از بازار گذشتم
بوی تازگی،
هوا را متحیر می‌کرد:
بوی شوید و پهن اسب و ماهیِ شور
بوی برگ پوسیده‌ی درختان
از آن سوی دیوارهای بلند و خاکستری،
و بوی خوش اسپند

باید پیاده می‌رفتم
– وقتِ باقی را-
تا حرکتِ قطار

چایخانه‌ها تعطیل نبودند
صدای پتک آهنگران بر سندان شنیده می‌شد
درِ کلیسا باز بود
با نقشِ صلیب‌هایی
ترک‌خورده و رنگ‌باخته …

راه‌آهن،
پشتِ وادیِ خاموشان است
صدای شکستنِ گل‌های چینی روی قبرها،
میان زوزه‌ی باد گم می‌شود

راستی، می‌دانی
زنانِ نقاشی‌های کلیسا
چرا این قدر زیبا هستند؟
عصیانِ عمیق‌ترین عشق‌هاست
در عصمتِ نگاهشان

قبرِ تو
هنوز هم گرم است
اگر استطاعت داشتم؛
تمام گلایول‌های زمین را
روی آن می‌گذاشتم …

پاهایم به شدت سرفه‌می‌کند
کاش آن جا چای خورده بودم!
بخاریِ کودکی‌هایم،
هنوز بوی نفت می‌دهد!
کیوسکِ روزنامه‌فروشی، باز نکرده؟!
پناهگاه‌ِ سال‌های جنگ، کجا بود؟!

آخرین قطار
می‌آید و می‌رود
من هنوز در آرامگاهم

می‌‌توانم به یک کافه بروم
کنار شومینه بنشینم و،
دمنوشِ صلح بخورم
بعد هم، روزنامه‌ی مزخرفی بخرم
و برای اینکه بیشتر گرم شوم؛
تا پناهگاه بدوم!

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (12):

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

امشب رواق صحن و سرای تو دیدنی است
دارالشفای حوض طلای تو دیدنی است

نقاره می زنند به هوای تو عرشیان
گلدسته های رو به خدای تو دیدنی است

بند دلم دخیل تو شد ثامن الحجج
امشب نگاه لطف و رضای تو دیدنی است

پروانه گشته اند همه ی زائران تو
شمع دلی و نور و ضیای تو دیدنی است

باب الجواد اگر چه که باب الحوائجی
امشب دعای دست شفای تو دیدنی است

ای حضرت رضا تو به آهو چه کرده ای
گلواژه های چون و چرای تو دیدنی است

مشهد دوباره نقطه عطف شفاعت است
امشب حریم قدس فضای تو دیدنی است

« علی معصومی »

تازه ترین نقدها