگل طاهاتا کی ؟
از پس پرده بیا رُخ بگشا ادرکنی
مادرت فاطمه درسوگ بنشسته بیا
یوسف گمشده ی شیر خدا ادرکنی
خیمه ی ماست عزاخانه ی دوست
یابن الحیدرشعف روضه ما ادرکنی
روضه خوان باش و بیا مجلس ما
صاحب بیرق خون شال عزاادرکنی
دیدگانت شده از خون رنگین
منتقم بر سند کوچه بیا ادرکنی
کوفه تا شام شنیدیم هرجا خبرت
بقیع و شهر نجف به سامرا ادرکنی
کربلا کعبه ی دلها وصفابخش تویی
زمزم و مشعری و سعی و صفا ادرکنی
شیعیان منتظر روز ظهورت هستند
ای حسینی نصب ای روح دعا ادرکنی
کاش آدینه این هفته شود روز ظهور
روضه خوان حرم کرب و بلا ادرکنی
گوش عالم شنود بانگ انا المهدی را
اشهد انا علیا ولی الله تو را ادرکنی
—————————————–
شاعر و مداح اهل بیت کربلایی رسول چهارمحالی(ساقی عطشان)

سلام و احترام،
از مدیریت گرانقدر، خانم عسکری، که صمیمانه ما را در اجرای این مهم یاری فرمودند و از همه ی بزرگوارانی که نقشی در این کارگاه دارند و به ویژه از جناب استاد طارق خراسانی، پدر شعر پاک و بابا طارق شعر فارسی، صمیمانه سپاسگزارم.
از آن جا که افتخار میزبانی و خدمتگزاری شما خوبان در کارگاه سوم با این حقیر است،
بر خود لازم می دانم به رسم مهمان نوازی از شما فرهیختگان ارجمند، تقدیری درباره ی هریک از اشعار ارسالی تان داشته باشم.
به عبارت دیگر، چون میزبان و خدمتگزارتان هستم، به خواست خدا در این کارگاه،
نقدهای خود را تنها در جنبه ی مثبت قضیه انجام خواهم داد و بطور خلاصه، چند مورد از ویژگی های مثبت هر شعر را از نگاه خود بیان خواهم کرد و استثناءا در این کارگاه، نقطه ی ضعفی-البته اگر باشد- از هیچ شعری نخواهم گرفت(البته سایر کاربران از این قضیه،استثناء اند و نقد واقعی، نقد هر دو جنبه ی مثبت و منفی اثر است و روش معمول حقیر هم نقد همه بُعدی است).

شعر 1- با آغازینه ی(مطلع)تا ما بجای ریشه تنها ریش داریم،شعری است استوار که نشان از اوستادی شاعر خود دارد در به کارگیری درست قالب، وزن و همه ی مهارت های مربوط به شعری سنتی.آرایه های فراوان ادبی – که بسیار طبیعی و خوش تراش در جای جای شعر نِشسته اند- ادعای فوق را بهتر اثبات می کنند.تلمیحات و کنایه های بسیار زیبا و مرتبطی که مشکلات مربوط به موضوع شعر را در زمان ما تداعی و بخوبی بیان می کنند، از دیگر امتیازات این شعر ند.آغاز ، میانه و پایان سروده، خوب و مناسب و کار، شایانِ ستایش است. سپاس از شاعر گرانقدر🌹🌹

شعر 2- می بینم تورا،نام شعر – که همان ردیف آن است- درست در راستای نیشخند حکیمانه ی شاعر درباره ی شخص یا اشخاص حقیقی یا حقوقی مرتبط است.این شعر هم تمام اصول شعری سنتی مانند وزن و قافیه را بصورتی ماهرانه رعایت کرده است و در عین حال، خیلی شفاف، واقعیات روز و مرتبط با موضوع شعر را نشان می دهد.آغاز شعر، محکم و پرسش انگیز است و خواننده ی کنجکاو را با خود همراه می کند و در ادامه، توضیحات مفیدی ارائه می شود. آرایه های ادبی هم حضور خوبی در شعر دارند.سپاس از شاعر گرانقدر🌹🌹

شب
تنهایی و بیداری را دوست دارم

درد هایم تسکین می یابد

به ستاره هایی نگاه میکنم

می سوزند
چشمک می زتد
صدایشان در نمی آید

مرا یاد مردمانی می اندازد

سوختن و ساختن عادتشان شده

مردمانی که درد هایشان را
پشت نقاب لبخندشان پنهان میکنند

مردمان سرزمینم

شعر 5- بانی روضه ی شاه شهدا ادرکنی،
شعری خطاب به حضرت حجت-علیه السلام عجّل الله تعالی فرجه الشریف- است و از آن جا که با ظهور و قیام حضرت، جامعه ی انسانی به سامان(بسامان) خواهد شد، با موضوع کارگاه شعر ما مرتبط می شود.
آغاز شعر با یاد روضه ی اباعبدالله الحسین – علیه السلام- و انتساب آن به بانی اصلی اش حضرت مهدی – علیه السلام – و خطاب قراردادن آن حضرت، آغاز مناسبی است برای چنین شعر هیأتی و ذاکرانه ای و در ادامه، توضیحات و تلمیحات مناسبی در مسیر این شعر هیأتی آمده است و تا پایان شعر، ارتباط میان امام حسین و امام مهدی – علیهماالسلام- بخوبی ترسیم شده و مثلا در بیت پیش از پایان آمده است:
“کاش آدینه این هفته شود روز ظهور
روضه خوان حرم کرب و بلا ادرکنی”
و در بیت پایانی شعر، امید و مژده ای است برای اهلش به غایت دلنشین:
“گوش عالم شنود بانگ انا المهدی را”
و در مصراع آخر:
“اشهد انا علیا ولی الله تو را ادرکنی”
جمله ی شهادت به ولایت حضرت علی بطور کامل در شعر،گنجانده شده که کار سنگین و ارزشمندی است و برای اهلش بسیار دلنشین.
سپاس از شاعر گرانقدر
🌹🌹

