شکنجه

اگر چه «شکنجه»، در طول تاریخ، همواره ابزاری برای ارعاب عمومی و تلقین برتریِ یک «ایدئولوژی جبار» به مخالفان بوده است، اما چیزی که تا امروز به آن کمتر پرداخته شده، تاثیرات روانی و زیستیِ شکنجه بر خودِ شکنجه‌گران است. هر چند برای شکنجه‌گر شدن، فرد ممکن است از پیش‌زمینه‌های روانی برخوردار باشد، اما روی آوردن به شکنجه‌‌گری، کلیه‌ی علائم پیشین را شدت می‌بخشد.

از تاثیرات مهم شکنجه بر شکنجه‌گران می‌توان به تحلیل قوای روانی بر اثر افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه(PTSD) اشاره کرد. تحلیل قوای روانی در شکنجه‌گران به‌صورت «ترومای نیابتی» یا «فرسودگی شغلی» و به‌واسطه‌ی تکنیک‌های بسیار خشن در پروسه‌ی شکنجه و بازجویی‌های فرسایشی به وجود می‌آید. «ترومای نیابتی» می‌تواند مدیریت احساسات فردِ شکنجه‌گر را با اختلال جدی مواجه ساخته و برخی علائم را به همراه داشته باشد. علائمی همانند مشکلات جسمی، اختلالات خواب، ناامیدی، بی‌معنایی زندگی، بی‌حسی عاطفی، شرم سمی، افزایش تحریک‌پذیری، مشکلات رابطه، گرایش به رفتارهای اعتیادآور و همچنین ستیز با لذتِ فردی و عمومی..

علائم روانیِ شکنجه‌گران دائما در حال تغییر است. آن‌ها پس از گذشت مدت‌زمانی از فرآیند شکنجه، عمدتا با مشکلی جدید دست‌و‌پنجه نرم خواهند کرد: مواجهه با احساسات سرکوب‌شده خویش. فشار روانیِ ناشی از این مواجهه تا حدی‌ست که ممکن است شکنجه‌گران را به سوی الکل، مواد مخدر، مشکلات روانی گسترده‌تر و در نهایت خودکشی سوق دهد. یکی از روش‌های مقابله با «تروما» صحبت کردن در مورد تجربیات مرتبط با آن است. اما یک شکنجه‌گر به‌ علتِ بی‌میلی شخصی یا محدودیت‌های سازمانی در افشاسازی تجربیات شغلی، غالبا خود را از خدمات درمانی، اعم‌ از دارودرمانی و روان‌درمانی، محدود می‌سازد.

شکنجه‌گران عمدتا از سوی ارکان قدرت با «سوء‌استفاده‌ی دوره‌ای» مواجه هستند و به اقتضای تهدیدات اجتماعی-سیاسی با پرکاری یا کم‌کاری مقطعی مواجه هستند. این عامل موجب تضعیف تدریجیِ اعتماد و در نهایت منجر به عدم امنیت شغلی و زیستی می‌شود.
«شکنجه» به‌سادگی باعث می‌شود که شکنجه‌گران از فردیت خویش فاصله بگیرند. زیرا یک شکنجه‌گر بعضا خود را با توجه به «نقش‌های دیکته‌شده» از سوی قدرت حاکم تعریف می‌کند، نه بر اساس معیارهای شخصی.

با توجه به توضیحات فوق می‌توان گفت که تاثیرات زیستی و روانیِ شکنجه بر شکنجه‌گران-بازجویان، به‌تدریج موجبِ تزلزل جایگاه آمرانِ آن‌ها_به‌واسطه‌ی در اختیار داشتن نیروهایی با روان و شخصیتی فروپاشیده_خواهد شد.

منبع: پی.او.وی