دهقان فداکار

درود بیکران جناب یزدانی بزرگمهر
و سپاس بی حد بابت نگاه دقیقی که در خواندن اشعار دارید .
بیت اول رو که لازم هست کلن تغییرش بدم . شاید بجای اشاره ی به خطوط ریل قطار و سردی خزان و تیره گی غروب در یک بیت که حضور همزمان اونها در اون بیت وزن اونو مخدوش کرده بهتر بود در دوبیت اونو بیان میکردم و همین کار رو باید بکنم . چون اول داستان هست حتمن باید اشاره به قدم زدن دهقان فداکار و غروب و سردی خزان در تصویرسازی ابتدای شعر بشه .

در مورد باری تعال , فکر کنم اگر بجای اون ( پروردگار ) رو بذارم مشکلش هم از لحاظ نخوی و هم از لحاظ وزنی حل بشه .و یک موسیقی مضاعف هم به خودش بگیره ,

از خطاهای کرده اش میکرد
نـزد پـروردگـــار , استغفـار

بیت ( من که ام , چیستم ؟ زنده ای مرده ) هم قابلیت بازسرایی و حتی تغییر را داره .

ممنونم که به نکات خوبی اشاره کردید و باز هم سپاس از توجهتان

🙏🙏🙏🌹

درود بیکران خدمت استاد طارق عزیز
نظر لطف شماست استاد
بله حتمن دستی به سر و گوشش باید بکشم . بخصوص نکاتی که دوست عزیزمون جناب یزدانی اشاره کردند رو هم باید در این بازنگری در نظر بگیرم .

امثال دهقان فداکار در این مملکت زیاد داشتیم . نمونه ش شهرام محمدی که بعد از حریق در پالایشگاه , بجای فرار کردن , خودشو به دل آتش میزنه تا والف اصلی را ببنده و جون همکاراشو نجات بده ولی خودش بعد از بستن والف به خاطر سوختگی شدید فوت میکنه . یا اون خانم معلم فداکار مشهدی که دانش آموزاشو برای بازدید از یک سد می بره و وقتی یکی از دانش آموزاش توی رودخونه می افته , با اینکه شنا هم بلد نبوده خودشو به آب رودخونه میزنه و اون دانش آموزا نجات میده ولی خودش غرق میشه .

به نظر من , حق اینجور آدمهاست که وارد ادبیات ما بشن .
وظیفه شاعر همونقدر که در بیان و به تصویر کشیدن چهره ی زشت ناهنجاریها در جامعه هست . همون قدر هم وظیفه در قبال به تصویر کشیدن هنجارهای جامعه داره .
در قدیم , شاعران صدای جامعه بودن . برای همین بوده که حاکمان هم برای تسلط و نفوذ هرچه بیشتر در جامعه و بین توده های مردم روی شاعران حساب ویژه ای باز میکردند تا صدای حکومت برای کنترل جامعه هم باشن .
ممنونم که به لطف می خونید و امید می بخشید . اگر عمری بود حتمن در یک نظم کلاسیک و یا نیمایی از ( معلم فداکار ) هم یادی خواهیم کرد .

🙏🙏🙏🌹

درود بیکران جناب سیاوشی عزیز
ممنونم از نظر لطفتون
به اون سکانس باز خیلی خوب اشاره کردید .
این نظم سروده ها مربوط به دهه ی هشتاد هستن . همونطور که میدونید بعد از اینکه قطار ایستاد , دهقان فداکار ما یه کتک مفصلی هم خورد . اول قصد داشتم این قسمت را هم اضافه کنم , ولی احساس کردم داستان رو همونجا قیچی کنم بهتره , برای همین اون بیت آخری رو گذاشتم تا سکانس تصویری باز بمونه .

