من همیشه به تربچه های باغچه‌ ی پیرِ خانه‌ ی پشتِ حیاطِ مادربزرگِ هفت سالگی ام فکر می کنم.
جایی که کودکی ام را روی شاخه های آن، سیب سرخی شدم.
و شعرهای پنهان را از زبان
عروسک چوبی ام را در گوش درخت، سرودم.
پیراهنش هنوز روی شاخه ها، لبخند می زند.
مادر بزرگم در کوچه های خلوت ده، زودتر از همه رنگین کمان را می یافت.
کوچه باغ، بوی رهگذر سرد پاییز می داد،
آن سوتر،
مادرم روی حوض آبی خانه، نرگس های نوشکفته را از هیاهوی باران نجات می داد.
من،
خاطراتم را در پنجره خیس بارانِ پس از تنهایی اش، جا گذاشتم
در انزوای خواب آورِ مداری پردرد.

معصومه محمدی سیف

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):

مدینه ترکاشوند

محمدرضا نعمت پور

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):

نظرها 2

مدینه ترکاشوند
دی 6, 1399

چون همیشه عااالی
احسنت بر شما و قلم زرین نگارتان
🌼🍁🌸🌹

پاسخ
- دی 7, 1399
  
  ممنونم از محبت شما و حضور ارزشمندتان
  زنده باشید بزرگوار
  🌹🌹🌹🌷🌷🌷
  
  پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

کنار دوده ی سیگارَت بخار چای پریشان بود
دلیل قُل قُلِ قلیانت عبور از شب تهران بود

بر استکان اساطیرت شکوه دولت شاه عباس،
در ابروان کمانگیرت نشان آرش دوران بود

به قهوه خانه ی چشمانت چه پرده ها که نمی خواندم
که نقش رستم دستانت پر از حماسه ی پنهان بود

پیام قصه ی تهمینه، درام رستم و سهراب است
تمام غُصه ی آئینه فریب خوردن انسان بود

در این شبانه ی جنجالی میانِ پرده ی نقالی
ببر مرا به همان حالی که عشق مرشد شاهان بود

تمدنی و مباهاتی، نگاره ها و عماراتی
که تخت سلطنت جمشید در اوج کوه نمایان بود!

و داریوش خردمندی، کتیبه های فرهمندی،
پیام صلح خوشایندی که روی لوحِ زرافشان بود!

سوار موج خلیج فارس بتاز کوروشِ خاک پارس
به سوی آتش اسکندر، که نوح حامل طوفان بود

میان سینه ی تبدارم دوباره شور خزر دارم
ببار ابر تب آلوده به جنگلی که گلستان بود

بریز قهوه ی تلخی چند، بنوش شعر مرا با قند
که حال فال غم انگیزم شبیه پرچم ایران بود…

« ناهید سعیدی »

تازه ترین نقدها