🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
در مسیــــر زندگـی افتـــــاده غم دنبـــــال من
آه از تقــدیــــر و بخت و طــالع و اقبـــال من
خورد برپاهای لنگــــم سنگ هــــای روزگار
رو به هـــــر سویی پریدم شد شکسته بال من
هرچه شادی هرچه خنده سهم و رزق دیگران
ازتمــــام سهـــم دنیـا غصه هــایش مــــال من
فال حـــافـــظ می زنم امــــا نمـی دانــم چــرا
خواجه هم دیگــر نمی گـوید به من احوال من
گـــویــیـــــا می ترسد اسباب تحمـــــل بشکند
بس کـــه راه بسته و بیــــراهه دارد فــال من
حاصل عمرم در آخـــر طعـمه ی آتش شد از
سعی هـــــای بی ثمــــر اندیشه های کـال من
روز و شب در فکـر اینم می شود لطف خـدا
روبه بهبـودی برد روزی پریشـــان حـال من
کــاشکی رحــمـــی کنـــد آمـــوزگار روزگار
ترکـه اش کمتــــر بکوبد بر تن چون دال من
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (8):