🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
می بَرَد حظّ آدمیزاد از کمال
خاطرش را نیست جز نقصان وبال
معرفت سرچشمه ی بالندگی است
قامتِ جان راست از آن اعتدال
معرفت اندوز و پر بگشا به عشق
جان خود را تا ببینی تیز بال
نور عرفان گر بتابد بر دلت
حکمت از طبعِ تو می جوشد زلال
از خدا_ پروردگارِ کائنات_
کس به نادانی نمی گیرد مدال
آبرو داری اگر خواهی کنی
هان به جدّیٌت بپرهیز از جدال*
زینهار آنی نباشی خیره سر
طینتِ پاکت نگردد پایمال
نور ایمان در دلِ خود برفروز
تا که باشی دم به دم فرخنده فال
منزلت نزدِ خدا آور بدست
گر که می جویی مقامی بی زوال
حُبِّ جاه از دل برون افکن، برون
«أَلْوِلٰایٰاتُ مَضٰامِیرُ الرِّجٰال»**
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
* نهج اابلاغه حکمت((354)) وَ قَالَ(عليه السلام):
مَنْ ضَنَّ بِعِرْضِهِ فَلْيَدَعِ الْمِرَاءَ
** نهج البلاغه حکمت((۴۴۱)) وَ قَالَ (عليه السلام):
الْوِلَايَاتُ، مَضَامِيرُ الرِّجَال
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
مهر 25, 1400
درود وسپاس فراوان ازجنابعالی
عالی و عالمانه سرودید.
برقرارباشید
پاسخ
مهر 25, 1400
درود تان. زنده باشید و شاداب
پاسخ
مهر 29, 1400
منزلت نزدِ خدا آور بدست
گر که می جویی مقامی بی زوال
حُبِّ جاه از دل برون افکن، برون
«أَلْوِلٰایٰاتُ مَضٰامِیرُ الرِّجٰال»🌺👏👏🌺
سلام
سروده ای بسیار عالی و ارزشمند خواندم
همه ی ابیات زیبا هستند
قلم ارزشمند تان تواناتر
سپاس
🌹🌺🌹🌺🌹
پاسخ
بستن فرم