بختِ پیروز

یک بوسه به رسم عید نوروزم دِه
ای دوست بشارتی دل افروزم دِه
ای رحمتِ واسعه، گشایشگرِ غیب
در سالِ جدید بختِ پیروزم دِه
بوسه به معنای محبت بوده و در این رباعی خطاب به خداوند مهرگستر است
حکایت موسی و شبان است:
دید موسی یک شبانی را براه
کو همی‌گفت ای خدا و ای اله
تو کجایی تا شوم من چاکرت
چارقت دوزم کنم شانه سرت
جامه‌ات شویم شپشهاات کشم
شیر پیشت آورم ای محتشم
دستکت بوسم بمالم پایکت
وقت خواب آید بروبم جایکت

با سلام و درود
با تشکر از تمام عزیزانم که در نقد این رباعی شرکت داشته اند زباعی بدین صورت تغییر یافت :

یک بوسه به رسم عید نوروزم دِه
ای دوست بشارتی دل افروزم دِه

ای جلوه گرِ بهار رویایی عشق
در سالِ جدید بختِ پیروزم دِه

درودها استاد خراسانی ارجمند🏵️🪴🌹💮🌴🌿🌿🙏🌳🌾
کوتاهی زیبا و دلنشین از نوروز باستانی🌾🌳🙏🌿🌴💮🌹🪴🏵️
سالی پر از سلامتی،برکت،اتفاقهای خوب ارزومندم🌼🌻🌷🌸🍃💮🌴🌴🌿🙏🌹🪴🌳🏵️🏵️🌾

درودها ارجمند و کرانمایه هر روزتان نوروز نوروزتان پیروز

درود بر استاد طارق گرامی
در گلشن و دشت و سبزه زاران خوش باش
در انجمن دوست و یاران خوش باش
پاییز غم و سردی اعصار گذشت
عید آمد و موسم بهاران خوش باش
برهان جاوید
سال نو مبارک
❤️❤️❤️🌹🌹🌹🌹👏👏👏👏

استاد طارق ارجمند
بسیار زیبا سروده اید.درود بر شما
تقدیم بامهر
از پنجره ی چشم ِطلا هلهله بر خاست
رقص ِ قلمت آینه در آینه زیباست
با خنده ی خورشیدِ لبت شب شده روشن
صبح ِ دگری آمده سرگرم تماشاست
بهاران مبارک باد
🙏👏🌹👏🌹🌺🙏

سلام استاد وسرور گرامی
نوشیدم از شراب معرفت شما

عید نوروز وبهار طبیعت بر شما مبارک باد

درودبرشماجناب خراسانی گرامی
دعای زیبایتان مستجاب ان‌شاءالله.
موفق باشید.
سال نو برشما میمون و مبرک‌باد
🌺🌺🌺

سلام

مصراع اوّل و ثانی یک حرف و یک ضمیر درونی و یک نگاه‌ دارد، مصراع ثالث ضمیر و سوژگی به یکباره عوض می‌شود که ربطی به اول و دوم ندارد
تناوب بیان از اصول اولیه شعر خاصه اشعار کوتاه است!

سلام و درود و ارادت
سال جدید بر شما استاد گرانقدرم خجسته باد ❤️🙏

سلام و عرض ادب جناب خراسانی

سال نو بر شما و اهالی شعر پاک

تهنیت باد

درود استاد خراسانی گرانقدر
عارفانه عاشقانه ی زیبا و شیوایی است
با دوست ناقدمان در مورد تفاوت مرجع ضمیر در دو مصراع اول با دو مصراع دوم اتفاق نظر ندارم اما با این بخش از پیام ایشان که زبان و لحن و سبک گفتمان از نظر درجه احترام و صمیمیت (یا به قول ایشان نوع استخدام کلمه) در مصراع سوم تفاوت قابل لمس با دو مصراع قبل دارد، موافق هستم. اگر لحن و درجه ادب و صمیمیت را پیوستاری در نظر بگیریم که یک سر آن صمیمیت مطلق است و سر دیگر آن احترام مطلق، در مصراع اول و دوم از آن جا که فاصله عاطفی گوینده با مخاطب درون شعری که همان معبود است بسیار کم است (به طوری که او را دوست خطاب می کند و از او بوسه می طلبد) ما به سر صمیمیت طیف نزدیک هستیم. در مصراع سوم، فاصله عاطفی از جنس صمیمیت نیست ستایش و مدح در خود دارد و گوینده به سر احترام و ادب و گرفتن فاصله برای نشان دادن برتری و حرمت والای مخاطب درون شعری (معبود) خیلی نزدیک شده.
لذا به زعم من، اگر مصراع سوم نیز همسو با دو مصراع نخست در سر صمیمیت طیف طوری سامان بیابد که همچنان ارزش معنوی و عرفانی خود را حفظ کند، شعر یکدست تر و زیباتر خواهد شد.

با درود بیکران

درود استاد
بهارتان سبز و باطراوت باد🌷🌷

سلام و احترام سال نو مبارک 🌸🌺

درودها
جناب استاد طارق نازنین
♤♤♤
در یکی از کامنتها، عزیز ناشناسی به مضمون نوشته اند:
“شعر هنر است و هنر علم نیست”
نمی دانم بر چه استنادی حکم بر این قطعیت داده اند