🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۶ : گر تیغ اجل مرا کند بی‌سر و جان

(ثبت: 201097)

گر تیغ اجل مرا کند بی‌سر و جان

در حسن برآیم ز زمین صد چندان

از خاک چو جمله دانه‌ها میروید

هم دانهٔ آدمی بروید میدان

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند :

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا