اینجا جزیره ی آدم خوارهاست

آنکس به طبقه ی هشتم ساختمان بهشت می رسد
که از طبقه ی هفتم جهنم عبور کند
مانند تو
که از نوار رنج برای خود گُل ساختی
و به پیراهنت سنجاق زدی

سلام

این قسمتش را دوست تر داشتم ، ساده و بی تکلف بود و شعریت بالایی داشت .
دو پیشنهاد هم دارم :

به جای بدون گل ، بی گل اگر بنویسید شعر روانتر می شود

و اینکه اگرچه کاربرد تشبیهات و ترکیبات از قوت شاعر خبر می دهند ، اما نباید اسراف کرد . مثلا در خط اول اگر به جای عبارت ” نای عدالت با طناب جهالت ” بنویسی : ” و عدالت را بر دار کرده بودند ” ، خواننده راحت تر و زیباتر به منظورتان پی خواهد برد و خود به جهالت فاعلین پی خواهد برد . و از طرفی ایجاد ” تشخیص ” هم به شکلی سهل تر اتفاق خواهد افتاد .
شعرت را چون همیشه لایک کردم و چون همیشه باز منتظر آثارت خواهم ماند . توانستی سری هم به این داداش دیوانه ات بزن .

درست است فرانکل
اما آنکه در جهل خفه شده
چگونه می تواند زنده شود؟
ما هم در این جغرافیای بدون گُل
در پی نوار رنجیم
تا خود را بیاراییم

سلام و درود

چه قدر عالی و چه قدر محزون
به امید روزهای خوب

در پناه خدا 🌱❤️👌👌👌👌👌👌❤️🌱

سلام و درودها
زیبا و قابل تامل
شاعرانگی هایتان مستدام

سلام و درود
جغرافیای خاطرتان گلستان

درود بر شما
رعایت ایجاز را فراموش نکنید
دغدغه و محتوای شعرتان را پسندیدم
واقعا اینجا جزیره آدم‌خوارهاست👍

سلام و درود

با توجّه به این مسئله که احترام هر سطحِ نگاه و بینش فردی واجب‌ست فارغ از فحوایِ اثر شما و ایدئولوژی به کار رفته درآن، آن‌چه خواندم اگرچه زبانی سلیس داشت امّا بعید می‌دانم رضایت شعر را بر آورده سازد و اساساً جز متن ادبیِ غیرِ شعر باشد که گاهی گزارشی‌خبری نیز شده است!

صدالبته آن‌چه این روزها در صفحاتِ بسیاری از کاربران دوست و غیر دوست و شناس و غیرشناس می‌خوانم به‌همین منوال‌ست که قریب به اتفاق متنی ادبی یا ساده متنی را سطر سطر کرده‌ و گمان به سپید بودنش برده‌اند که خالی از فرم‌گاه و صورخیال و فرانسکور و آثار هرمنوتیکی زبان یا زند و بافندشناسی‌ست(با کمال تعجب در بستر خَسِرَالشعرِ عوام استاد هم خوانده و نامیده می‌شوند)

امید که در آینده‌ای نه چندان دور مشی و منش سپید به قوایِ دو دهه قبل برگردد تا شاهدِ سپیدارِ سپیدِ و سپید روسپیدِ چسب‌دل و دلچسب باشیم و باشم!

از جسارت وارده عذرخواهم و طلب حلالیت می‌کنم!

موفق باشید

درودو سپاس بر شاعر فرهیخته و صاحب اندیشه ام

سرکارخانم اکرمی

سپید سروده ی روسپیدی را خواندم و همچنین نقد و کاکنتهای عزیزان جناب
” مانا و بخصوص استاد سیدمحمدرضا لاهيجی” را به نظر این خرد مشکل این سپید با ارزش و دوست داشتنی این است که روی تصویر هایی که ساخته اید توضیح دادید . تصویر ها خودشان باید ایده ها را به معرض نمایش بگذارند .
وقتی روی تصویر صحبت می کنید دوتصور نازیبا را متبادر می کند
1 ــ حتی خود شاعر متوجه است که تصویر سازی هایش گمبود دارد و قادر نیست مفاهیم را منعکس کند
2 ـــ نوعی زیر پوستی تهانت به خواننده است که گویا امکان فهمش را ندارد و لازم است برایش توضیح داد.
در واقع توضیح روی تصاویر و استعاره های شعر مثل خطوط اضافی روی یک نقاشی می باشد .
امیدوارم که چندان به خطا نرفته باشم و سعی خواهم کرد روی دیگر سروده هایتان نیز اگر چیزی به ذهنم رسید تقدیمتان نمایم

با پوزش از دخالتهای جا ونا بجایم

با ارادت و امید بهروزی برای آن بزرگوار

🙏🙏🙏🙏🙏🙏🌹🌹🌹🌹🌹🙏🙏🙏🙏🙏