شعر 6- شب
زبان شعر، ساده و صمیمانه و صادقانه است و توصیفاتش بخوبی مخاطب را تماشگرِ آسمانِ شبِ پُر ستاره می کند – آن هم در حالی که تنهاست.
در لَخت دوم، سخن از “دردها” و “تسکین” است و در ادامه، ستاره هایی که “می سوزند” و “چشمک می زنند” و “صدایشان در نمی آید”
تا این جا، توصیف شایسته ای از حالت عاطفیِ شاعر، بیان شده تا مخاطب را با خود همراه کند و حالا که ارتباط مخاطب با شاعر برقرار شده، شاعر، پیامش را قدری واضح تر بیان می کند:
“مرا یاد مردمانی می اندازد”
و این مردمان،
“سوختن و ساختن عادتشان شده”
که این لَخت اخیر، ضمن بار عاطفی قوی اش(سوختن و ساختن و حتی عادت به این امر داشتن)، تشبیهِ پنهانِ این مردم است به همان ستارگان آسمان شب و این گونه سخن گفتن، بسیار زیباست
و زیباتر این که حتی این مردمی که به ستارگان تشبیه شده اند، تفاوتی مهم و جانسوز با آن ستارگان دارند:
“مردمانی که درد هایشان را
پشت نقاب لبخندشان پنهان میکنند”
و در پایان، تمام داستان، هویدا می شود که این مردم چه کسانی هستند و لَخت پایانی، برخوردار است از کوبشی سخت و پسندیده که می گوید:
“مردمان سرزمینم”
سپاس از شاعر گرانقدر 🌹🌹

از همه ی گرامیان تقاضا می شود در ارسال شعر و نقد سروده ها شرکت فعال داشته باشند. ضمنا: امیدواریم ما را از هدیه های ارزنده تان در قالب تازه و توانمند سروش، بی نصیب نگذارید. سپاس🌹🌹

سلام
ضمن آرزوی موفقیت برای کارگاه سوم و تشکر از جناب رضا پور و بانو عسگری بابت این فراخوان و با امید به مشارکت بیشتر دوستان من هم در حد توان و وسع زمان سعی می کنم در بخش نظرات این کارگاه مشارکت کنم فقط زمان بندی برنامه را در متن فراخوان ندیدم. اگر زمان ها را هم بفرمایید ممنون می شوم. البته به نظر می رسد که هر شعری گذاشته شده روی آن بحثی صورت گرفته. این همزمانی ارائه شعرها و نظرات و نقدها روش جالبی است فقط عیبش این است که کسانی که دیرتر شعر می گذارند شانس بالاتری دارند چون دسترسی به نوع نگاه و زوایای دید شاعران قبلی و نیز دوستانی که در نظر سنجی شرکت می کنند دارند. اما حسن هایی هم دارد از جمله این که تفکر انتقادی همزمان با مواجهه با یک اثر را رشد می دهد. این که ما بتوانیم به استناد شواهد متنی، نقاط مثبت و منفی یک اثر را در لحظه و بدون قیاس با سایر اشعار ببینیم و بیان کنیم و بعد بر اساس جمع بندی این شواهد و نظرات مبتنی بر آن، مقایسه ای – احتمالا درست ( تر) و ارزیابی احتمالا عادلانه ( تر) بین آثار داشته باشیم؛ به رشد همگانی در زمینه مورد بحث یعنی شعر – که قطعا قابل تعمیم به سایر زمینه های زندگی هم هست – کمک می کند.
برای همه عزیزان دست اندر کار و شاعران شرکت کننده و مشارکان بحث ها و نظرها آرزوی موفقیت دارم.

🌹🌹🌹🌹

بنام نامی تو
مگر تو شانه زنی زلف آرزوها را
ز بیکرانه دهی شرح گفتگوها را

در آسمان شب کم فروغ ره پویان
چه عاشقانه کشی ماه جستجوها را

بنام نامی تو واژه واژه می رقصند
اگر ترانه کنم جرعه ی سبوها را

نشان ز داغ تو دارد شقایق صحرا
که جادوانه کشد آهِ عطر و بوها را

نگاه چشم تو را تیر غمزه کافی نیست؟!
که دام و دانه نهی راه خلق و خوها را

به بغض سینه دلدادگان خود بنگر
چه ناشیانه گرفتند ره گلوها را !

سلام و درودها جناب رضا پور عزیز و عالیقدر
عالیست عزم بزرگان عزیز در سایت شعر پاک مبنی بر پیشبرد اهداف ادبی و فرهنگی دوستان و اعضای سایت

سپاس که وقت میگذارید ، از توضیحات ارزشمند شما و دوستان هم سپاسگزارم

غزلی از سروده های قبلی تقدیم دوستان عزیز
🙏🙏🌹

این روزها دل و دماغ سرایش نیست

🌟 حدیث محنت 🌟

غمی به نازک دل آشیانه می‌گیرد
شرر ز سِرِّ سویدا زبانه می‌گیرد

نفس نفس ز کلامم حدیث محنت و جور
دوباره زمزمه‌یِ جاوِدانه می‌گیرد

بیا که آینه‌یِ بی مثال فکرتْ را
غبارِ کورِ تعصب نشانه می‌گیرد

زَهی به قاضیِ شهر و زَهی به شاهدِ مست
که از خزانه‌یِ سلطان اعانه می‌گیرد

فغان که زاهدِ پشمینه‌رویِ ژولیده
وضو ز اشک یتیمان شبانه می‌گیرد

نشان مُهر ریائی چو مُخلصانِ طریق
همی به چهره‌یِ خود ناشیانه می‌گیرد

قسم قسم که ز بیغوله‌های اندیشه
کلاه حیله گری ماهرانه می‌گیرد

ببین که شهوت پوشیده جامه‌ی تقوی
چگونه بوسه ز لب عارفانه می‌گیرد

ستم ستم که تهی می‌کنند قامت دین
چُنان که مغز ستون موریانه می‌گیرد

کنون که دشنه‌یِ دونان به قلبِ عشق افتاد
کنشت و صومعه راهِ فَسانه می‌گیرد

عطش عطش که کویر بیان من امشب
سراغِ آبِ زلالی روانه می‌گیرد

جنون جنون ز صدایم شُریحِ قِصّه‌یِ درد
نشان ز کفر و خط از تازیانه می‌گیرد

بنال مرغ شباهنگ از این همه نیرنگ
دمی چو کشتی «ایمان» کرانه می‌گیرد

“نخل های بی سر…پر…”
دردهایم
شعر می شوند
اشک هایم
حرف…
رها کن این
بیهوده نحو و صرف
دل از دست رفت
بگو
علم بهتر است
یا که ثروت؟!
زمانه ای که
شایسته مردمانش
در گور پستوهاشان
خاکِ علم بی عمل خویش
خورده اند
تقدیر بی تدبیر
پیاده ماندن
با بال هایی زرّین است
پرواز را کُشته ایم
صحبت از
مهاجرانِ سوخته نکنید
چه سود؟!
بی بالِ علم
نسلی چراغْ خاموش
کورمال کورمال
به قهقرای تاریخ می پیوندد
مایی که حیدر کرّار مان فرموده
اطاعت کورکورانه را
هلاک در پی باشد
حیف باشد
که دستمان
کوتاه …
و خرما
بر نخیل ظلم آویزان
مرگی در
رگ های مدنیّت است
مزد هر گورکنی را
از مرده گرفتن
چه فایده؟!
بر این خاک گریه نکن
ای خلیفه ی خدا!
روی زمین درا
به مدینه ی خود
چنان مالک اشتر
مصرت را
در آغوش امنت
رهبری کن
بگیر
این ریش و این قیچی
ببخش
این نان و این خرما
کوتاه کن
قصه ی جهل را
بگو
علم بهترست از ثروت
کودک درونم را
روسپید این مشقِ کهن کن
ای إنشای جان و دلم!
کلید حل معانی!
ما نخل های بی سر نمی خواهیم
در آبادی بکوش
بگیر این سرزمین خود را
در آغوش…

مقصد انقلاب
□□□
بین سرها اگر سری بشویم
پیش از آنیکه سروری بشویم
کاش می شد که حیدری بشویم
خادم خوب کشوری بشویم
مقصد انقلابمان این بود؟! •••

درود و عرض ارادت
اساتید
ادیبان
سروران
به ویژه جناب رضاپور نازنین
مدیر شایسته کارگاه سوم و بانو عسکری ارجمند مدیر این سایت وزین
این فعالیتها ارزشمند اند و شایسته تقدیر
…

این هفته وقتم بسیار تنگ بود اما حسب الامر دوست فرزانه ام جناب رضا پور نازنین دو اثر در قالب غزل و سروش ارسال نمودم که نقد علی آن توسط عزیزان، موجب خرسندی حقیر خواهد بود
و در پایان سپاس خود را به آفرینندگان آثار این صفحه تقدیم میکنم
🌺🍃

سلام و احترام،
دوستان!
مهلت ارسال آثار تا پایان جمعه ی همین هفته (چهارم بهمن) خواهد بود و زمان
نقد و امتیاز دهی به آثار از همان ابتدا تا انتهای کارگاه است؛
اما برای انتخاب تعدادی از آثار بعنوان آثار برتر ، طبعا بعد از پایان مهلت ارسال اشعار، نوبت رأی دهی خواهد رسید.
با سپاس از همکاری ارزنده ی شما🙏

شعر 7- با آغازینه ی
“مگر تو شانه زنی زلف آرزوها را”
از آن جا که تا حدود زیادی با توضیحات خانم فریبا نوری در این باره موافق ام، نظر ایشان را بازگو می کنم:
شعری در مضمون انتظار
این شعر از متنیت و شعریت بالایی برخوردار هست
شاعر در انتقال احساس و اندیشه خود و نیز در صورت بندی کلام و کاربرد آرایه های ادبی، موارد بهینه و کمینه را به خدمت گرفته است زبان شعر نوعی زبان ادبی پذیرفته شده توسط دانشمندان ادیب ما در شعر امروز است که در ان استفاده از مخفف های کهن به ضرورت وزنی، چون “ز” و ” ره” و … ، همچنین روابط دستوری مانند فک اضافه و … مجاز است اما کنش های بیانی شعر به لحاظ کاربرد شناختی، کنش های امروزی و ملموس برای خوانندگان امروز هستند.
سپاس از شاعر گرانقدر
🌹🌹

سلام به فرزند عزیزم
تاسیس کارگاه سوم و حضور گرم دوستان را به شما تبریک می گویم.
بنده هرگز در هیچ مسابقه ای در شعر پاک شرکت نمی کنم ولی جهت همکاری در خدمت عزیزانم هستم و دوست دارم تا جوانان عزیز و دیگر دوستان فرهیخته از این میدان توفیق استفاده معنوی ببرند.
با تقدیم یک سروش از شما به خاطر برپایی این کار خوب تشکر می کنم .
1

از سخنان مولای متقیان علی(ع)
در جامعه ای اگر عدالت نبود
بی شک که در آن بجز ضلالت نبود

پاکیزگی و تقدسی آنجا نیست

پ. ن
از سخنان مولای متقیان (ع) ص97 _ اصغر ناظم زاده قمی

جامعه ای که در آن با صراحت و بدون لکنت حقِّ ناتوان از زورمند باز گرفته نشود، روی پاکیزگی و تقدس را نخواهد دید.
2

بنده معتقدم فساد ربطی به حکومت نداشته و ریشه در فرهنگ ما مردم دارد در حکومت های پیشین هم اینگونه فسادهایی که می بینیم وجود داشته است شاد روان شاردن فرانسوی پس از سفر به ایران در سفرنامه یا سیاحتنامه خود آورده است ایرانیان دزد هستند و این امر از دربار شروع و تا بطن جامعه ادامه می یابد و یا ایرج میرزا که در حکومت پیشین ایران می زیسته می فرماید:

ﻫﺮ ﻭﻋﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﺩ ﻫﻮﺍ ﺑﻮﺩ
ﻫﺮ ﻧﮑﺘﻪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﯾﺎ ﺑﻮﺩ
ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﮔﺎﻥ ﺑﺴﭙﺮﺩﻧﺪ
ﺍﯾﻦ ﺷﯿﻮﻩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺳﻢ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ ؟
ﺭﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﺳﺮ ﺍﯾﻦ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ
ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺑﯿﺤﺎﻟﯽ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ!
ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﮑﺎﻧﺪﻧﺪ
ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯽ ﺑﺮﮒ ﻭ ﻧﻮﺍ ﺑﻮﺩ
ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻨﯿﻨﯿﻢ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﯿﻢ ﺩﺭﯾﻐﺎ …
اﯾﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﻻﻻﯾﯽ ﺧﻮﺍﺑﺎﻧﺪﻥ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ !
اﯾﮑﺎﺵ ﺩﺭ ﺩﯾﺰﯼ ﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ
ﯾﺎ ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﺑﻪ ﮐﻤﯽ ﺷﺮﻡ ﻭ ﺣﯿﺎ ﺑﻮﺩ

