🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
دست در دستانِ شب
پناه می آورم به بطریهایِ خمر
اما باز
تَرَک بر می دارد ذهنم
و تو را زمزمه می کند در سرزمینِ تنهایی ام
آنجا که به لرزه در آورد، نبودنت
کوه های سرگشتگی ام را
آه
یک سبد دلبستگی
پر از گل های بهاری و خوشبو
پر از آرزوهای روشن
چه شد؟
کجا پر کشیدند؟
به وقتِ این ساعت و صفرهای عاشقانه اش…
محمدرضانعمت پور
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):
اسفند 7, 1398
درودتان🌹🌹🌹
پاسخ
اسفند 7, 1398
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
پاسخ
اسفند 7, 1398
کام تلخ و چشم های پر ز اشک را می توان در این اثر ، با تمان وجود حس کرد. زیبا بود و درود بر شما
پاسخ
اسفند 8, 1398
درود بر شما
خوشحالم کردید بزرگوار
قلمتون سرشار و حضورتون همیشه سبز و مقدس
در پناه حق
پاسخ
اسفند 7, 1398
🌺🌺🌺
پاسخ
اسفند 8, 1398
درود بر شما
ممنونم از حضور ارزشمندتون
نگاه گرمتون بسیار دلگرم کننده است
در پناه حق
پاسخ
اسفند 9, 1398
سلام و درود
از شما بزرگوار دعوت می شود برای انتخاب سه اثر برتر در بخش مطالب و سه اثر برتر در بخش اشعار،
رای خود را اعلام بفرمایید. سپاس
http://sherepaak.com/223188/-
پاسخ
بستن فرم