🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۹/۰۵/۱۸ |
| تعداد شعر: | 25 |
| تعداد مطالب: | 2 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۰۸/۱۶ |
سالهاست دارم حمل می شوم
و در زمان حل
گاه شکرم
گاه نمک
هم می خورم در جریان زندگی
و قطره قطره می خورم
عصاره ی شالوده ام را
به راستی
روحم چگونه این همه سال پیکرم را تحمل کرده است؟
چگونه انبوه ثانیه ها در حافظه ام جا می شوند؟
گاه زمان کوچک و دنیا بزرگ
گاه دنیا کوچک و زمان بزرگ
و چین هایی که دارند به اندامم نزدیک می شوند
و اندامم به لرزه می افتد
هر خط یک اتفاق
هر چه پررنگ تر عمیق تر
می گویند پیر که می شویم
خاطراتِ دور نزدیک می شوند
و خاطراتِ نزدیک دور
به گمانم پیر که بشوم
خاطرات شیرین شور می شوند
و خاطرات شور شیرین
اگر قبل پیری شالوده ام تمام نشود !
و اکنون به پدرم می اندیشم که پیشانی پرچینی داشت…
تقدیم به خودم در روز تولدم
۱۴۰۲/۷/۲۴
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (9):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
مهر 24, 1402
بسیار زیبا سرودید بانو
پاسخ
مهر 29, 1402
سپاسگزارم عزیزم
پاسخ
بستن فرم