با عنایت به آنچه آمد تقدیم نگاه تان می شود :

ما مردم حقه باز و غافل هستیم
بر کار ستمگرانه مایل هستیم
هی ناله مکن به کثرت ظلم و ستم
ما باعثِ رشدِ این مسایل هستیم
و باز از امیر مومنان (ع)
یک نامه ی حضرت است و آن باید خواند
یک بوسه می است و در سحر نوش کنید

گر سرکشم ای خلق، زمن دور شوید
وَر پاک، به حرف خوب من گوش کتید

پ. ن
پس از یاد خدا و درود!، من از جایگاه خود مدینه بیرون آمدم.یا ستمکارم یا ستم دیده، یا سرکشی کردم یا از فرمانم سر باز زدند، همانا من خدا را به یاد کسی می آورم که این نامه به دست او رسد.اگر مرا نیکو کار یافت یاری کند و اگر گناهکار بودم مرا به حق باز گرداند.

و کلام آخر

تا رهبرمان راه خدا رفته وُرا یار شویم
هم بر سر دشمنانش آوار شویم

گر بُرده ز یاد شرطِ انصاف و خدا
باید همگی به پای او خار شویم

در پناه خدا 🌹🌹🌹

شعر 9- “نخل های بی سر…پر…”

شعری است استوار وفنی و بسیار فراتر از سپیدهای کم رمق امروزی؛ شعری که جای جایش با آرایه های طبیعی و خوش تراش، زینت شده، قافیه پردازی های درونی و بیرونی، بر زیبایی کار افزوده اند و بیان حکیمانه ی شعر به همراه تلمیحات تاریخی و کنایات امروزین، نشان دارد از قلمی توانمند در این عرصه.
شعر در آغاز، ادامه و پایان، بر مسیر درست می رود و هماهنگی بسیاری با موضوع دارد و با بیانی ظریف، دردها و مشکلات جامعه را از نگاه صاحب اثر، بازتاب می دهد.
زبان و سبک سخن در آن به گونه ای زیبا جامعه ی امروز را با تاریخ کهن، و کشور ما را با حکومت حضرت امیر، علی بن ابی طالب، علیهماالسلام ارتباط(بعضا مقایسه وار) داده است.
سپاس از شاعر گرانقدر 🌹🌹

«روزمرگینگی»

باز هوایِ کفنم آرزوست

غسل بر این جسم و تنم آرزوست

روح نداها همه خاموش شد

عشق در این کوی فراموش شد

شعر شعاریست برایِ «عدم»

گام زدن با فلجی بی‌قدم

شوق شنا در تب آتش شدن

بهت زده غرق جنونش شدن

دست کشیدن ز همه زندگی

عصر جدیدی‌ست در این بردگی

سوزشِ تن در کفِ این آبِ یخ

«بهمن» و «تیری» بده نسیه، دو نخ!

نسیه نداریم در این دکّه‌ها

کافرِ حاجی شده با مکه‌ها:

فخر فروشد به همان مؤمنین

سر ببُرد از رَمه با اسم دین

شمع خرد در وطنم کور شد

حرف کنایی به دهن شور شد

آن طرفِ موشک و آتش چه بود؟

از همه دندان شکنی‌ها چه سود؟

داخل کوچه جسد افتاده است

مرگ چرا عادتمان داده است؟

مرگ در این مملکتت کارِ ماست!

شادی دشمن غمِ سیگارِ ماست

عاقبت آن بیست و دو نخ درد شد

وای به ما بهمن‌مان سرد شد…

نفرتت
چیزی شبیه
به
هیجان این متروست
که
برای انتقام
از همه ی عقب ماندگیت
زیر پوست این شهر
تا
همیشه براه افتاده
دور تر از
این انسانیت پوسیده
قصد داری
کجا ؟…
پیاده شوی

حامی شریبی

با سلام وتشکر از زحمات مدیریت محترم سایت وزین شعر پاک و با سلام و تشکر از دوست فرهیخته جناب محمد علی رضا پور شاعر گرامی و عزیز بعنوان مدیر سومین کارگاه شعر پاک که در آستانه دومین سالروز تولد شعر سروش قبول زحمت نمودند تا با دعوت عزیزان در این کارگاه بمنظور نشر و اشتراک مطالب شناختی از این سبک شعر در حوزه ادبیات سرزمین مان سطح اطلاع و آگاهی دوستان را بیشتر نماید سروده ای در بضاعت بود که تقدیم حضور کارگاه گردید تا در این رابطه با مشارکت ضمن احترام به عزیزان قدردان کار پسندیده و بسیار مفید خود را سهیم دانسته باشم ارداتمند شما حامی شریبی

شعر 11- در جامعه ای اگر عدالت نبود

دو نکته،
یکی در نقد شعر و دیگری در قالب شعر مربوط، عرض می کنم:
و اما
الف- خودِ این شعر، با توجه به قصد شاعرش مبنی بر ارائه ی ترجمه ی منظومی از کلام امیرالمؤمنین، علی علیه السلام، شعر موفقی است. شاعر در این جا قصد شاعرانه سخن گفتن و استفاده از تشبیه و استعاره و از این قبیل آرایه ها را ندارد و مخصوصا با توجه به کوتاه بودن شعر، بیان محکم، اولویت آن بوده و در این باره موفق شده است.

ب- از نظر قالب شعری، این سروده در قالب سه گانی است و سروش به شمار نمی آید؛ هرچند، در مرز نزدیک میان سه گانی و سروش قرار دارد.سه گانی، قالبی تازه در شعر فارسی است که تقریبا ده سال پیش به همت فاضل ارجمند، جناب دکتر علیرضا فولادی، جزئی از ادبیات فارسی شد و تا به حال، تعداد نسبتا زیادی از شاعران، اشعاری در این قالب سروده اند.
سه گانی، دارای سه مصراع یا لَخت است و بر هر وزن و با هر شکل قافیه پردازی می تواند به کار برود و برخی از تفاوت های سه گانی با قالب سروش در این است که:

1- سه گانی – همین طور که از نامش پیداست- همواره
سه لَخت دارد؛ اما سروش معمولا از سه تا پنج لخت

2- با این که هم سروش و هم سه گانی، شیوه های مختلفی در قافیه پردازی دارند،شکل اصلی قافیه پردازی در سه گانیِ قافیه مند، همقافیه بودنِ لخت سوم با یک یا هر دو لخت دیگر است؛ اما در سروش برای رعایت کوبش پایانی بهتر، لخت آخر، بدون قافیه می آید.

