واقعن واژه ها چه می دانند

با خودم فکر می کنم وقتی جغــــــــــــــــــــدها در خرابه می خوانند
واقعن عده ای که بی دردند لایق راه و رســـــــــــــــــم انسانند ؟؟؟

با خودم فکر می کنم اصلـــــــــــــــــن کربلا با غزل عجین شده است
از لب خشک ساقی و مشکش واقعــــــــــــــــن واژه ها چه می دانند

بروی مشک را پر بکنی قطره قطـــــــــــــــــــــــــــــــره فرو بریزد آب
تشنه برگردی و بفهمانی که غزل هـــــــــــــــــــــــــــا تو را بفهمانند

بنشینی و استخاره کنی سهم گل های خستــــــــــــــــــــــه را وقتی
دست های شکسته تا آخر سر عهد و قرار و پیمــــــــــــــــــــــــــانند

هرکه از راه می رسد بزند تیر سرخی میـــــــــــــــــــــــــان چشمانت
با وجود نگاه زخمی تو با عمودی ســـــــــــــــــــــــــــــــــر تو بشکافند

این چه شوقی درون یک مشک است کــه نفس در تو پاره پاره شود
بر تن علقمه کنار خودت موج ها هـــــــــــــــــــــــــــــم ترا بخوابانند

واقعن زندگی بدون غزل مثل این مرگ هــــــــــــــای تدریجی است
مرد یعنی همین که می فهمی روی نی آیــــــــــــــــــــــه های قرآنند

شانه ات زیر نیزه ها خم شد من بخــــــــــــــــــود آمدم که بنویسم
غزل عشق واقعن در من واژه هـــــــــــــــــــــــای شکسته می دانند
جابر ترمک