بیا که خاتم چشمت به خواب می بینم

سلام
الزاما شاعر که دارای طبع ذاتی و غیر اکتسابی ست نبایستی خود را در ریزه کاری های ملموس و نا ملموس عروض که به وجودشان در شعر موزون نیازی نیست مستحیل کند.
چه بسا بوده اند شاعرانی طراز اول شعر فارسی که از عزوض صرفا وزن و قافبه را می دانسته اند و در شعر رعایت می کردند.
ضمنا اگر مصاریع را بدین شکل تقطیع نماییم:
ت/وا/نا/بُ/ود/هر/که/دا/نا/بُ/ود = 11 هجا
ز/دا/نش/دِ/لِ/پیر/بر/نا/بُ/ود = 10 هجا
در هر مصراع از شعر لزومآ نبایستی تعداد هجاها مساوی باشد.هزاران هزار بیت در شعر شاعران مختلف (علی قدر مراتبهم) وجود دارد که در دو مصراع هر بیت تعداد هجاها مساوی نیست

اما دوست عزیز هجا های هردو مصرع برابر و یازده تایی هستند
.پیر هجای کشیده است عزیزم و برابر است با یک هجای بلند و بک هجای کوتاه

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دلِ پیر برنا بود

اگر مصاریع را بدین شکل تقطیع نماییم:
ت/وا/نا/بُ/ود/هر/که/دا/نا/بُ/ود = 11 هجا
ز/دا/نش/دِ/لِ/پی/ر/بر/نا/بُ/ود= ۱۱ هجا

در پناه خدا🌱🌹🌱

علی عزیزم نور چشمم
بنده عین شعر را برای ایشان ارسال کردم فرمودند اشکالی ندارد.
خودتان مستحضرید من قضاوت تاریخ را خیلی مهم می دانم لذا مایل نیستم اشعارم دچار مشکل باشند دست عزیزانی که بر رفع معایب به بنده خدمتی کنند از صمیم دل می بوسم.
جه در غزل بود دیرایش کرده و به جایش از” واو” سود جستم.
در پناه خدا 🌱🌹❤️🌱

درود ها خدمت شما
جناب خراسانی نازنین
💠💠💠
اگر مصرع به این صورت خوانده شود:
“هنوزُ بی تو چه آرامُ تا سحرگاهان ”
هجاها پر می شود
ولی قطعا به این صورت نمی توان خواند.
بلکه خوانش ان به این صورت است که:
“هنوز°بی تو چه آرام°تا سحرگاهان”
و این باعث کمی هجاهاست.
به هر حال پوزش می طلبم که این همه طول کشید و به نتیحه نرسیدیم. انشالله دیکر بحثی هم ندارم.
جناب دکتر محمد یزدانی را در لایوهای اینستا شناختم، در بحثی عزیزی به یکی از ابیات شعرشان، نکته ای گفت که سلیقه ای بود، ایشان فرمود، اگرچه برخی دوستان ایراد شما را وارد نمی بینند، اما شما به عنوان یک شاعر نه مخاطب عام، با ان کنار نیامده اید، یا اصلاح می کنم و یا حذفش می کنم، این جمله اش نصب العینم شد، تا در ابیات شعرهابم، من که دستم باز است، حدالامکان جای ترید هم نگذارم. به دور از حب و بغض و اینکه ارادت قلبی دارم به حنابعالی و به دلیل مورد اشاره، با این مصرع شعر شما کنار نیامدم. و در عین حال حق با جنابعالیست.
مهر حق سایه سارتان باد.
♡♡♡

سلام هنوز چه با ضمه و چه بدون آن خارج از وزن نیست

سلام و درود جناب معصومی عزیز

با عرض معذرت از نظر حضرت عالی کدام یا کدامین مصاریع اشکال وزنی دارد بزرگوار

سلام جناب لاهیجی عزیز
💠💠💠
سپیده سر زد و رفتی، دلم پریشان است
سکوتِ خیسِ نگاهم سرای باران است

نبودنت شده هر دم جناس غم دل را
بدون یار مگر زندگانی آسان است؟

غمی چه پیله به دل کرده، خوب می دانم
نگاهِ مهر تو بر دل بسانِ پَروان است [1]

بیا که خاتم چشمت به خواب می بینم
بیا که صبح قشنگی به شامِ پایان است

《هنوز بی تو و آرام تا سحرگاهان》
به کوچه باغِ نگاهت دلم غزلخوان است
♤♤♤
[[هنوز بی تو و ارام تا سحرگاهان]]
اشکال وزنی دارد.

سلام و احترام
پاسخها را خواندم. نظرات همگی محترم و ارزشمند هستند. هر دو رویکرد تقطیع به نظر صحیح میرسند. آقای معصومی به همان سبکی که در فوق برای بیتِ نمونه (( توانا بود..)) نگاشتم، تقطیع نمودند و محوریت سخنشان اینست که از لحاظ روانخوانی احساس میشود که تعداد ضربِ بخش‌بندی در بیت ناقص است. بنده در همان پیام فوق، در آخر عرایضم، سبک متداولِ تقطیع را هم نوشته بودم که اگر ملاحظه بفرمایید که اگر آن اصل را در نظر بگیریم، شعر ((بیا که خاتم))…، بر اساس نوشتارِ متداولِ تقطیع، کاملاً بر وزن سوار است.
اما از طرفی کلمه ((هنوز)) را اولین بارست میبینم به شکل هَ/نو/ز تقطیع میشود. مگر اینکه به هیبتِ ((هنوز ِ )) قرائت شود. اگر از شکلِ تقطیعِ متداول استفاده نماییم، چه آن ((ز)) آخر را ساکن بگیریم و چه با کسره قرائت نماییم، شکل ساختارِ تقطیعشان : ( ن – ن) خواهد بود.
لطفاً و لطفاً هیچ ارجمندی سر این مسائل حساس نباشد. کش هم آمد ایراد ندارد. صرفاً تبادلِ اطلاعات است حال شاید جزو مسائل بدوی و حوصله سربر باشد.به هر حال بهانه ای شد برای مطرح بودن بحث تساوی هجا در ابیات. امید که خروجی داشته باشد.
🌹

سلام استاد
بنده الان بررسی کردم و به آن مصرع مورد نظر شما مشکوک شدم حق انگار با شماست.
باید بیشتر بررسی شود

سلام و عرض ارادت
سرور نازنینم جناب طارق خراسانی عزیز
♤♤♤♤
نیاز به گفتن نیست که طارق خراسانی برایم عزیز است
و جسارت این کمترین از ان باب است که کوچکترین خدشه در اثار نابش را بر نمی تابم و دوست دارم که اثار ماندکارش بی نقص باشند تا دیگران مانند من از خواندن ان ها لذت ببرند.
و
ارادت
♡♡♡

اگر چه غائبی از دیده، تا سحرگاهان
به بوی دیدن رویت دلم غزلخوان است

بقل نموده دو زانوی خود که باز ائی
سرم ز دوری روی تو در گریبان است

خدای کعبه ی شوقی و خاک پایت من
مرا ز عهد ازل با تو عهد و پیمان است

تو شور شعر عراقی و نغمه های من
حماسه های دل انگیزی از خراسان است

بیا به ساحت بارانی دو چشمانم
که در فراق تو مانند دُرّ غلطان است

چه می شود بکنم مهر اشنایی را
که ایه ایه عشق است و جان جانان است

✍بداهه ای تقدیم
💠💠💠

سپاس
جانمی❤️
جواب محبت های تان را دادن سخت است
🌱🌹❤️🌱