3- سه گانی بر هر وزنی می آید و سروش هم اوزان مختلف را می پذیرد؛ ولی بیش تر سروش ها بر وزن ویژه ای هستند: فاعلاتن مفاعلن فعلن (و نیم وزن های همانند).

4- در سه گانی سعی می شود سخن، ساده و رسا بیان شود و شیوایی در آن از اهمیت چندانی برخوردار نیست؛ چراکه باید در سه لخت به پایان برسد؛ اما در سروش بویژه در سروش های بیش از سه لختی، مَجال بیش تری برای پردازش هنری ترِ محتوا با استفاده از انواع آرایه های ادبی وجود دارد.

(و برخی تفاوت های دیگر….)

بنابراین، شعر مورد نظر

(در جامعه ای اگر عدالت نبود
بی شک که در آن بجز ضلالت نبود
پاکیزگی و تقدسی آنجا نیست)

در قالب سه گانی است؛ اما اگر مصراعی همقافیه به مصراع های غیرپایانی آن بیافزاییم، به قالب سروش، انتقال خواهد یافت و اگر بعد از مصراع سومش مصراعی همقافیه با دو مصراع نخستینش به کار ببریم، با توجه به وزن مخصوصی که دارد، به شعری در قالب رباعی تبدیل خواهد شد.

سپاس از شاعر گرانقدر🌹🌹

«گمشده»

شب یه علّافم که غرقم توو تلگرام
صبح تازه توی تختم می‌خورم شام

نشئه‌ام! با دودِ تهران نشئه می‌شم
من نمیگم شعر، شعر می‌شم! نغمه می‌شم

بین مردم نیست اصلا اعتمادی
چون فرو پاشیده وضعِ اقتصادی

سرزمینم دستِ این افکارِ تنگه
منجلابِ این سیاست فکرِ جنگه

حسِ غم روتین شده توو نیمه‌شب‌ها
روزها با ناامیدی غرقِ تب‌ها

نور امّیدی تَهِ این راه ما نیست
ختم می‌شه کوچه‌مون با تابلویِ ایست…

شعر 15- «روزمرگینگی»

شعری اجتماعی بلکه سیاسی است که از چاشنی طنز تلخ استفاده کرده و برای موفقیت در این راه ازجمله از پارادوکس های زیبایی استفاده کرده است؛ مانند گام زدن با فلج، شنا در آتش، سوزش ناشی از آب یخ، کافرِ حاجی شده و….استفاده از ایهام هایی مثل “بهمن” و “تیر” هم از موارد جالب توجه در این شعر انتقادی است و همچنین شعری است که در حال و هوای امروزین و با نظر به تاریخ معاصر کشور با نگاهی انتقادی سروده شده است. آغاز شعر با مصراع“باز هوایِ کفنم آرزوست” و بویژه بر اساس پیش زمینه ای که ممکن است مخاطب از نسخه ی اصلی آن داشته باشد، از همان ابتدا، شعری انتقادی درباره ی وطن را نشان می دهد و استفاده از وزن شاد “مفتعلن مفتعلن مفتعل(/فاعلن/فاعلات)” ضمن این که برگرفته از وزن شعر اصلی و مورد نظر شاعر بوده است(باز هوای وطنم آرزوست)،گویا به دلیل محتوای طنز تلخ و نیشخند انتقادی صاحب اثر به مشکلات مطرح در تاریخ معاصر از نگاه شاعر است و به نظر می رسد انتخاب نام اثر، “روزمرگینگی”(بجای روزمرّگی) هم بر همین اساس باشد.
سپاس از شاعر گرانقدر🌹🌹

دومین سالروز تولد قالب شعری سروش

را خدمت اهالی گرانقدر ادبیات، شادباش و مبارکباد
عرض می کنم و امیدوارم که به زودی، هدایای گرانقدری از اشعار سروش شاعران گرانقدر، دریافت نماییم.

به همین مناسبت و برای آشنایی بیش تر دوستداران این مقوله با قالب سروش، چند سروش کوتاه تقدیم می دارم:

1- گفتن از عشق، کار سختی نیست/
خوب گفتن، شکار سختی نیست/
فصلِ اصلیِّ عاشقی، عمل است.//

2- برگ زرد خزان، خودش را، ریخت/
با هوا و زمین و آب آمیخت/
برگِ بی بار چون تمشک نبود.//

3- چیست گل؟ رازِ نازِ خنده ی دوست/
شعر- نقاشیِ معطّرِ اوست/
مِهرچهر و لطیف و عاطفه روست/
گل، نشانِ خداست.//

4-گرچه بالاست، باز هم خوار است/
شُهره اما بدون مقدار است/
خواب دائم چطور بیدار است؟/
به فضا رفته است میمونی.//

5-“علّیَت” داشت نخ نما می گشت/
فیلسوفی پی خدا می گشت/
عارفی از عُروج بر می گشت/
حرف نابش به دل گرامی گشت:/
“نور”، مجهول نیست؛ اثبات است.//

6- پسر و مادر، آخرین دیدار/
اشک ها: شعله های آتشبار/
رفت و ماند. استخوان که شد، برگشت.//

7- مستِ آواز، قایقِ موتوری (خوانش دیگر: مستِ آوازِ قایقِ موتوری)/
دل به دریا زدَه ست قایقباز/
باز، دل، غرقِ آزِ موجنواز (خوانش دیگر: باز، دل، غرقِ آز، موجنواز)/
راز در راز/
ساحلِ سرد، قایقِ خاموش.//

8- تاک تا شد، به جرمِ پاکی مُرد/
ایستاد. اوفتاد. خاکی مُرد/
مردِ خاکی به دردناکی مُرد/
زنده ی جاودان، غریبِ زمان.//

9-تا که دستش به خونِ گل، تر شد/
مایه دارِ بزرگِ کشور شد/
بار دیگر، قرار دیگر شد/
قتلِ قاتل.//

10-در زباله، پیِ غذا می گشت/
تازه از اختلاس بر می گشت/
اختلافات… . //

11-روز، شب شد. دوباره شب آمد/
خام ماندیم و صد لقب آمد /
آخرش جان ما به لب آمد/
خام تا خاک ….//