ممنونم که با دقت میخونید و سپاس از حضور ارزشمندتان 🙏🙏🙏🌹

سلام درویش خان
حالتون چطوره
شما تاج سرید دوست من
نمیدونی چقدر از دیدنت خوشحال شدم
رفتی , حاجی حاجی مکه …
تا اونجا که یادمه تو کار نمایشنامه نویسی و طنز هم بودی
اون جریان مانکن ها هنوز یادمه خخخخ
ای کاش استاد بیدختی هم خودشو از اون کنج عزلت خود خواستش میکشوند بیرون و از دنیای پرتلاطم واقعی به دنیای مجازی نقل مکان میکرد تا با بداهه های طنزش برای لحظه ای هم که شده , لبخندی مهمون لبهامون میشد .

در مورد عکس پروفایل باید بگم که من عکس بدون دلیل نمیذارم . اون عکسی که توی اون سایت داشتم مربوط به یک روز بعد از اخراج از شرکتی بود که نیروی رسمیش بودم و 14 سال توش کار کردم . اونم به خاطر دفاع از حق و حقوق پامال شده ی کارگران / و اما جریان این عکس از این قراره که یک روز بعد از اینکه هر دوتا چشممو عمل کردم و دکتر سفارش اکید کرد تا چندماه باید عینک دودی بزنم و من فقط همون یه روز عینک زدم و این عکس رو همون روز گرفتم . تا سند محکمه پسندی باشه که به حرف دکترم کاملن گوش دادم . و نتیجه شم دیدم . دوباره هر دوتا چشمام ضعیف شدن . فقط این وسط یه مقدار پول تووی جیب ما سنگینی میکرد که دو دستی هولشون دادیم توی جیب دکتر تا شب بی پول سرشو زمین نذاره 🧐
همون روز که عمل کردم مصادف بود با سه برابر شدن نرخ بنزین 😂 ( این تقارنش منو کشته ) جایی که ما بودیم غرب تهران بود عینهو خرمشهر جنگزده . رفتیم سر و گوشی آب بدیم که چه خبره , هر کی مارو با اون عینک میدید مشکوک میشد خدایا خبرچین نباشه , گفتیم تا مارو با لاستیکا آتیش نزدن بهتره با مشت گره کرده بپرم وسط کاسه ی داغتر از آش بشم . و شدم , و چنان نظرشون رو عوض کردم که به چشم لیدری بهم نگاه میکردن . یکهفته بعد از عمل قرار بود برای معاینه برم پیش دکتر در مطبش . دقیقن محل تجمع اعتراضات کنار مطب بود 😂 هرچه نگاه کردم یه شیشه سالم به مطب ندیدم . تا یکهفته اصلن دکترا اونجا پیداشون نشد . تماس گرفتم با دکتر که تکلیف معاینه ی چشمهای من چی میشه . گفت مطب که نمیشه رفت . فردا تو بیا درمانگاه فلانجا ببینم جاده ای باز هست خودمو برسونم یا نه , فقط قبلش زنگ بزن . گفتم باشه / فردا شد زنگ زدم گفت نیا نیا … درمانگاه هم در محاصره ست , وسطای راه برگشتم تهران , تو هم فقط قطره بریز تو چشمات بازم فردا زنگ بزن ببینم کجا آروم تره بیا همونجا تا معاینه کنم .

نشون به اون نشون که یکهفته ای گذشت . تا ما معاینه ی یکهفته ی پیش رو تونستیم بریم . الان خداراشکر هنوز کورسویی از بینایی م , ته تهش مونده و میشه کورمال کورمال یکی دوتا کامنت نوشت .

ممنونم از حضورت درویش خان

🙏🙏🙏🌹

سلام خانم آرامش ارجمند
حضور بانوی غزل پای این روایت , زیباتر از خود روایت است
ممنونم از حضور ارزشمندت
🌹🌷🌺🙏🙏

درود و عرض ادب خانم طالبی گران مهر
ممنونم از همراهی و محبت همیشگیتون
نظر لطف شماست مهربانو

🙏🙏🙏🌹

با درود و سپاس از حضور پر مهرتان
ممنونم از محبت و بزرگواری تان
شما لطف دارید ، انجام وظیفه بود ، روح ریزعلی خواجوی شاد و یادش همیشه جاودان🙏🌹🌺