🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
.
گرچه این دنیایِ فانی بیوفاست
گرچه رسمش غیرِ تنهایی نخواست
رود باید بود و از متنش گذشت
این گذر، میراث سبز لحظههاست
مهربانی کن! بخند و شاد باش!
بیخیالی، چارهی هرروز ماست!
زندگی، دریاست! ما، در کشتیاش
عشق، تنها عشق! آری ناخداست!
عشق ما را میبرد با خود به نور
عشق، پایان خوشِ این ماجراست…
«سیامک عشقعلی»
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (7):
آذر 6, 1402
عشق ما را میبرد با خود به نور
عشق، پایان خوشِ این ماجراست
سلامودرود
بسیار زیباست
در پناه خدا 🌱👏👏👏👏👏🌱
پاسخ
آذر 6, 1402
احسنت جناب عشقعلی ارجمند
بسیار زیبا سروده اید .
عشق نفس ِ زندگی است
🙏💐🌿🍃🙏💐🌿🍃
پاسخ
آذر 7, 1402
درود بر شما
ماندگار باشید 🌹🌹
پاسخ
آذر 7, 1402
درود بر شما
ماندگار باشید 🌹🌹
پاسخ
آذر 11, 1402
قشنگ و روان بود👏👏👏
پاسخ
بستن فرم