مسافران

درودها جناب یزدانی گرانقدر

سپاسگزارم از مهر حضور، و ابراز لطفتان که البته همیشگی است.
من هم معتقدم فضای سایت می‌تواند به شکل پویاتری به فضای هم‌اندیشی و تبادل نظر تبدیل شود و لازمه آن همت همگانی ست
اگر هر فرد روزی حتی بیست دقیقه حضور موثر در سایت داشته باشد
می‌توان در درازمدت به نتایج بزرگ رسید.

اما در مورد این شعر، قرار گرفتن آن درست در سر سه راهی کلاسیک، نیمایی و سپید هم دلیل فرمی دارد و هم دلیل محتوایی.
همانطور که در پاسخ به استاد خراسانی ارجمند نوشتم، در این شعر ساختارگرایی سخت و کلاسیک حضور ندارد چون ما در ساختار روایی مربع معنای گرماس را نمی‌بینیم یعنی نمی‌بینیم که تعادل در اثر تنشی به عدم تعادل، و سپس با دخالت کنشی به تعادل مجدد رسیده باشد. ​پایان‌بندی و نتیجه ای که ذهن کلاسیک در جستجوی آن است رقم نخورده است بنابر این قالب‌های کلاسیک هم برای آن مناسب نیستند.
از طرفی سیّالیت انتقال هم از محتوا دریافت نمی‌شود بنابر این فرم نیمایی هم برای آن مناسب نیست. مناسبترین فرم، سپید است
اما نه سپید آزاد چرا که شعر در حال بازنمایی المانهای تاریخی است: یک کاروانسرا.
باید توجه کنیم که تاریخ ترکیبی است از همه روابط. روابط ادراکی. روابط احساسی و روابط زبانی و ساختارهای اصلی آن.( و بخشی از ساختار زبانی ما نظم تاریخی آن است) به همین دلیل است که در آن پیام هم نوشتم این متن در فضای ساختارگرایی نوشته شده اما ساختارگرایی نرم که متن در آن “درون‌بسته” نیست و نتیجه در متن رقم نمی‌خورد در بیرون از متن در ذهن شاعر، در ذهن خواننده، در ذهن اجتماع، و در ذهن تاریخ رقم می‌خورد. به قول “بوردیو” این ساختارگرایی بر اساس دو اصل ” عادت‌واره” و ” روابط زبانی” رقم خورده است که هر دو فرهنگ‌وابسته اند و با جهان خارج از متن در ارتباطی تمام نشدنی.

🌷🌿🌷🌿🌷🌿🌷

. با درودم نیک 🌺
. استاد گران اندیش متاسفانه آنجا که
. اعتقاد دارید شعر کاری از پیش نمی بَرد
. را با جنابعالی موافق نیستم . هنوز اشعار
. حمید مصدق و نصرت رحمانی و
. سیاوش کسرایی و زمستان اخوان و . .
. و . . شعله های امید دل های داغدار
. است . نیز باعث آگاهی های توده ها
. بنده بسیار بیش از اندازه کمک کرده و
. می کنم .
. باور کنید در داشبورد یک بسته کیسه
. زباله مشکی دارم و هر بار برای خرید
. یکی را بَر میدارم . تا خریدم از
. چشم های حسرت بار مادران و کودکان
. و گرسنه های آواره دور بماند
. باز هم در دل بخود می پیچیم و شعری
. تند و تیز احساسی می گویم
. صائب تبریزی می فرماید:
. آتش بگیر تا که بدانی چه می کشم
. احساس سوختن به تماشا نمی شود !!!
. سپاس بیکران از وقتی که برایم گذاشتید
. سلامتی و سعادت بانوی اندیشه و شعر
. را آرزو می کنم 🌺🌿🌿🌹🌿🌿🌺