نخواهم بُرد فرمان از خُدایی که نمی خندد :( نیمایی )

درود بیکران به پیشگاه مهربانو نوری ارجمند
خیلی خوش آمدید بزرگوار
به لطف نواخته اید
مهر حضورتان را سپاس
البته نیمایی بالا بعد از تایید شدن فاصله ی بین بندها و بیت هایش حذف شده , امیدوارم علاقمندان به نیمایی این سلسه وار نوشتن مصراع های پشت سرهم را ملاک قرار ندهند , زیرا تفکیک بند , از الزامات شعر نیمایی هست زیرا بند , یک واحد سُرایشی ست و باید این واحد سرایشی آغاز و پایانش مشخص باشد . مثل واحد بیت در شعر کلاسیک .
دوست قلم ورزمان جناب سیاوش سیاهی چندسال پیش بداهه ای برای شعر نیمایی ( من از تو عُذر میخواهم ) .پای همان شعر ارسال کردند . در حقیقت نیمایی بالا برای پاسداشت از محبت شان در همان سال استارت خورد ولی طبع سخت گیر ما این چند سال ترجیح داد که در قرنطینه ی اشعار بماند تا صیقل و جلا بخورد . در هنگام ارسال , چند بند را حذف کردم , زیرا در ارتباط ریتمیک طولی ایجاد اختلال میکرد . برخی مصراع ها را به خاطر اینکه واکنش برانگیزی بالایی داشتند حذف کردم . و حاصل کار همین شیر بی یال و دُم و اِشکم شد که ملاحظه فرمودید .
برای قلب و قلم تان آرزوی بهترین ها را دارم
🙏🌹🌹🌹

درود جناب شیرکوند گرانمهر
خیلی خوش آمدید جناب
سپاس از حضور ارزشمندتان
🙏🌹🌹🌹

درود بر استاد مهراندیش و پشتیبان شعر و ادب
خیلی خوش آمدید استاد طارق بزرگوار
به لطف خوانده اید و به مهر نواخته اید
ارادت ما به جنابتان و این سایت وزین و مدیر دیرآشنایش بانو عسکری گرامی و دوستان پاک قلبی ست و از آن چیزی کم نشده ، نبودنمان بیشتر به خاطر مشغله های شغلی و در دو سال اخیر بخاطر جابجایی کارگاه نداشتن اینترنت مناسب و خط دهی نامناسب بوده ، حضورتان ارزشمندست و دلگرم کننده ، کارهایمان که سبکتر بشوند حتمن حضور فعالتری خواهم داشت و بیشتر در خدمت دوستان خواهم بود 🙏🌹🌹🌷

