* جانان

بسیار عالی بود استاد ارجمند زنده و پاینده باشید

سلام
مرا یاد برخی تصنیف های شاعران قجر و پهلوی انداخت به خصوص مرحوم معینی کرمانشاهی . در کل احساس می کنم به گردن شعر حقی دارید که باید و شاید هنوز نگرفته اید . و امیدوارم روزی در مراسم تکریم و بزرگداشت شما شرکت کنم . مراسمی که خود از سخنرانان آن باشید

درود فراوان
بهره بردم
در پناه حق شاد و سرافراز باشید 🌷🌷

صدها نشان داری ولی من
می جویمت در بی نشانی

بی نشانی گستره ی نامحدودی است …
بی نهایتی که بی گمان بی نهایت را باید در آن جست
نشان ها اگرچه کانون توجه واقع می شوند اما این کانونی بودن و شدن را از همان دریای بی نشانی می گیرند
در زبان، در روان یک فرد، و در جامعه.‌ در معرفت های فردی از هر نوع، و در معرفت های اجتماعی از هر نوع به ویژه در عرفان ایرانی
بی نشانی و جستجو در بی نشانی ارزش افزوده ای است بر همه نشان ها
لذا ورود و وجود چنین مفاهیمی به ادبیات روز مخصوصا به ترانه و ادبیات عامه بسیار راهگشاست و قابل تقدیر

با درود بیکران

درودها حضرت استاد کاشانی گرامی
بسیارعالی ولذت بخش.
خورشیدوجودتان تابان باد.
🌺🌺🌺

سلام
ما را اگر در معنی نه بگیریم بی نه ای و با نه ای

سلام و درود بر استاد گرانمهرم

بسیار زیباست

در پناه خدا 🌱♥️🌹👌👌👌👌👌👌👌🌹♥️🌱

درودهای بیکران
جناب خوش عمل کاشانی نازنین
استاد ارجمندم
تندرست و شادکام باشید و توفیق مهمانی خدا نصیبتان کردد
♡♡♡
در ماه مبارک رمضان، بی تناسب نیست که در مورد این شعر که تا حدودی تاثیر گرفته از غزل مشهور حضرت مولوی است، (حیلت رها کن عاشقا….)
ابتدای این قطعات مقفی است و انتهای ان نیمایی
ایا نام مشخصی دارد این قطعات؟
و دیگر اینکه:
چرا تضاد؟!
مگر کسی که لایق جانان شد
از خود گذشت
و در این کار شتاب نمود
باید دچار خواب وحشتبار شود؟!!!
مگر عاقبت لایق جانانه شدن، حنانه گی نیست؟
یا اینهمه، یک خواب و رویاست؟! و شاعر به کنایه به خود می گوید که بگذشتم از جان، در حالی که این کار را نکرده یا خود رارلایف ان ندانسته است و در خواب و خیال این ادعا را دارد؟
◇◇◇
قفلی بود میل و هوا بنهاده بر دل‌های ما
مفتاح شو مفتاح را دندانه شو دندانه شو
و در نهایت
با انکه از جان گذشتن، معنی گذشتن از تمام متعلقات است و هدف آن است که لایق جانان شدن یعنی ذوب در معشوق است. که “من عرفنی عشقه و من عشفه و قتله و ….”
ایا دیه و تاوان گذشتن از جان باید وخشتبار بار باشد؟!
و ارادت
♡♡♡
🍃🌸🍃🌸🍃

درود و عرض ارادت جناب استاد معصومی عزیز….بنده ی مذنب از فرط سیئات از جان هم که بگذرد آنسوتر از خود جز کابوس های وحشتناک نمی بیند….
جالب است عرض کنم کمین این سروده را پس از خواندن روایتی بسیار قابل تأمل گفتم.در روایت آمده بود:مرگ خواب بسیار عمیقی است که بیداری از پی ندارد.در این خواب عمیق آدمیان اگر ثوابکار باشند تا روز قیامت رؤیا از پی رؤیا می بینند و آدمیان گناهکار کابوس از پی کابوس واین واقعآ چقدر عذاب آور است.من وشما در خواب وقتی کابوسی می بینم پس از بیداری خداراشکر می کنیم که کابوسی بود و تمام شد.بالعکس اگر رؤیایی ببینیم پس از بیداری با خود می گوییم عجب رؤیای خوشی بود ؛ ای کاش تمام نمی شد و بیدار نمی شدیم.
البته کمین ارادتمند جزو فرقه ی ملامتیّه نیستم که مدام به ملامت خود کمر می بندند.امیدوارم توضیحات ارائه شده قانع کننده بوده باشد.والله اعلم بالصواب.

“پنهان پیدا
پیدای پنهان
بی مایی و با مایی”

وای… چه توصیف زیبا و در عین حال عمیقی از محبوب معبود!
من اگر بهشتی در اختیار میداشتم به ارجمندی این زمزمه نغز عارفانه بذل میکردم.
آفرین بر ذوق اعتلایافته ات استاد زهی و مرحبا! 🌹🌹🌹

ما اگر شاخص دکتر علی شریعتی را مد نظر قرار دهیم که:
“خدایا چگونه زیستن را به من بیاموز چگونه مردن را خود خواهم آموخت” خواهیم دریافت که زندگی باچنین هوشیاری و شناخت، در پی آن مسلما “کابوس در کابوس” نمیباشد که همان رؤيا در رؤیا ست، و چه رؤیاهایی که عین لذت و خود حقیقت است، وقتی بنده ضعیف و تنگدستی چون این حقیر حاضر است به پاداش یک بیت این سروده بهشتی اگر دارد را بذل نماید حاشا به عظمت و خداوندگاریش که بخواهد به کمتر از بهشت برینی در عطا بسنده کند، و هو رب العرش العظیم.

سلام و درودلذت بردم