پرده ی آخر

تصــــویر شــــاعرانه ی پایان ماجـــرا :
خــــط می زنم تمــام غزل های کهنه را
 
***
 
دیگر برای دلخوشی ات جان نمی دهم
پای دو مشت  خاطــره تاوان نمی دهم
 
هــرگز دوباره در غزلت گـم نمی شوم
بازیچـــه ی کـــنایه ی مردم نمی شوم
 
زخم تو را به باغچـــــه ی سینه کاشتم
این هــم کنار آن همه دردی که داشتم
 
دیگــــــر «غزل» به پای تو پرپر نمی شود
در این سکوت ، گوش تو هم کر نمی شود
 
یاد تو را درون دلــــــــم خاک می کــــنم
از دفـــــترم خطـــــوط تو را پاک می کنم
 
از شعر من برو ، برو هــر جا که خواستی
عشق تو مفت چنگ همان ها که خواستی
 
***
 
افسوس  این کــــویر به باران نمی رسد
این قصـــــه بی جنازه به پایان نمی رسد
 
ماتم نگــیر … نقش جــــدیدی به من بده
دل دل نکن به هرچه دلت خواست تن بده
 
تصـــویر یک عروســک بدبخت تر بکش
نخ های دســت و پای مرا سخت تر بکش
 
حــالا که اخـــــتیار دل افتاده دســـت تو
بشکن ، بســـوز ، زجر بده ، ناز شست تو
 
اما به فکـــر خــــــرج  بریز و بپاش باش
در انتظار تک تک پس لــرزه هاش باش
 
***
 
وقتی پلنگ زخمی عاشــــق اسـیر شد
کفتار پست از همه جا رانده شــیر شد
 
خاتون مرا به خاک نشاند  و به جای من
جــــرثومه ی پلـــید خیانت ، امـیر شد
 
خاتون ! نخواستی که بدانی چرا؟ چطور؟
قداره بندِ  مست و رها ، گوشه گــیر شد
 
جنگل که از نگاه تو افـــتاد  ، برنخاست
خــود را به آفتاب ســــپرد و کــویرشد
 
بی معرفت ! قلــــندر عــــیّار شــهرتان
معتاد چشمهات که شد ســـر به زیر شد
 
***
 
این قصه ها که چشم تو را خواب می کند
هـــر واژه اش غــرور مرا آب می کـــند
 
یعنی مرا ندیده گــــرفتی و رد شـــدی؟
بانو ! تو کی «ندیده گرفتن» بلد شــدی؟
 
***
 
دیگر شــــب و ترانه به دادم نمی رسند
اشــــــعار عاشقانه به دادم نمی رســـند
 
این بغض چـــند ســـاله امانم نمی دهد
تقـــــدیر روز خوب نشــــانم نمی دهد
 
می شد علاج بغض گلوگـــیر من شـوی
یا بر تنــــم بپیچی و زنجـــیر من شوی
 
رفتی و روز و شب غزلم گریه می کند
حتی قـــلم ، به حال دلم گریه می کند
 
گفتی که : «در خیال غزل ساختن نباش»
تنـــــها دلیل زندگی ام ! فکـر من نباش
 
باور کن از تحمل این درد خســـــته ام
بانوی شعر و خاطره ! برگرد خسـته ام
 
***
 
برگــــرد و باز شـور به پا کن … نمی کنی
وقتش گذشته ؟ قصد قضا کن … نمی کنی
 
مثل قـــــدیم دل نگــــران شـو برای من
اســـم مرا دوباره صــــدا کن … نمی کنی
 
اصلا قــــبول  … حرمت موی سفید هیچ …
از روی خاطرات حـــــــیا کن … نمی کنی
 
***
 
این بار هـــم به حرف دلت گوش کن برو
این نامه را ببند و فرامــــــوش کن … برو
 
***
 
تصــــــویر شـــاعرانه ی پایان ماجــرا :
خـــط می زنم تمام غزل های کهنه را …