آیینه شکست، ماهِ آدینه کجاست؟

از درد پیشگے خبــــــــرِ تازه شــــــد تبر

زد بر بُنِ درخت و ثمـــــر داد چشــــمِ تر

داغے ڪہ شـاخہ شاخـۂ گُل را طواف ڪـرد

ارّه نـمود از تـنِ نخـلِ خمیــــــــــده سر

ســایہ بہ ســایہ در پـےِ امّیــــد می‌دوید

ابـرـے ڪہ داشـت بغضِ ترڪ خورده بیشتر

سهــمِ ڪـــلاغِ جـارِ سپـــاهِ سیـــاهِ شڪ

ڪمتــــــر نبود از شبِ شرمنـــــدهٔ سَحر

آزادباشِ غصّـــــــہ میانِ سڪوتِ صبــح

ڪـم ڪـم نشسـت زیرِ لبِ بـــــادِ رهگذر

پیـراهنِ حیاتِ جهــان پشت‌ و رو ڪہ شد

خورشیــد پَر ڪشیــــد و شنیــد آیۂ سفر

دریا ســـــراب گشت و بیـــــابان تنورِ آه

جنگل هـلاڪ و ڪوه و ڪمر، دست بر ڪمر

گنجشڪ در مُورّبِ مرزِ فــــــــــــراق مُرد

آهو و شیــــــر قافیہ را باختنــــــد و هر

_ جنبـــــده‌اے اجـازهٔ سوداےِ مرگ خواست

تا بعـــــدِ دوست زنده نباشــــد علاوه بر

_ چاهِ همیشہ مونسِ خاصِ امیـــــرِ جان

مــاهِ شهیــــــدِ اوّلِ انـدوهِ خیــــــره‌سر

ڪف‌بینِ عشق دستِ خــدا را گرفت و دید

عــرش‌ست هم‌نوایِ غـــمِ فرشِ نوحــہ‌گر

قصابِ قاصدڪ دلِ پُر را شڪست‌ و سوخت

تـــا گم ڪنیــــــم راهِ شفـــاخـــانۂ پدر

امّــا نگاهِ نافــــذِ “حافظ” اشــــاره ڪـرد

سعـــدے شود زبـان و ڪنــــد رودڪے هنر

ـــــــــــــــــــــــ
سیّدمحمّدرضا لاهیجی
ساکوتی.هند
ـــــــــــــــــــــــ