درود و سپاس بیکران بزرگوار
خیلی خوش آمدید
به لطف خوانده اید و به مهر نواخته اید
ممنونم از حضور ارزشمندتان
در رابطه با این مصراع ,:
(( جهان را جویِ خون کردند / آنهایی که روزی ترسشان بویِ لولو می داد.))
راستش در طول دوران سرایش این نیمایی ,هر مصراع را بارها و بارها از زاویه های مختلف نگاه کرده ام و بارها چیدمان آنها را به واسطه ی واژگانی که انتخاب می کردم بهم ریخته ام . هر واژه ای , یک پتانسیل معنایی و آوایی دارد . در ضمن , اکثریت واژگانی که در زبان بکار می بریم , صورت و شکلی خیالی از یک واقعیت بیرونی و یا درونی هستند . یعنی ما آنها را تبدیل به واژه کرده ایم .
در این مصراع از دریچه ی دانش روانشناسی ( منظورم آن بخش از اندوخته های ذهنی ام هست که یا با خواندن مقالات و کتاب های مربوط به دانش روانشناسی بدست آورده ام و یا در مشاهداتم در رفتار و زندگی دیگران چیزهایی دستگیرم شده ) نگاه کرده ام .
ترس , یک واکنش کاملآ طبیعی ست . مثل خشم , مثل نفرت , مثل رشک بردن ,
واکنش های طبیعی را می شود سرکوب کرد , ولی نمی توان از بین برد . سرکوب کردن , چون بر خلاف روال طبیعی انسان است , ایجاد دوگانگی در انسان می کند . و این دوگانگی باعث رواج صفات زشت در انسان می شود . مثل دورویی و تظاهر و غیره …
ما با واکنشِ طبیعیِ ترس, از دوران کودکی آشنا می شویم . والدین ما برای اینکه به کودکشان آسیبی نرسد . این ترس را با واژه هایی مثل لولو و جیزه و …در کودک تقویت می کنند . قصد ورود به این مبحث را ندارم .
ترس های بزرگ , ریشه در ترس های کوچک دوران کودکی دارند .
ترس , یک نوع ذهنیت هست .
ذهنیت از چیزی یا کسی که شناختی از آن نداریم و یا اینکه شناخت ما از آن محدود ست .
اینکه گفته ام (جهان را جوی خون کردند ) ( آنهایی که روزی ترسشان بوی لولو می داد ) در اصل خواستم بگویم که آنهایی که امروز جهان را تبدیل به جوی خون کرده اند . این اقدامات آنها یک حالت دفاعی در برابر ترسشان هست . همه اش به خاطر ترس هست . ترسی که در ذهنشان آنقدر بزرگ شده است که بزرگی آن بیشتر از منطق آنها شده . چون از کودکی بجای گفتن لولو , به کودک کنجکاومان, با زبانی کودکانه توضیحات منطقی نداده ایم .. خُب حالا آنهایی که جهان را جوی خون کرده اند , ترس بزرگی که بر روح و جسمشان سایه انداخته , نقطه ی آغازینی داشته که با قد کشیدن آنها , ترسشان هم قد کشیده و پروار شده و تمام هوش و ذهنشان را به خودش معطوف کرده . این نقطه ی آغازین , همان ترس های کوچک دوران کودکی هستند. لولو را بعنوان سمبل ترس های دوران کودکی انتخاب کردم . و برای اینکه نشان دهم ترس های بزرگ آدم هایی که جهان را تبدیل به جوی خون کرده اند از کجا استارت خورده از دو واژه ی ( بو ) و ( لولو ) استفاده کردم تا نشان بدهم که ترس اکنون آنها بوی همان ترس های اولیه را دارد
سپاس که با دقت می خوانید 🙏🌹🌹🌹

درود جناب رضاپور ارجمند
خیلی خوش آمدید جناب
مهر حضورتان را سپاس

پایدار و برقرار باشید

🙏🌹🌹🌹

درود بر مهربانوی مهرورز بانو حسینی گران ارج
این قلم , باید به خودش ببالد که افتخار میزبانی از مهرورزی چون شما را دارد .
خیلی خوش آمدید بزرگوار
به لطف خوانده اید
سپاسگوی مهر حضورتان هستم
و برایتان آرزو دارم , آنچه آرزو دارید

🙏🌹🌹🌺

درود بر مهربانو محمدی گران ارج
خیلی خوش آمدید
به لطف خوانده اید
زیبایی در نگاه زیبابین شماست
مهر حضورتان را سپاس

🙏🌹🌹🌹

اهورای خودمی 😍😂
یاد اون سالها بخیر . بخصوص اون سالهایی که شادروان فرج اله بیدختی هم حضور داشتند . چقدر فضای سایت آنموقع ها نشاط آور بود .
متاسفانه سال به سال گرفتاری مردم زیادتر و دغدغه های فکری شان بیشتر و تکاپو برای درآوردن خرج زندگی طاقت فرساتر شده .
برای همینه که گفتن سطح فقر هرچه بالا بره سطح نشاط پایین میاد
ای کاش مسئولان کشور در این چهل سال حداقل همین یک مورد, نکته ی روانشناسی جامعه را میدونستند
ولی چه می شود کرد
شاید تقصیر از صندلی هاست . که نمیدونند پیششان به پشت کدامین نوع مسئول باید گرم باشه 😂
ممنونم از محبتت
به لطف خوندی
💐💐💐🌹 + ( 🌈 خدای رنگین کمان )

درود بر سیامک نازنین و دوست داشتنی
خیلی خوش آمدید
دورادور ارادتمندم
از بابت تاخیر در پاسخدهی شرمنده
به خاطر مشغله های شغلی دیر به دیر سر میزنم
🌹🌹🌹🙏❤️