12-پَست را اوجِ سرفرازی بُرد/
به حقیقی ترین مَجازی بُرد/
توی بازی بُرد/
تبلیغات.//

13-رفتم از کوهپایه تا قله/
وقتِ برگشت گشت/
(وای! تا پایین/)
دره – دره … .//

14-دستت آماده کن!/
“دل گِرو در کِرِشمه های تمشک!”//

15-دل گدازنده، دلنواز آمد/
باز با ناز و سرفراز آمد/
کاشکی داشتم دلی، دلکی .//

16-آفتاب غروب و کشتی و آب/
موج بی تاب و التهاب و شتاب/
آی دریا! بیا مرا دریاب /
مثل ماهی به ساحل افتادم(افتادَه م) .//

17-مِه چه زیبا نِشَست بر تنِ دشت/
ناز و نرم از کنار دشت گذشت/
خاطرات تو در دلم آمد/
نازتازان و بی گذشت گذشت/
باز، گلگشت، نوعروس، خیال
(خوانش دیگر: باز، گلگشتِ نوعروسِ خیال .)//

18- ماه در کوهسار، زیباتر/
بادِ نرمِ بهار، زیباتر/
یار، چشم انتظار، زیباتر/
دل من، بی قرار، زیباتر/
در شبِ عشق.//

19-هر سری سرسپرده ی چیزی ست/
بسته بر حلقه ی دلاویزی ست/
مرغکِ شاخسارِ گلریزی ست/
من تو را دارم.//

20-هرچه که هست و جزئی از هستی ست/
همزمان، شعرِ عقل و سرمستی ست/
همه ی هستی اهل همدستی ست/
رازها واحدند و گوناگون.//

21-کِرم، پروانه می شود روزی/
غوره، فتّانه می شود روزی/
این زمین، خانه می شود روزی/
خوار نشمار.//

22-به سرودِ سروش، گوش کنید/
عشق را همنوای هوش کنید/
رازِ این جُنب و جوش، نوش کنید/
نرم و خندان و خوش، خروش کنید/
مثل سروش.//

جشن تولد شعر سروش،
مبارک🌹🌹🌹🌿🌿🌿🌷🌷🌷

… سلام
ممنونم برای این کارگاه ها… درضمن صاحب نظر نیستم با اینحال متنی به نام (شبی با علی ع) را اینجا به یادگار می گذارم و تا غروب، خاطره ای را بار بر بال لحضه ها…

عدالت
اینجا آقا یعنی حقوق جانیان
ازّ جان کندن من بیشتر است!
.
.
.
کوفه
تکثیر شده آقا…!
اینجا جایی است که رو در رو
لبخندمی زنند پشت سر، خنجر!
.
.
.
اینجا آقا دیگر نه عقیل ها
از آتش می ترسند
نه عمروعاصی برهنه است
اهل دل نه دیگر
چاهی، که با آن گریست!
.
.
.
اینجا آقا همه را
یکی برای یکی می خرد
همه
ناتوان در خریدن یکی!
.
.
.
شکسته ” من ” آقا
قلب قبیله ای هستم خسته
که نه دستم
به نخلی می رسد صدایم نه به ” قبله ای ” !
.
.
.
لب های داغم آقا
طنینی رستگاری
می خواهند و دلم
فنجانی خدا…

چه بی‌رحمانه از دست زمانه چوب شک خوردیم
به تاوان گناه ناسپاسی شد که چک خوردیم

دل این دهکده از جور خان خود به تنگ آمد
که ما از هرکس و ناکس،چه بیهوده کتک خوردیم

خوراک گرگ‌ ها شد، برّه‌ های بی‌ پناه دِه
که ما با هر دروغ مرد چوپان، صد کلک خوردیم

خدای خود رها کردیم و دل بر ناخدا بستیم
شکستیم آن نمکدانی‌که خود از آن نمک خوردیم

به جای وعده‌های سفره‌ی خانی که می‌دادند
چه شب‌هایی‌که در اجبارشان، نان کپک خوردیم

عیار کدخدایان ده ما آن‌ زمان رو شد
که‌ ما با دست بیرحم زمان،سنگ محک خوردیم

اساس ظلم ، هرگز در جهان مانا نمی‌ ماند
دریغا دیگر از شالوده، ما صدها تَرَک خوردیم

ولی دنیا تلافی می‌ کند، تاوان ظلمش را
به آن چوبی که ما امروز از چرخ فلک خوردیم

چند سالی‌ست، در این دهکده، آبادی نیست
در دل مردم این ده، خبر از شادی  نیست
خنده، انگار که از خاطره‌ی مردم رفت
مدتی می‌شود از عشق، به ده یادی نیست
قلب  شیرین و  دل لیلی این جا  پوسید
چون خبر از دل کیخسرو و فرهادی نیست
همه جا یخ زده، یلدا  شده معشوقه‌ی ده
خبری  زان شب‌ مهتابی و مردادی نیست
دل این ده، بخدا خون شده از جور تو خان!
تن اینها که دگر، آهن و فولادی نیست
لقمه‌ای نان شده دلشوره‌ی این دهیاران!
دزدی و غارت و آه و….دل فریادی نیست
گر  حیایی  به دل  مردم  این  جا  مانده
بی‌گمان بابت چیزی که به آن دادی نیست
همه جا سیطره‌ی خانه‌ی خانی شده است
از حقارت، دگر احوال دلی عادی نیست
باخبر باش ولی،یک‌شب ازاین ظلم و ستم
وحشتی در دل این دهکده و وادی نیست
می‌رسد عاقبت آن‌ روز، که یک دل گردند
اجتماعی که در آن، جز تب آزادی نیست
نه خودش رفت و نه نفرین و دعا می‌بردش
چاره‌ی
         دهکده
                  جز
                        برنو
                               اجدادی
                                           نیست

بخش عمومی کارگاه
قالب سپید
————
شب نگاه من
———–
میانه‌یِ نگاه من
و تابشِ تبسّمِ خجولِ ماه
غبار تکیه داده است
بر پناه سرد شیشه ای به قاب

دست پرده را،
نسیم خوش به رقص می‌کشد
مستِ عطر خاک و طعم بوسه‌ از شراب ابر

ریخته های شب،
در استوانه‌ي مجال … به نیمه و
ماه هم به خیرگی بختکِ نگاه می‌درد

فسونِ مخملین او به روی وهمِ تیره فام
جار می‌زند …. سفیدِ مات …
بدون حتّی شعله ای در این کران !

