طارق خراسانی
اسفند 15, 1401

درد خشتم بود و آجر رنج و غمهایم ملات
بیت خود با این مصالح در دلت پرداختم

سلام درود غزل زیبایی ست
لذت بردم

در پناه خدا 🌱🌹👌👌👌👌🌹🌱

پاسخ
- سید رضا موسوی راضی
  اسفند 19, 1401
  
  💙💜🤍❤
  🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
  نوش نگاه مهربانتان.
  سپاس از محبتهای شما.
  
  پاسخ
طارق خراسانی
اسفند 15, 1401

با سلام مجدد خدمت جناب راضی
عزیز جان دوباره با دقت بیشتری غزل زیبای شما را خواندم و دیدم قافیه ها صحیح نمی باشند مثلا ساختم با بافتم، تافتم نمی تواند قافیه شود.

پاسخ
- سید رضا موسوی راضی
  اسفند 19, 1401
  
  🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
  🌹🌹🌹🌹
  با درود و سپاس از دقت نظرتان استاد جان… بر اساس دستورالعملهای پیشینیان که قافیه کردن واژگانی چون ؛ رفیق و دریغ یا فراغ و فراق را بکلی غلط دانسته اند دقیقا حق با شماست لیکن امروزه که در زمان تقطیع تکیه بر آنچه شنیده میشود دارند این گونه موارد مجاز شمرده شده ولی بنده با شما کاملا موافقم که در سرایش شعر کلاسیک باید شیوه های کلاسیک مراعات شوند لیکن استاد جان قطعا اذعان دارید که دامنهء واژگان در این قافیه بسیار محدودست و با اندکی مسامحه و اغماض میتوان این نقیصه را بر این بی مایه بخشید.
  با سپاس دوباره از وجود ذی جودتان .
  
  پاسخ
طلعت خیاط پیشه
اسفند 16, 1401

درود بر شما
بسیار زیبا سروده اید
🙏🌹🙏🌹🙏💐🌿

پاسخ
- سید رضا موسوی راضی
  اسفند 19, 1401
  
  🌹🌹🌹🌹
  🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
  درود فروان بر شما و سپاس بیکران از مهر نگاهتان. زنده باشید و پرفروغ.
  
  پاسخ
- سید رضا موسوی راضی
  اسفند 19, 1401
  
  🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
  🌹🌹🌹🌹
  درود و سپاس بانو.
  تندرست باشید و درخشان.
  
  پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

وقتی برایت می شود دنیا فقط یک فرد
بی او نمی دانی در این دنیا چه باید کرد

افسردگی بی طاقتی امثالِ این حالات
عاشق شدن صد عارضه همراهِ خود آورد

در غارِ تنهایی مرا امشب دمی دریاب
پژواکِ کوهستان پُرَست از ناله های درد

مانندِ ققنوس از دلِ خاکسترش برخیز
گاهی اگر شد آتشِ این عشقِ سوزان سرد

دیگر سراغ از بارِشِ باران نمی گیرد
دشتی که شُسته خاکِ او را گریهء یک مرد

« سجاد پورخدایار »

تازه ترین نقدها