🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۴/۰۷/۱۵ |
| تعداد شعر: | 21 |
| تعداد مطالب: | 4 |
| آخرین فعالیت | ۱۳۹۸/۰۸/۰۹ |
پیدایش این درد از اعماق زمان بود
از سینه ی یک فاخته ی دل نگران بود
می خواست که جنگل بشود سنگ صبورش
اما به نظر قصه ی او بی هیجان بود
روز و شب و هرثانیه از عشق سخن گفت
آنقدر که ورد لب او نیمه ی جان بود
هی گفت که کو… گفت که کو…. گفت که کو…. حیف
نشنید کسی حنجره اش در خفقان بود
پروازِ فراموش شده در تن او هم
سوغاتی ناخواسته ی فصل خزان بود
در وسعت آوار زمین گم شده بود و
اندوه از اعماق زمان در فوران بود
یک فاخته و وحشت تنهایی و جنگل
شاید که خدا از غم او درجریان بود
در گوشه ی تاریکترین خاطره جان داد
آن فاخته که شام شب مورچگان بود
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (14):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (26):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