در این میان و … ناگهان …
اخگرِ ستاره ای که می دود به سمت او
به شوق یک یقین …!
ولی گمان نمی برد هنوز نور نور سالیان
مسیر او …. در انگار و … موقت است !

درود و مهر جناب رضاپور ارجمند🌷
سپاسگزارم برای دعوت به این کارگاه ارزشمند و معذورم که به دلیل مشکل و محدودیت نت دیر پاسخ مهرتان را می دهم، نمی دانم امکان ارسال چند شعر وجود دارد ولی چون حضور شعر قدیمی را هم مجاز دانستید من نیز چند شعر تازه به همراه سروده ای از پیش پیشکش شما و این کارگاه پاک و شاعران بلند نظر و نیک اندیش پاک می نمایم؛
🙏🙏🙏

«معرکه گرفته دنیا»
🍃🌻
نقابی برای بوسه
نقابی برای اخم
جا به جا دوخته اند
بیگانه گشته
روح با جسم
عروسک شده ایم
صورتک هامان بی لب
لب هامان بی لبخند
لبخندمان توخالی
بالماسکه ای ست عالی
عجب معرکه ای گشته
این جهان پوشالی

«به آسمان…»
🍃🌼
نبض شهر را بگیر
ضربانش کم است
قفس های سینه ی وطن
سلول به سلولش
بطنِ غم است
دلم پرواز می خواهد
روزگارِ بساز می خواهد
جهانِ بدون جنگ…
شیشه های بدون سنگ…
آسمانِ خوشرنگ می خواهد
می شود به آسمان بگویید؛
«زندگی ببار»
دلم از مرگ
گرفته است
مرگ بر هرچه مرگ

«پرستوی بی پستو»
🍃🌸
باد وزید
صاعقه شد
پروازی شکست
زیر آوار پستو
خون هزار پنجره
خشکیده
در نگاه شب،
عقب ایستاده
ماه
آه پرستو
آه
چشمِ آسمان
آب نمی خورد
دلِ زمین اما
تَرَست
در دور دست،
پرنده مرده
پنجره با
دو کاسه ی پر خون
شعر باران را
از بَرَست

شعر 18- “عدالت”

شعر، بیان درد دلی صادقانه و صمیمانه از سوی شاعر با محبوب اوست و شاعر، این شیوه را بخوبی برای بیان مشکلات جامعه اش مطرح کرده است.
برخی از ویژگی های این اثر، عبارت اند از:
بازی با واژه ها مثل جانیان و جان کندن
واج آرایی مثل کاربرد واج “ج” و “ق” در:
“اینجا آقا یعنی حقوق جانیان
ازّ جان کندن من بیشتر است!”

استفاده از تلمیح تاریخی مثل
اشاره به داستان های “کوفه”، “عقیل” و “عمروعاص”
استفاده از قافیه سازی درونی و جناس مانند
شکسته ” من ” آقا
قلب قبیله ای هستم خسته
که نه دستم
به نخلی می رسد صدایم نه به ” قبله ای ” !
و همچنین استفاده از حذف به قرینه تا حد دستیابی به سبکی مستقل در چند مورد از شعر.
سپاس از شاعر گرانقدر
🌹🌹

شعر 19- چه بی‌رحمانه از دست زمانه چوب شک خوردیم

با نقد سرکار خانم نوری درباره ی این شعر هم تا حدود زیادی موافق ام و تنها به چند مورد دیگر اشاره می کنم:
آغاز و ادامه و پایان شعر، هریک، برجستگی لازم و قابل قبول خود را دارد.
آرایه ی مراعات نظیر در این شعر، با زنجیره ی واژگانی منسجمی استمرار مستحکمی یافته است مانند
دهکده، خان، گرگ، بره، چوپان ….
سپاس از شاعر گرانقدر 🌹🌹

شعر 20- چند سالی‌ست، در این دهکده، آبادی نیست

غزلی اجتماعی است که با استفاده از شیوه ی داستانی خود،
غیر مستقیم و زیباتر، مشکلات امروز جامعه را از نگاه شاعر،
بیان می کند.
استفاده از کلماتی مانند” ده، خان، دهیاران …”زنجیره ی مناسبی از ارتباط موضوعی را در شعر به وجود آورده و مراعات نظیرهای خوبی ایجاد کرده است و در همین ارتباط، استفاده از عبارات” … مردم این ده، … این جا، زان شب …”
شاعر را روایتگری نشان می دهد که خودش شاهد ماجرا بوده و این گونه روایتگری، پسند و همراهی مخاطب را
مضاعف می کند.
غزل جز این که در جای جای خود، غزلی موفق و شایان تحسین است، در برخی مصراع ها حتی برجستگی های بیش تری به دست می آورد؛ مثلا“
دل این ده، بخدا خون شده از جور تو خان!”
این مصراع به تنهایی، مجموعه ای از تماشایی ترین زیبایی های ادبی را در خود دارد؛ از جمله:
واج آرایی با کاربرد “د” و “خ”،
صداقت و صمیمیت و عاطفه ای سرشار،
بیان داستانی،
کوبش هدفمندی که با کاربرد کلمه ی “خان” به وجود آمده و تأکید شده است با مخاطب قرار دادن او (خان!) و آوردن ضمیر “تو” قبل از آن، و ضمن تأکید مورد خطاب قرار دادنِ منادا، تحقیر او را هم می رساند (با استفاده از ضمیر مفرد “تو”).
درباره ی این غزل، و مخصوصا برخی مصراع های درخشان(تر) آن، سخن، بیش از اینها ست که بطور خلاصه به یک مورد دیگر اشاره می کنم؛ مثلا در این مصراع:
“لقمه‌ای نان شده دلشوره‌ی این دهیاران!”
توجه بفرمایید به ارتباط ادبی میان “لقمه ای نان” و “دلشوره”، واج آرایی “ن” و “د” و همچنین آرایه ی دنباله گیری صدای “د” در “شده دلشوره” .
زیبایی های این غزل همچنان ادامه می یابد و در پایان، تقطیع زیبایی – از نوع تقطیع های جناب محمدعلی بهمنی- و استفاده از عبارت “برنو اجدادی” شاید برجسته ترین مصراع شعر و شایان پایانبخشی آن است.
سپاس از شاعر گرانقدر 🌹🌹

