باغ محبت

ساقی نامه (جام-۲)

الا ساقي جام زرين به دست 
سبوي حريفان نگر چون شکست 
مي باده نوشان همه زهر شد 
زخم نيلگون جامه دهر شد 
ز غم جامشان چونکه لبريز شد 
بهارانشان جمله پائيز شد 
ببر ساقيا جام مي از حضور 
که ياران بخفتند تا نفخ صور 
مياور دگر باده ناب را 
سماقي رسان جمع اصحاب را 
مده مي به ميخوارگان بيش از اين 
که سر بر نيارند تا يوم دين 
ز خون سياوش زمين لعل گون 
شد از کينه بيژن به چه سرنگون 
چو ليلا هزاران جگر خون بود 
در اين دشت صدها چون مجنون بود 
زليخا هزارا به در يوزگي 
فتاده چو يوسف که در بردگي 
همه بيني اينجا منيژه نزار 
چو سودابه افسونگرانند زار 
نبيني به هش کس در اين ميکده
زکس نشنوي هيچ جز عربده 
ببين خرقه و شال و دستار ما 
اگر باورت نيست گفتار ما 
به باغ محبت گر آيي دمي 
ببيني در آنجا شگفت عالمي 
ابر شاخه ها بس سر آويخته 
بشر با شجر گويي آميخته 
به نخل ار ببيني به جاي رطب 
سر عاشقان را نباشد عجب 
چه باغي است کز شاخ بستان آن 
شکوفه زند سر زمستان آن 
ز مستان بپا گشته بس ولوله 
فتاده به هر استني زلزله 
نه استن به ناله در اين خانه شد 
که هر خشت و هر سنگ حنانه شد 
ز مستي فرو هشته هر سقف و بام 
چنان توتيا گشته وارونه جام 
سل الحب و دعني بحالي هنا 
فقد نقض الحب غزل المني 
چه بزمي است يارب که دلداده ها 
فتادند مدهوش از اين باده ها 
چه رازي است ياران در اين باغ عشق 
که بر هر دلي مانده زان داغ عشق 
چونان باده رنگين شده هر مغاک 
ز بس خون فشانده شقايق به خاک 
ز آلاله بس خون که پاشانده شد 
زمين گويي از لعل پوشانده شد 
به ياد آيد از رود خون لخته ها 
ز جنات تجري من تحتها 

(ادامه دارد)