شعر 21- شب نگاه من

شعری است خوش آهنگ و تا حد زیادی موزون، فراتر از اوزان شعر سپید و در حد فاصل سپید و نیمایی و نزدیک به آنچه، نگارنده، آن را شعر سبز و چندآهنگ نامیده است.
تعابیر لطیف و تصویرپردازی های زیبای شاعرانه، در کنار خوش آهنگی آن – که هر از گاه به اوج می رسد- از نکات برجسته ی امتیازی شعر است؛ مثلا در
“مستِ عطر خاک و طعم بوسه‌ از شراب ابر”
به لَخت بالا، توجه بفرمایید:
سه کلمه ی “مست”، “عطر” و “خاک” هر سه بر یک وزن”فاع” به کار رفته و پشت سر هم قرار گرفته و آهنگ زیبایی ایجاد کرده اند
و همچنین در ادامه،

“طعم بوسه از شراب ابر”

علاوه بر همه ی زیبایی های دیگرش، وزن و آهنگ زیبایی دارد.
از شاعرگرامی تقاضامندم در آنچه نگارنده، شعر سبز یا چندآهنگ نامیده است، نظری بیاندازند و در صورت پسند این سبکی که همانندی هایی با اثر ایشان هم دارد، برای شناساندن و گستراندن شعر سبز/ چندآهنگ، به ما کمک برسانند.
سپاس از شاعر گرانقدر🌹🌹

شعر 22- «معرکه گرفته دنیا»

محتوای شعر، گلایه مندی از نبود عواطف پاک انسانی یا به عبارت بهتر: شکایت از دو رویی و ناخالصانه بودن احساسات فرد یا افرادی است که شاعر از آنان شِکوه دارد.
محتوای اثر به کمک ترفندهای ادبی، پردازش خوبی شده است؛
از جمله:
استفاده از “نقاب”، نه تنها برای بوسه بلکه حتی برای اخم و بیگانگی روح و جسم – که ممکن است در لایه ی ژرف معنایی خود، بیگانه شدن عاطفی دو محبوب باشد- پردازش استواری برای بیان چنین موضوعی است.
چینش پلکانی واژه های “لب” و “لبخند” در این لَخت ها:
“صورتک هامان بی لب
لب هامان بی لبخند
لبخندمان توخالی”
همراه با واج آرایی واج “ب” در آنها (مانند واج آرایی “ب” در لخت اول سروده)
و استفاده از قافیه برای خوش آهنگ تر کردن اثر در ادامه ی آن، از دیگر امتیازات این شعر است.
نکته ی دیگر، این که شاعر در سپیدسرایی خود، گاه به وزن عروضی رایج یا نسبتا رایجی دست می یابد و از آن در خوش آهنگی بیش تر شعر خود، کمک می گیرد؛ مثلا در:
” این جهان پوشالی”
بر وزن فاعلات مفعولن.
از شاعر گرامی تقاضامندم که نگاهی بیاندازند به مطالب و نمونه اشعار نگارنده در قالب شعر سبز(چندآهنگ) – در میانه ی شعر سپید و نیمایی- و اگر امکانش بود، در شناساندن و گستراندن این نوع شعر، مدد برسانند.
سپاس از شاعر گرانقدر 🌹🌹

مقصد انقلاب□●●●
بین سرها اگر سری بشویم/
پیش از آنیکه سروری بشویم/
کاش می شد که حیدری بشویم/
خادم خوب کشوری بشویم/
مقصد انقلابمان این بود //
خدمت صادقانه●□●●
گاهی ایکاش یارشان باشیم/
همدم و همدیارشان باشیم/
کمکی زیر بارشان باشیم/
عاشقانه کنارشان باشیم/
خدمت صادقانه جز اینست؟ //
عدالت او ●●□●
مرتضی یاور یتیمان بود/
شیر غرّنده، مرد میدان بود/
بی تکبر، کمال انسان بود/
ناطق آیه های قرآن بود/
ای بنازم عدالت او را //
حامی مردم ●●●□
به کس از حد برون نمی بخشید/
مال بی چند و چون نمی بخشید/
به برادر فزون نمی بخشید/
میلیون میلیون نمی بخشید/
حامی جان و مال مردم بود//

باسلام به اهالی ادب شعر پاک
و بانیان این کارگاه
همه ی اشعار و نظرات استادان بزرگوار را مطالعه کرده و بسیار آموختم

همه ی سعی بنده در کنارتان بودن است
مرحله اول به پایان رسید
و مرحله بعد که سرایش ها در قالب سروش است لازم است مطلبی را به عرض برسانم

شعر سروش برای شما سروران دوساله میباشد و برای بنده نوزاد چند روزه
وبا توضیحات صفحات کارگاه
با این قالب آشنا میشوم

فعل الحال به عنوان یک رای دهنده هستم
ممنونم از دوستان و اساتید عزیز
یا علی ع🌺🌺🌺

** وصل خیالی **

ای واسطه گردان شب و روز و ليالی
روح دل و جانم نشد از مهر تو خالی

جسمم شده از دولت اغيار، فراموش
روحم شده در پرده ی مجهول، سوالی

نام تو به هر بيرق و هر منبر و محراب
دست من بی نام و نشان، پرچم خالی

يك دانه ی زيتون تو در دامن سينا
صد دانه شکوفانده از آن علم تعالی

فرق من دلداده و معشوق در اين است
من مسلک ديوانه و او مسلک عالی

آوازه ی معشوق که در گوش تن افتاد
او عين وصالم شده در وصل خيالی

باقر رمزی باصر

(روح بهاری)

ای مشعل شب افروز از خاطرم گذر کن
باز آی و بار دیگر، بر عاشقت نظر کن

از گونه هایت ای گل، صد رنگ می تراود
بر شاخه های خشکم، مانند گل اثر کن

روی سیاه ما را، هرگز کسی ندیده
این سینه را دوباره، لبریز از شرر کن

مستیم و در تباهی، کو طبع پادشاهی
این طبع در به در را، چون سیزده، به در کن

کو واژه ای که با آن، در مدح تو بگویم؟
از بیت بیت بغضت، چشم مرا تو تر کن

گفتی برو از اینجا، این عشق را رها کن
گفتم بیا و بگذر، از رفتنم حذر کن

از برگ برگ پائیز این شعر می تراود
دست بهاری ات را بر آذرم سپر کن

باقر رمزی باصر